Onze oudste zoon Sander is afgelopen zondagavond met zijn gezin naar Turkije vertrokken voor een weekje vakantie. De kids Jan Kees en Tim hebben de vlucht goed doorstaan, meldde Sander ons telefonisch, en het weer is er perfect. Sylvia onze schoondochter verwacht nu snel (2 mei) haar tweede baby, ons 7de kleinkind. We zijn benieuwd ! We hebben een weekje daarna een vakantie naar Oostenrijk gepland, dus we hopen dat ze niet al te lang “over loopt” dan zou het kunnen zijn dat wij aan het wandelen zijn in de Alpen, als de weeen zich aandienen. Dit weekend krijgen we hier Sophie en Thijs te logeren; dat wordt weer leuk; er zullen zeker pannenkoeken aan te pas komen. Daar zijn al onze kleinkids, maar zeker Sophie heel gek op.

Onder: Hier een foto van eind sept 2008 van onze 6 kleinkinderen; vlnr: Kees, Jan, Tim, Thijs, Sophie en Nico. Heel binnenkort – ik wacht even nr7 af – verwacht ik een nieuw kleinkids album te kunnen maken. Het is, ik vertelde dat al eerder, een hele operatie om iedereen in dezelfde week in de studio te krijgen. Op hetzelfde tijdstip is zelfs uitgesloten, die hoop heb ik opgegeven. 

Afgelopen zaterdag hielp ik mijn neef Christiaan, de zoon van de zus van Mary, met de verhuizing van zijn studentenverblijf op de Kamperfoeliweg naar de v.d Pekstraat in Amsterdam noord. Ik schrok me rot! Wat een ongelofelijke troep daar in die studentenhut  op de Kamperfoeliweg, die door Chris en zijn medestudenten in jargon treffend  ” het kamp” genoemd wordt. Of er zojuist een bom ontploft was. Terwijl ik Christiaan toch ken als een degelijke en zorgzaam persoon uit een hele nette familie, lijkt hij zich als “student in functie” te degenereren tot ontheemd zwerver. Het schijnt nou eenmaal bij de studentencultuur van tegenwoordig te horen. Alles smerig, overal voedselresten en bergen troep door elkaar liggend, met bijna nergens meer ruimte om fatsoenlijk te lopen. Het bed waarop een grote berg lakens, kussens en dekens door elkaar lag, was alleen met een grote sprong over de computerschermen heen te bereiken. Ik heb geen ongedierte gezien, maar dat zal met het daglicht te maken hebben. In ’t donker zal het er druk zijn, en dan heb ik het niet alleen over vlooien en kakkerlakken, maar ook het “grotere spul” ! 

Christiaans nieuwe onderkomen in de vd Pekstraat is door de ouders van Christiaan en medestudenten voorafgaand a/d verhuizing opgeknapt; over een jaar hoopt hij af te studeren, maar of dan die kamer er dan nog zo netjes uitziet als afgelopen zaterdag durf ik te betwijfelen.

Zondag beleefden we het tegenovergestelde; we werden geconfronteerd met de wereld van de puissant rijken op aarde. Het domein van multimiljardairs en mega- luxe; het begrip decadentie ver te boven gaand. We werden door een kennis die op een scheepswerf werkt, uitgenodigd om te komen kijken op een net afgebouwd 55 mtr lang motorjacht ter waarde van 140 miljoen euro, dat over een paar dagen aan de eigenaar, een Engelse paardenkoning, zal worden afgeleverd. Men was nu bezig met de laatste puntjes op de i, zoals het afregelen van alle belichtingscomputers. Ik zal geen poging doen om te beschrijven wat we aan boord gezien hebben, en hoe perplex we waren; het is gewoonweg niet te beschrijven. Dit heb ik zelfs in films nog nooit gezien!

BZN

Wat minder erg als hiervoor beschreven, maar toch ook wel in gepaste decadentie speelde ons mooie BZN leventje zich vaak af. Wat hebben we een mooie tijd beleefd, wat een mooie herrinneringen heb ik daar aan. Zoals tijdens bijvoorbeeld alle concerten in Zuid- Afrika en in Namibie, waar we als “Goden” werden behandeld en continue in de watten werden gelegd. Ik blader af en toe nog eens met plezier door mijn fotoalbum, en ben van plan daaruit nog veel foto’s en oude dia’s op dit journaal te zetten.

Onder: Hier nog eens een foto van een van de laatste concerten in Zuid Afrika in de buurt van Johannesburg 

Onder: Tijdens en voor dit concert werden we getracteerd op een buffet met buiten BBQ , niets was onze gastheren te veel om het ons naar de zin te maken.Ook werden de meest exclusieve champagnes en wijnen voor ons de kleedkamers in gebracht. Dick Plat staat enigszins beteuterd te kijken naar de berg worstjes die voor hem klaarligt; Dick moet daar niets van hebben   

Onder: Carola laat zich de hapjes aan het buffet goed smaken; al betekent dit wel dat ze hierna onmiddellijk haar tanden ging poetsen. Een ware fobie van Carola waar we wel eens onder grote hilariteit de draak mee gestoken hebben. Jan Keizer lijkt op de achtergrond ook alles nog te mogen eten van de dokter.