Onder: Het meest gefotografeerde doorkijkje van het prachtige Rothenburg o/d Tauber in Zuid Duitsland, waar we een etmaal verbleven op doorreis naar Oostenrijk. Een waar genoegen om hier al wandelend te fotograferen, op een terrasje te zitten, of in een klein restaurantje anno 1329 in middeleeuwse sfeer bij kaarslicht te dineren.
In de auto nog napratend over het – voor een ex BZN er – toch wel bijzondere weekend van 7 en 8 juni, maakten we op weg naar Saalbach – Hinterglemm – waar onze Oostenrijkse vrienden wonen – een tussenstop in het schilderachtige Zuid Duitse “Rothenburg ob der Tauber” zo’n 80 kilometer van Nurnberg af. Dit stadje heeft een geheel ommuurde middeleeuwse binnenstad met 36 stadspoorten die gesitueerd zijn in goed ” verdedigbare” vestingtorens. De tijd lijkt hier stil te hebben gestaan, men waant zich lopend door de straatjes en pleintjes echt nog in de middeleeuwen. Opvallend is hoe zuinig de bewoners hier met de tijdsgeest omgaan. Nergens ziet men moderne reclameborden of andere uitingen van deze tijd (zie foto boven), hetgeen vele bezoekers trekt, en de bewoners geen windeieren oplevert. Als bewoner van een dorp met een karakteristiek en schilderachtig verleden let ik hier altijd extra op. Wij Volendammers zouden van Rothenburg, wat de conservering van ons oude dorpscentrum betreft, veel kunnen leren; we gaan in vergelijking met de Rothenburgers nonchalant om met ons culturele erfgoed, en doen er, zo lijkt het, van alles aan om de pittoreske aanblik en de tijdsgeest van vroeger zo veel mogelijk te verjagen. Dat is in Rothenburg o/d Tauber dus wel even wat anders. Door de stad rijden bijvoorbeeld vnl paardenwagens.
Onder: links een getekend overzicht van het middeleeuwse Zuid Duitse vestingstadje Rothenburg ob der Tauber, Vanaf de toren van de kerk op het Marktplein in het midden maakte ik in oostelijk richting de foto rechtsonder. Een paar van de in de vestingmuur gebouwde torentjes met de stadspoorten zijn op de foto rechtsonder goed zichtbaar.
Onder: We bleven daarna nog een nacht in Saalbach bij vrienden om een dag later samen met nog 20 Oostenrijkse gastronomische maten – liefhebbers, Gasthofeigenaren en sommeliers in een gehuurde luxe bus met chauffeur naar Sudsteijermark in het zuiden van de Oostenrijkse provincie Steijermark (afstand vanaf Saalbach 300 km )af te reizen. Deze provincie ligt aan de grens met Slovenie, als het ware bezuiden de Alpen; in dit jaargetijde is het er dus heerlijk warm. Er groeien onbeperkt witte druiven op de de berghellingen, dus wordt er veel witte wijn verbouwd. De Steijerische wijnen horen bij de besten witte wijnen ter wereld!
Onder : Qua natuur en mensen doet dit gebied – waar we vorig jaar ook al met onze vrienden uit Saalbach waren – , ons sterk denken aan Nieuw Zeeland; een waar paradijs op aarde dus. Een door wijngaarden bedekt heuvelachtig landschap met wijnboerderijtjes, gezellige pensionnetjes en kleine kerkdorpjes. Wij hadden ons hotel in het lieflijke dorpje Leutsach, deze foto maakte ik net buiten dit plekje.
Onder: Met de bus reden we elke dag vanuit ons hotel naar diverse “Weinguts”, waar we proeverijen hadden die door onze vrienden – zelf drankengroothandel in Saalbach – van te voren al georganiseerd waren. We werden overal als vorsten behandeld. s’ Morgens om 10 uur gingen de eerste witte wijnen al aan boord. Het viel me op dat er maar weinig Weinprofi’s bij waren die de wijn uitspuwden of weggooiden. I.v.m de beperkte alcohol opnamecapaciteit van het menselijk lichaam moest er echter wel enigszins gepland gedronken worden. Het gaat namelijk de gehele dag door. Het was buitengewoon interessant maar dus ook heel lekker allemaal. De bus met chauffeur bleek geen overbodig luxe. Op de foto in het midden zo’n “Weingut” waar tevens een restaurant en pensionnetje aan verbonden is. Niet slecht vrienden!!
Onder; Is dit idyllisch of niet?
Onder: Oostenrijkers zijn zeer gastvrij, maar omdat ons gezelschap voornamelijk in de gastromie werkzaam is, werden wij in deze oase van louter basale “levensgeneugten” helemaal in de wattten gelegd. Letterlijk en figuurlijk wel te verstaan, getuige het soort bed dat we in ons hotel in de kamer vonden; het was even wennen , maar we kregen elke dag nieuw hooi, dat wel!
Onder: Niet alleen de wijn maar ook het eten was van bijzondere klasse. Elke middag en avond was het weer spannend wat de superkoks ons nu weer voor zouden toveren, en dat was niet mis! De tijden veranderen; in dit gebied dat een paar jaar geleden amper ontsloten was, en waar af en toe nog bruine beren rondlopen is nu Haute Cuisine de nieuwe standaard voor veel keukens. De dames in Steijerische klederdracht op onderstaande foto in het toprestaurant in Leutsach stonden ons daarbij continue terzijde.
