Onder: Zondag morgen stapten we voor een toeristisch maar onderhoudend uitstapje aan boord van een oud stoomschip dat met passagiers pendelt tussen Queenstown en de Walter Peak Country Farm gelegen aan het Lake Wakatipu ; ik dacht aanvankelijk nog dat de zwarte rook uit de schoorsteen fake was ; maar alles was echt; van stoomketel tot condensor, alles was nog intact, en werkte perfect.
Onder: Het restaurant gelegen op Walter Peak, waar we in een hele serene sfeer een BBQ lunch gebruikten; we zaten aan tafel met een Australische psycholoog; hij was vroeger een bekend tennisser, zo speelde hij nog met Tom Okker, zijn broer, ene Fox stond in de wereld tennis-top 10 genoteerd. Je maakt van alles mee en ontmoet veel mensen op zo’n reis.
Onder: Achter het bovenstaande restaurant brachten we een bezoek aan een schapenfarm, waar de functie van de eye-dog werd uitgelegd. We hadden hier wel eens wat van op TV gezien maar het was toch opmerkelijk om in het echt te zien hoe door communicatie via fluitsignalen van de man naar de hond, deze de schapen uit de bergen voor hem verzamelde en naar hem toebracht zonder te blaffen, want de schapen mogen niet schrikken en niet opgejaagd worden. Ook liet men ons het schapenscheren zien; in Nieuw Zeeland een topsport; de kampioen schoor er 750 op een dag.
Onder: In een sereen rustige sfeer werd een BBQ lunch op het terras van het restaurant voor ons bereid, waarbij we vanaf onze tafel genoten van het onderstaande uitzicht
Onder: Gezelligheid in het centrum van Queenstown, gezien vanaf het terras van een van de Italiaanse restaurantjes in het centrum, aan het begin van de avond
Onder: Nieuw Zeelanders zijn gedisciplineerde maar nogal conservatieve mensen, naaktstranden of topless zonnen is er niet bij. Op de boulevardblad covers zie je alleen foto’s van deftig aangeklede saaie celebs. Ook qua mode en allerlei andere moderne ontwikkelingen lopen ze niet bij ons op voor. Het isolement doet zich daar gelden wordt vaak gezegd. Dit is zeker niet het geval bij onderstaand vliegtuig , dat ik fotografeerde op het vliegveld van Queenstown. Het is overigens exact dezelfde Cessna 207 als waar wij mee vlogen van Queenstown naar Milford en Glenorchy.
Maandag 16 feb 2009-02-18
We maakten er een rustig dagje van, en verkenden met onze campervan de omgeving van Queenstown. We reden langs het 11 kilometer ten noorden van Queenstown liggende Arthurspoint aan de Shotover River. Vanaf deze plek vertrekken de befaamde “Shotover Jetboats” om met angstaanjagende snelheden van wel boven 80 km p/u door nauwe canyon gevormd door grillage rotsen te suizen. De boten hebben net als de Jet Boats waar wij mee op de Dart River voeren, geen roer. Ze worden bestuurd door de 2 x 400 pk jetstralen achter de boot van richting te laten veranderen. Uiteraard bestelden wij ook tickets, maar toen we hoorden dat de camera niet mee aan boord mocht, waren we zo teleurgesteld dat we eerst maar eens even een kijkje namen op de brug waaronder ze door kwamen. Dat was zeker net zo spectaculair als het varen zelf.
Onder: Het 11 km noordelijk van Queenstown in de bergen aan de rivier de Shotover gelegen Arthurs Point, van waaruit de beroemde Shotover Jetboats vertrekken (bij het aanlegsteigertje in de rivier) . Deze foto maakte ik op de hoge “one lane bridge” over de rivier, onze campervan staat geparkeerd helemaal rechts midden op de foto.
Onder: Staande op de hoge “One Lane Bridge” erover maakte ik deze foto’s vanaf beide kanten. Als een wilde canyon slingert de Shotover rivier zich door de uitgesleten rotsen bij Arthurs Point; hier suizen de jetboats met snelheden van boven 80 km per uur doorheen. Er zijn nog nooit geen ongelukken gemeld!
Onder: Hier scheurt met veel souplesse een jetboat door de Shotover River; de “skippers” manoevreren de geleide projectielen rakelings langs de rotsen om de passagiers en vooral de thrillseekers onder hen te behagen.
Onder: De jetboats knallen met grote snelheid onder ons door; goed is te zien dat ze rakelings over de bodem scheuren en schuren; let op de twee 400 pk waterjets achter de boot
Onder:Daarna bezochten we Coronet Peak, een op Queenstown uitkijkende berg waar men in de winter op skies van af gaat, en reden we naar het niet ver daar vanaf liggende Arrowtown, net zo toeristisch als Volendam , maar dan met echte in oorspronkelijke stijl gebouwde winkeltjes. Het was ondanks alles heel leuk vertoeven daar in het heet wordende zonnetje.Links onder een van de authentieke winkels en rechts een echt Nieuw Zeelands terrasje in het gras
Na een rustige wandeling in het fraai aangelegde park van Queenstown besloten we ‘s avonds maar eens in het Japanse restaurant van Queenstown te gaan eten. Na 5 minuten worstelen met de bekende stokjes moest er uiteindelijk toch een mes en vork aan te pas komen. Het was er overigens niet minder lekker om. Morgen, dinsdag, vertrekken we naar Te Anau.