Onder: Een voorbeeld van de luxe wijze waarop de meeste  gerenommeerde campsites in Nieuw Zeeland ,  – zoals de Holiday Top 10 Parks, waar wij overwegend gebruik van maken,- gefaciliteerd zijn. De foto links is geschoten op de campsite in Queenstown, vanuit de deur van onze geparkeerde campervan. Onder het rieten dak zijn onze – nr 45 – keuken,- en BBQ faciliteiten te zien. De foto rechts is een close up daarvan.  Wij hebben dit “meubilair” niet eens gebruikt, want onze campervan is ook van al deze gemakken voorzien, en wij aten in Queenstown in gezellige restaurantjes.

Onder: Op al de “Top 10 Holiday Parks”, vindt men standaard een of meerdere gezamenlijke keukens en gemeubileerde eetruimtes, waar door velen gebruik van wordt gemaakt. De uitrusting ziet er zoals hieronder in Te Anau als nieuw, goed onderhouden en altijd schoon en netjes uit. Iedereen werkt daar ook aan mee. Dit geldt ook voor de toiletten en WC’s, ruim opgezet en kraakhelder. Overigens hebben we nergens van te voren geboekt. Als we s’ morgens uit de ene Top 10 vertrekken bellen we even met de volgende, er was elke keer nog plaats voor ons.

Dinsdagmorgen reden we van Queenstown naar Te Anau in de provincie Fjordland in het zuidwesten van het Zuidereiland. Het regent in dit deel van NZ  zeker 8 van de 10 dagen  dus hadden wij weer mazzel; het was warm, windstil, onder een helblauwe hemel. Te Anau is de vertrekplaats voor de trips naar de Milford Sound en de Doubtfull Sound, de twee beroemdste fjorden van NZ. De Milford Sound hadden we vanuit Queenstown per vliegtuig al bezocht,  dus besloten we de overnightcruise – waarbij op de cruiseboot overnacht wordt in het fjord,-  in de Doubtfull Sound te maken.  Dit gebeurt voor zover wij wisten op boten met 120 passagiers.  Nederlanders die we in Christchurch ontmoetten, waren echter zeer enthousiast over hun cruise op een kleinere boot met max 10 passagiers, en dat leek ons uiteraard ook wel wat.  We konden deze trip op zijn vroegst voor de donderdag boeken, dus besloten we dan maar een dag langer in Te Anau te blijven. Dit bleek achteraf lang geen straf te zijn.

Dinsdag middag bezochten we nog de Glowworm Caves aan het Lake Te Anau; je loopt daarbij bukkend door een grot die in 20 a 35 miljoen jaar door het er doorheen stromende water is uitgesleten. Dan vaar je in een klein bootje naar de ruimte waar in complete duisternis en stilte de gloei wurmen tegen de het rotsplafond hangen te gloeien. Zij doen dit niet omdat wij dit zo mooi vinden natuurlijk, maar om insecten in hun gesponnen draden te lokken. Hoe hongeriger ze zijn hoe harder ze gloeien. “The struggle for life”. Een bijzonder verschijnsel dat bij toeval ontdekt is, en alleen voorkomt in  Nieuw Zeeland en Australie.

Woensdag 18 februari 2009

Onder: Naast onze campsite in Te Anau bevond zich dit aanlegsteigertje van een Cessna 206 watervliegtuig, de piloot staat hier te tanken; dit is de ultieme droom van elke vlieger, en dat dan voor je huis; het tafereeltje werkte als een magneet op mij.  

Mijn aandacht na aankomst in Te Anau was meteen al getrokken door een watervliegtuig dat steeds op steeg in het Lake Te Anau juist naast onze campsite. Elke keer als ik het prachtige geluid van de startende Cessna 206 hoorde kreeg ik de kriebels. Daarom toog ik woensdagmorgen meteen naar het beuntje waartegen het watervliegtuig afgemeerd lag, de piloot stond zijn kist af te tanken. En jawel, het lukte ! Met de piloot/eigenaar spraken we af om ‘s middags een rondvlucht te maken  over de Doubtfull Sound. 

Onder: De waterkist landde voor onze campsite om ons op te pikken voor een rondvlucht over de Doubtfull Sound. Voor een watervliegtuiglanding zijn hele kleine golfjes nodig, anders komt het toestel niet los; die condities waren aanwezig , net als mooi helder en rustig weer

Geloof me waarde vrienden, ik probeer het niet te overdrijven, maar  het is bijna niet uit te leggen wat voor een euforie deze happening bij de Tuijpjes teweeg bracht. Opstijgen vanaf het water, om daarna rustig over dit ongelooflijk ongerepte en uitgestrekte gebied van het Fjordland te zweven; tussen de toppen door, over bergmeren, regenwouden en watervallen.  Ook was het fascinerend om de Doubtfull Sound, met de prachtig gelegen Deep Cove baai,  waar we de dag erna voor een cruise vandaan zouden vertrekken onder je door te zien glijden.

Onder: De ongeveer 1 uur lang durende route die we met het watervliegtuig maakten is op onderstaande kaart met gele pijlen aangegeven.We stegen op in Te Anau en vlogen via het ruige Fjordland National Park en Secretary Island naar de Doubtfull Sound. Toen rond 1780 James Cook hierlangs voer, noemde hij de ingang van het fjord een twijfelachtige haven. Hij was bang dat hij tegen de rotsen te pletter zou gaan, en voer verder door. Eerst kreeg het Fjord daarom de naam Doubtfull Harbour. 

Onder: Een luchtfoto die ik vanuit het watervliegtuig maakte van de in 20 a 30 miljoen jaar tijd door gletsjers uitgesleten Doubtfull Sound; een van de mooiste fjorden van Nieuw Zeeland. Het water is er ongeveer 400 meter op z’n diepst 

Onder: Links op de foto is in de Thomson Sound de opening naar de Tasman zee te zien

Onder: Toen we na een prachtige vlucht van een uur weer voor onze campsite in Lake Te Anau geland waren maakte ik even een kleinvreugdesprongetje van de pret.

Onder: Na deze highlight van de aanlegsteiger aflopend, kwamen we iemand tegen die ons vroeg of we zin hadden in een ritje over de Waiau River met zijn jetboat, die nog op de aanhanger achter zijn auto stond. Aangezien wij na ons “Dart River Jetboat adventure” al een beetje jet verslaving beginnen te voelen zeiden we daar geen nee tegen. De rivier Waiau is de verbinding tussen Lake Te Anau en Lake Manapouri. Het was een heel rustige ride, met veel aandacht voor  alle natuur aan de oevers en op de rivier. Onderweg kom je van alles tegen, zoals rechtsonder een paar Kiwi’s in vervoering bezig met hun ultieme sport

Dinsdag avond aten we in het enige Chinese Restaurant van Te Anau; het was echt heerlijk allemaal, en het leek verdraaid veel op de Nederlandse Chinees. Ter info: De hele schranspartij inclusief voorgerechten, hoofdgerechten en dessert kostte in totaal met z’n tweetjes bij elkaar maar liefst 28 euro , en we hadden nog wel het duurste gerecht van de kaart gekozen. Woensdagmiddag reden we naar het 20 km verderop gelegen Manapouri, want morgenochtend, donderdagochtend dus, vertrekken we vanuit het haventje van Manapouri voor onze overnightcruise op de Doubtfull Sound. Het belooft mooi weer te worden; we hebben er zin in! 

Net nu ik dit schrijf krijg lees ik op de voorpagina van de krant dat er weer een ongeluk is gebeurd op de Dart River met een Jetboat.  – dit is exact dezelfde jetboat waarin wij vanuit Glenorchy mee de rivier de Dart afscheurden – De autoriteiten hebben, zo staat in de krant een diepgaand onderzoek in gesteld, nu er ook eerder dit jaar al een dode op de Kawarai rivier is gevallen met een Jet Boat. Ik kreeg toch even de kriebels toen ik dit las.   

Onder: Zondag morgen stapten we voor een toeristisch maar onderhoudend uitstapje aan boord van een oud stoomschip dat met passagiers pendelt tussen Queenstown en de Walter Peak Country Farm gelegen aan het Lake Wakatipu ; ik dacht aanvankelijk nog dat de zwarte rook uit de  schoorsteen fake was ; maar alles was echt; van stoomketel tot condensor, alles was nog intact, en werkte perfect.

Onder: Het restaurant gelegen op Walter Peak, waar we in een hele serene sfeer een BBQ lunch gebruikten; we zaten aan tafel met een Australische psycholoog; hij was vroeger een bekend tennisser, zo speelde hij nog met Tom Okker, zijn broer, ene Fox stond in de wereld tennis-top 10 genoteerd. Je maakt van alles mee en ontmoet veel mensen op zo’n reis. 

Onder: Achter het bovenstaande restaurant brachten we een bezoek aan een schapenfarm, waar de functie van de eye-dog werd uitgelegd. We hadden hier wel eens wat van op TV gezien maar het was toch opmerkelijk om in het echt te zien hoe door communicatie via fluitsignalen van de man naar de hond, deze de schapen uit de bergen voor hem verzamelde en naar hem toebracht zonder te blaffen, want de schapen mogen niet schrikken en niet opgejaagd worden. Ook liet men ons het schapenscheren zien; in Nieuw Zeeland een topsport; de kampioen schoor er 750 op een dag.

Onder: In een sereen rustige sfeer werd een BBQ lunch op het terras van het restaurant  voor ons bereid, waarbij we vanaf onze tafel genoten van het onderstaande uitzicht

Onder: Gezelligheid in het centrum van Queenstown, gezien vanaf het terras van een van de Italiaanse restaurantjes in het centrum, aan het begin van de avond 

Onder: Nieuw Zeelanders zijn gedisciplineerde maar nogal conservatieve mensen, naaktstranden of topless zonnen is er niet bij. Op de boulevardblad covers zie je alleen foto’s van deftig aangeklede saaie celebs. Ook qua mode en allerlei andere moderne ontwikkelingen lopen ze niet bij ons op voor. Het isolement doet zich daar gelden wordt vaak gezegd. Dit is zeker niet het geval bij onderstaand vliegtuig , dat ik fotografeerde op het vliegveld van Queenstown. Het is overigens exact dezelfde Cessna 207 als waar wij mee vlogen van Queenstown naar Milford en Glenorchy.

Maandag 16 feb 2009-02-18

We maakten er een rustig dagje van, en verkenden met onze campervan de omgeving van Queenstown.  We reden langs het 11 kilometer ten noorden van Queenstown liggende Arthurspoint aan de Shotover River. Vanaf deze plek vertrekken de befaamde “Shotover Jetboats” om met angstaanjagende snelheden van wel boven 80 km p/u door nauwe canyon gevormd door grillage rotsen  te suizen. De boten hebben net als de Jet Boats waar wij mee op de Dart River voeren, geen roer. Ze worden bestuurd door de 2 x 400 pk jetstralen achter de boot  van richting te laten veranderen. Uiteraard bestelden wij ook tickets, maar toen we hoorden dat de camera niet mee aan boord mocht, waren we zo teleurgesteld dat we eerst maar eens even een kijkje namen op de brug waaronder ze door kwamen. Dat was zeker net zo spectaculair als het varen zelf.

Onder: Het 11 km noordelijk van Queenstown in de bergen aan de rivier de Shotover gelegen Arthurs Point, van waaruit de beroemde Shotover Jetboats vertrekken (bij het aanlegsteigertje in de rivier) . Deze foto maakte ik op de hoge “one lane bridge” over de rivier, onze campervan staat geparkeerd helemaal rechts midden op de foto.  

Onder: Staande op de hoge “One Lane Bridge” erover maakte ik deze foto’s vanaf beide kanten. Als een wilde canyon slingert de Shotover rivier zich door de uitgesleten rotsen bij Arthurs Point; hier suizen de jetboats met snelheden van boven 80 km per uur doorheen. Er zijn nog nooit geen ongelukken gemeld!

Onder: Hier scheurt met veel souplesse een jetboat door de Shotover River; de “skippers” manoevreren de geleide projectielen rakelings langs de rotsen om de passagiers en vooral de thrillseekers onder hen te behagen.

Onder: De jetboats knallen met grote snelheid onder ons door; goed is te zien dat ze rakelings over de bodem scheuren en schuren; let op de twee 400 pk waterjets achter de boot

Onder:Daarna bezochten we Coronet Peak,  een op Queenstown uitkijkende berg waar men in de winter op skies van af gaat, en reden we naar het niet ver daar vanaf liggende  Arrowtown,  net zo toeristisch als Volendam , maar dan met echte in oorspronkelijke stijl gebouwde winkeltjes.  Het was ondanks alles heel leuk vertoeven daar in het heet wordende zonnetje.Links onder een van de authentieke winkels en rechts een echt Nieuw Zeelands terrasje in het gras 

Na een rustige wandeling in het fraai aangelegde park van Queenstown   besloten we ‘s avonds maar eens in het Japanse restaurant van Queenstown te gaan eten. Na 5 minuten worstelen met de bekende stokjes moest er uiteindelijk toch een mes en vork aan te pas komen. Het was er overigens niet minder lekker om. Morgen, dinsdag, vertrekken we naar Te Anau.