Onze kleinzoon Kees had vorige week per ongeluk zijn trui in de hete soep gekegeld en daarbij zijn hand tamelijk ernstig verbrand. Sander en Tamara moesten zelfs met hem naar de eerste hulp in het ziekenhuis in Purmerend. Kees liep de hele week met zijn hand in verband; ook j.l vrijdag nog, toen hij en zijn tweelingbroer Jan bij ons thuis een nachtje logeerden. We zijn voor het eerst met ze gaan “Uit Eten” bij de Italiaan.  Met zo’n verband om heb je toch voorrechten; zo hoefde Kees daarom niet zijn hele pizza op te eten, en was Jan daar wel een beetje jaloers op. Tijdens hun voetbalwedstrijd echter, waar we de boys zaterdagochtend naar toe brachten, wilde Kees ondanks zijn  brandhandje” wel graag in doel staan, om niet zo hard te hoeven lopen vermoed ik. Dat dan weer wel natuurlijk. We hoorden net gelukkig van schoondochter Tamara dat het weer goed gaat met Kees, hij hoeft niet meer naar het ziekenhuis terug.

We beleefden een gezellig weekend in Volendam. Met familieleden genoten we zaterdagavond van een heerlijk buffet bij Restaurant Indrapoera, en zondagmiddag zaten we met vrienden op een zonnig terras op de Volendamse dijk als toeschouwers van de zoveelste “Pieper Zeil Race”. Het was wel grappig want de boten lagen tijdens de race volkomen stil; er was geen zuchtje wind. Zelden zag ik zoveel mensen op de dijk; het leek wel kermis. Het duurde ook heel lang voor alle schepen de finish gepasseerd waren. 

Onder: De afgelopen dagen is men hier in de buurt begonnen met de sloop van het Verenigingsgebouw Pius X, waar wij als BZN een warme historische band mee hebben. Naast het allereerste optreden in het Jozef gebouw hebben wij veel van onze eerste BZN klanken in dit Volendamse Pius X gemaakt. Het gebouw met puntdak rechts op de foto is het zgn “Meidengebouw” Het kleine keldertje linksonder tussen de buitenmuren en de grijze fundering uit de hoofdzaal was de kleedkamer; recht erboven was de buhne. Op de afgezaagde balken lagen de planken waar de buhne mee gebouwd was. 

Zo was er in de zomer van 1965 een BZN optreden in het “Meidengebouw” aan de oostkant v/h gebouw, maar ik weet nog heel goed dat we er in de hoofdzaal – links op de foto – als jonge jochies mochten optreden als pauze-act bij de EVO band op een Fancy Fair, waar de vader van Gerrit Woestenburg  – eerste BZN drummer – als accordeonnist in speelde. We speelden toen een lied waar we zo veel succes mee hadden dat uiteindelijk het publiek ons niet meer van de buhne liet gaan. We moesten het maar opnieuw en opnieuw doen. Het werd een complete happening. Ik meen dat het ging om “Russian Spy and I”, van de Amsterdamse Hunters, maar zeker weet ik het nu niet. Evert Woestenburg die er ook bij was zal dit zeker nog weten.

Onder: Toen ik langs het keldertje liep bleef in toch nog even in gedachten verzonken staan kijken. “Als dat keldertje toch eens kon praten”, merkte kapper Aart op, die naast mij stond. Daar hebben de Cats, BZN, maar ook heel veel andere artiesten hun zweet afgedroogd en zich omgekleed. Hieronder is het over de volle breedte te zien.

Overigens zag ik de afgelopen dagen vele oudere Volendammers van een afstandje de sloop staan te bekijken. Waar dachten ze aan? Aan hun eerst afspraakje dat ze er maakten, of de eerste keer dat ze er iemand ten dans vroegen. Of aan de eerste keer dat ze te kermis gingen en dronken werden in “Het Gebouw”, zoals het Pius X in Volendam genoemd werd ? Veel Volendammers hebben daar een belangrijk deel van hun jeugd versleten. Aan alles komt een eind. Ik zie de PC en DS jeugd van tegenwoordig niet meer in een verenigingsgebouw samendrommen net als vroeger. Toch heeft onze politiek besloten er weer een nieuw Verenigingsgebouw te bouwen. 

Door de ochtendmist en het betrekkelijk slechte zicht van woensdag en donderdag, moest ik mijn eerder geplande fotovlucht uitstellen tot gisteren, vrijdagmiddag. Donderdagmiddag hadden we daarom de mogelijkheid om in Aalsmeer de afscheidsreceptie te bezoeken van een goede kennis; een afzwaaiend luchtverkeerleider op Schiphol. Om dit te worden moet je heel goed bij de wekker zijn; dat vernuft wenden ze niet alleen tijdens hun werk aan; luchtverkeersleiders gaan op hun 55-ste al met pensioen; en de bijbehorende pensioenvoorziening is riant. Slimmeriken dus !! Het ritje Aalsmeer Volendam duurde bijna 2,5 uur !! Dan ben je dus weer helemaal in Nederland terug. Wat een doffe ellende! 

Gisteren was het even andere koek; de absolute vrijheid, rust en ruimte wachtte. De lucht weer in. Het voelde goed om na al die maanden weer op Lelystad te zijn, en mijn eigen vliegtuigen weer terug te zien. Op zo’n moment besef je weer wat voor een geluksvogel je bent, om zelf te kunnen vliegen n.b in je eigen vliegtuig,en op een moment dat het jou zelf uitkomt, zonder iets of iemand te hoeven boeken of bellen. Met passagiers Dick Brinkkemper (79) en Piet de Boer (65) vlogen we over het zonovergoten Noordholland naar Tuitjenhorn ten noorden van Alkmaar, waar we vele luchtfoto’s maakten. Het was ondanks het prachtige voorjaarsweer nog steeds vrij nevelig; de foto’s die van grote hoogte zijn gemaakt, – door een relatief dikkere laag lucht, – krijgen dan een hinderlijke blauwzweem, die later met behulp van Photoshop weer verwijderd moet worden.

Tijdens het maken van de foto’s werd het vliegtuig bestuurd door de naast mij zittende bijna 80 jarige Dick Brinkkemper; die vooral in het begin tijdens spontane duikvluchten trekjes vertoonde van een overmoedige straaljagerpiloot. Maar de grijze eminentie groeide zienderogen in zijn rol als vliegenier, en wist na 2 uur training zelfs steile bochten op gelijkblijvende hoogte uit te voeren.

Onder: Op de  terugweg maakte ik een paar kiekjes die ik jullie niet wil onthouden zoals van het woonproject : “de Stad van de Zon” bij Heerhugowaard. Van dit unieke woonproject heb ik de laatste jaren tijdens de bouw heel veel foto’s gemaakt.

Onder: Uiteraard vlogen we ook even over onze heimat, waar ik deze prachtige luchtfoto maakte van het waterfront van Volendam; de uitstulping linksonder is het Slobbeland

Onder: In Volendam is het woonproject “De Zuidpolder” – op de foto het groene door bebouwing en water omsloten grasland -, al jarenlang een zeer hot onderwerp; Er gaan hier 700, en sommigen spreken zelfs van 1100 woningen gebouwd worden. Vele starters uit onze gemeente hebben hun hoop hierop gevestigd. Door o.a allerlei juridische strubbelingen met de provincie over fijnstof en door millieubezwaren van omwonenden is het er nog steeds niet van gekomen, maar nu is er dan eindelijk zichtbaar schot in de zaak.Op de bovenste van de serie onderstaande foto’s de zuidpolder in mei 2006, de situatie die tot 2 weken geleden geduurd heeft.Daaronder de foto’s die ik vanuit verschillende richtingen gistermiddag gemaakt heb.

Onder: Op deze foto – ongeveer vanaf dezelfde plek genomen als de foto hierboven – is de verandering goed te zien. Het reeds met zand opgespoten deel en het onder water staande deel v/d Zuidpolder in beeld. Boven de sluizen, de haven en de camping van Edam.

Onder: Ongeveer hetzelfde standpunt als boven maar iets wijder .

Onder: De Zuidpolder nu in langsrichting gezien  

Volendammers hebben bijna allemaal een bijnaam. Piet de Boer, de voorzitter van het Volendams Operakoor, die gisteren met mij meereed in de auto naar Lelystad en later meevloog, heet eigenlijk Piet “Kwatta”. Vaak weten de Volendammers waaronder ook ik, niet waar hun bijnaam vandaan komt, maar Piet weet het precies! Piet: ” Mijn vader deed thuis vaak het mannetje na dat in het Olympisch stadion op de tribune met een speciale tongval chocoladerepen van het merk Kwatta aanprees en verkocht” Kwaata..kwatta ….kwatta… kletterde het dan met snelheid. Piets vader werd er bekend mee, en werd al snel “De Kwatta” genoemd, zo gaat dat bij ons in Volendam. Maar nu het mooiste van het verhaal; Toen “De Kwatta” een paar jaar geleden een markante verjaardag vierde schreef zoon Piet een “brief met een knipoog”, naar de Kwatta chocoladefabriek. “Mijn vader is nu zijn hele leven lang een lopende reclamezuil voor jullie geweest; is deze verjaardag nou niet eens de gelegenheid om daar iets tegenover te stellen?”. Een paar dagen later kwam Van Gend en Loos met een onwijs grote kist aan de deur. “Vol Kwattarepen”, meldt Piet nu vol trots, en hij vervolgt voldaan: ” We hebben er met de hele familie nog lang van genoten. De mooie verhalen liggen gewoon op straat hier, in dit gekke dorp!