We lazen in een krant hier dat een bezoek aan het actieve vulkaaneiland White Island de meest exclusieve toeristische attractive van Nieuw Zeeland aan het worden is;  het eiland ligt 50 km uit de kust ten noorden van Whakatane;  omdat de boottrip er naar toe 6 uur duurt en we het geheel ook van boven wilden zien besloten we eergisteren om er met een helicopter naar toe te vliegen. Drie locale helicopter bedrijven hebben het alleenrecht om in de krater te landen!!  Dit is sowieso de enige actieve vulkaan ter wereld waar het toeristen is toegestaan om in de gevaarlijke krater  te wandelen. Twee jaar geleden bijvoorbeeld, waren wij met vrienden op de Siciliaanse vulkaan de Etna, waar we slechts in een dood toeristenkratertje mocht rondkijken.

Onder: Deze foto maakte ik zaterdagmiddag vanuit de helicopter van het immer actieve vulkaaneiland “White Island” , de enige nog actieve vulkaan ter wereld die door belangstellenden bezocht mag worden tot in de krater. In 2001 is er voor het laatst activiteit geweest waarbij slachtoffers vielen. Een mens krijgt niet elke dag de kans om dit spektakel zo van boven live te aanschouwen.

Dus verlieten we  eergisteren, vrijdag  het prachtige Coromandel schiereiland en reden we naar het aan de Pacific gelegen Whakatane op het Noordereiland van waaruit we pas de dag erna, zaterdag konden vliegen, dus overnachtten we daar . Voor de vlucht werden we gebriefd over de gevaren en de ongewone aard van het bezoek, en wat te doen bij een plotselinge eruptie van de vulkaan die nog immer continue een grote stoom en zwaveldampwolken uitspuugt. Toen we in de reddingsvesten werden gehesen om te vertrekken, kwamen plotseling Ad en Tineke uit Heiloo, die we een paar dagen eerder hadden ontmoet, met hun campervan aanrijden; wat een toeval. Zij hadden met de boot gewild maar die ging niet meer, dus hadden ze ook de heli geboekt, zodat we de trip met 6 personen maakten.  

Het was zoals steeds hier,  kraakhelder, onder een blauwe  hemel  bij een temperatuur van rond 30 graden Celsius. Onderweg zagen we vanuit de helicopter heel duidelijk grote scholen dolfijnen zwemmen, de piloot maakte er voor ons op geringe hoogte een paar rondjes boven.  

Onder: Boven de krater hangend is goed het kolkende kratermeer te zien; even later zouden we ernaast wandelen 

Het was schitterend om het beruchte eiland vanuit de lucht te naderen, maar echt adembenemd was het om er te landen. Het leek wel of we op een vreemde planeet terecht kwamen.  Een soort maanlandschap met stoom en zwaveldamp en  overall de felle kleuren  van zwavelsulfaat en ijzeroxide om je heen. We moesten helmen op en kregen gasmaskers mee, die we een enkel keertje hebben gebruikt. Anderhalf uur wandelden we op deze mensonvriendelijk plek, maar het was de moeite meer dan dubbel en dwars waard. Wat een sensatie!

Onder: Nog onder de indruk van het landen op dit vreemde onherbergzame landschap zetten we voet op de krater van de White Island; we kregen hier helmen en gasmaskers door de piloot – die ook onze gids was op het eiland – uitgereikt, we waren er de enige levende wezens.

Onder 2 x : overal modderpoels, ontsnappende stoom, stromend kokend water, en de felle kleuren van zwavelsulfaat en ijzeroxide

Onder: In dit bizarre landschap liepen we anderhalf uur rond met helmen op en de gasmaskers paraat om de nek dragend; wat een belevenis! 

Onder: Overal het geluid van blubberende hete modderpoels; de grond waar je loopt is ook heet, we mochten dan ook geen open sandalen dragen maar gesloten stevige schoenen. 

Onder: de 4 andere mede pasagiers, waaronder links Ad en Tineke uit Heiloo lopen behoedzaam door de hete krater 

Onder: Als na een landing op een vreemde planeet staat in de verte onze helicopter klaar om de vulkaan weer te verlaten. “Hoe snel kan dat ding weg, in geval van een eruptie? ” vragen veel toeristen me, zei de piloot. Maar dan zeg ik: “het is niet de vraag hoe snel dit ding wegkan, maar hoe snel je bij dat ding kan komen”, zei hij met een lachje.