Het regende pijpenstelen in Wellington, toen we daar woensdag waren om er de volgende ochtend met de ferry boot vandaan te varen  naar Picton op het Zuidereiland. Zo hadden we Nieuw Zeeland nog niet gezien. Later op de Ferry spraken we Nederlanders die een paar jaar geleden 4 weken lang regen hadden gehad; dat kan dus ook. Uiteraard maakten we toch een wandeling door de binnenstad; het viel ons op we op onze plattegrond kijkend binnen 5 minuten drie keer werden aangesproken door voorbijgangers die vroegen of ze ons de weg konden wijzen. De vriendelijkheid ten top. Later zijn we de regen ontvlucht en een leuk restaurantje ingelopen om maar lekker wat gaan eten.

Onder: In Wellington lusten ze er wel pap van lijkt het; en dat, nadat we de pijp al 1,5 jaar geleden aan Maarten gaven. Of heeft hier iemand met Photoshop zitten knoeien?

.

Donderdagochtend scheen de zon weer volop ; het werd wederom heel warm; het inchecken op de Ferry met al die auto’s  campers, vrachtverkeer en zelfs treinstellen  op 8 verschillende laaddekken was een fluitje van een cent, en de drie uur durende overtocht door de Marlborough Sounds was een lust voor het oog.

Onder: Het inchecken op de Ferry  (8 dekken) ging heel vakkundig en snel, zoals op de foto te zien waren wij – de achterste campervan – niet de enigen die zo reizen.

Onder: De Ferry  linksondeer. En rechts, vooral het laatste uur, als door de Marlborough Sounds  – een soort fjorden gebied – wordt gevaren is het genieten geblazen van de mooie uitzichten – zie   2de van onder- ; iedereen staat danook vanaf het dek te fotograferen.

Onder Picton is een pittoresk en heel rustig plaatsje; je ziet er niemand en je hoort er alleen de watervogels.We zaten er een uurtje op het waterfront te genieten van onze rust.

Inmiddels is de hitte weer uitgebroken. Men heeft het zelfs over een hittegolf de komende dagen. Via de Charlotte drive, een schitterende route langs de kust,  reden we door Nelson naar Kaiteriteri aan de grens van het vermaarde Abel Tasman Park, vanuit deze plaats varen de watertaxies naar de verschillende strandlokaties aan het Park vanwaar uit men kan wandelen om later door de taxi weer op een ander punt opgepikt te worden. 

Onder:  Kaiteriteri een badplaatsje grenzend aan het beroemde Abel Tasman Park, naast de badgasten zie je er ook veel kayakkers, naast sportvissen de 2de vnationale sport van de Kiwi’s zoals de Nieuw Zeelanders zichzelf noemen. Deze zag ik door mijn telelens vanaf het strand, juist voor onze campground! Zo’n lens is wel zwaar, maar het loont toch de moeite.