Het is hier in Dubai in de zomer wel 50 graden Celcius en zelfs nog heter. Je kan hier dan volop skieën in het land “zonder grenzen”. Maar ook gisteren, de zon was weer volop aanwezig – bij zo’n 25 graden was het een vreemde gewaarwording om met skipakken rond te lopen in de vriekou. We waren in de grootste overdekte skihal ter wereld bij een temperatuur van min 5 graden. Deze halen zijn er in Nederland ook wel, maar dit hier slaat echt alles! Zo giga groot en zo waanzinnig echt! Eerst moesten we boots en kleding huren om er in te mogen. Het was de moeite waard! Het geheel is gesitueerd in de “Mal of the Emirates; er zijn vele “Mals” in Dubai . Megagebouwen  waarin theaters, voetbalvelden, bioscopen, diverse winkelcentra schaatsbanen en in dit geval dus ook een overdekte skibaan geconstrueerd zijn. Alles onder één dak. Je komt echt ogen tekort om dit verschijnsel te aanschouwen. Het valt ons daarbij nu al op dat de mensen hier wel heel vriendelijk zijn en dat alles hier heel schoon is.

Onder: Het is echt en het is ook koud wel min 5 graden

Onder: het zou toch zo een plaatje uit Oostenrijk met Kerstmis kunnen zijn. Toch maakte ik dit gistermiddag in Dubai. Wat een krankzinnige wereld is dit!!

Onder: Hier stonden we dan met onze nieuwe skipakken aan; we twijfelden er aan om deze aan te trekken maar de man van het loket – op zijn laagst plus 20  gewend – zei dat we het niet zouden overleven. Het voelde trouwens echt heel koud!

De taxi’s zijn hier spotgoedkoop en de chauffeurs heel welwillend omdat ze voor door de overheid gerunde bedrijven rijden. Zo bracht onze taxichauffeur ons vanmorgen eerst nog even naar het Palmeiland, waar veel Nederlanders in dachten geinvesteerd te hebben ; ja dit moet je zien om het te geloven; onvoorstelbare luxe. Mega mega. Alle groten der aarde hebben hier een optrekje. Aan het eind van Palmeiland is afgelopen september het nieuwe Atlantis hotel complex geopend; volgens onze taxichauffeur steekt dit zelfs het Burj Al Arab hotel naar de kroon. en daar waren we nog maar net van bekomen. Wat een toestand mensen!

Onder: Het nu al wereldberoemde Atlantis hotel aan het “dead end” van het Palm Island in Dubai zoals ik dit gistermorgen fotografeerde staande aan de noorwestelijke punt van Palmeiland

Onder: Foto gistermiddag genomen vanuit de Taxi op de Jameira Beach Road: Skyscrapers, bouwputten en hijskranen. Dubai is booming. De mensen hier vertellen ons dat er trouwens veel bouwwerken gestopt zijn vanwege de credietcrisis.Credietcrisis in Dubai, kan dat?

Gistermiddag maakten Mary en ik een prachtige wandeling langs de Dubai Creek waar echt van alles te zien is; oude traditionele vrachtboten die laden voor Irak en Iran; we waren maar net op tijd in het hotel terug voor de taxi die ons kwam ophalen voor een diner op een originele Arabische houten Dow. Wat een genoegen was dit. Het eten en de wijn en de bediening waren meer dan voortreffelijk en de uitzichten subliem. We kregen een prachtige indruk van Dubai. Op de Creek die Dubai eigenlijk in twee delen splitst krioelde het van de feeëriek verlichte boten met eters zoals wij. Na het diner zaten we op het open ovendek in luie stoelen in een heerlijke atmosfeer te genieten van wat voorbij kwam  – zie de onderstaande foto’s –

Onder: De skyline van Dubai vanavond gefotografeerd vanaf de beroemde Creek met op de voorgrond de feestelijk verlichte Dow’s met eters aan boord

Onder: Het valt niet mee mensen, alweer zo’n heerlijk buffet, nu weer op een boot; we konden er geen genoeg van krijgen!

Onder: Met mijn nieuwe camera kan bijna alles; flitsers zijn niet meer nodig en dit soort schitterende plaatjes van de Dubai Creek tijdens onze Dow vaart kunnen ragscherp uit de hand genomen worden; het is gewoonweg een wonder. Net zoals de HD filmpjers trouwens!

Het was best wel een beetje emotioneel afgelopen zondag. Het afscheid van onze kids en kleinkids. Eerst zoon Vincent die met zijn gezin bij ons thuis afscheid nam, omdat Brenda s´middags moest werken, en daarna de anderen die samen met hun kinderen met ons mee naar Schiphol reden , om ons daar gedag te zeggen. We dronken nog wat en toen kwam toch het moment. Jan Kees en Tim beloofden nog tekeningen voor ons te maken voor ze ons uitzwaaiden. Snik snik! Plotseling realiseerde ik me dat  ik de gebruiksaanwijzing voor de camera had laten liggen. Kees was de sigaar en moest een extra ritje Volendam Schiphol maken. We vlogen eerst naar Londen en hadden daar redelijk wat vertraging, voordat we uiteindelijk naar Dubai vlogen. Gedurende de vlucht sudderde het afscheid van onze nazaten nog na, en toen we gistermorgen vroeg in het hotel arriveerden om nog wat slaap in te halen, speelde het nog steeds een rol in onze dromen.

Onder: Ik had me voorgenomen op de foto te gaan met het eerste de beste kameel dat ik tegen zou komen; het werd deze gouden rakker in de tuin van het Burj El Arab hotel in Dubai

De stad Dubai voor zover we die nu in de taxi snel voorbij zagen gaan, is een Las Vegas achtige patsers –plek; een oase van luxe in een zandwoestijn, waar de ene na de andere futuristische wolkenkrabber uit de grond verrijst. Het is een hele drukke stad met lange files, waarin 1,4 miljoen locals (Arabieren) wonen en 4 miljoen werkende buitenlanders. De Arabieren zie je niet; die rijden rond in hun geblindeerde Rolls Royces en hummers. Fillipino’s mensen uit India en Pakistan beheersen het straatbeeld en vormen het bedienend personeel in de overwegend extreem luxe hotels. In Dubai, dat leeft van het toerisme is het nu hoogseizoen. De temperaturen, die in deze tijd van het jaar schommelen om de 25 graden Celsius lonken velen, hoewel het weer gisteren en vandaag tegenzit. Het is weliswaar 25 graden maar bewolkt en winderig. We begonnen de nieuwe dag gisteren met een lunch in hotel Burj El Arab, het mooiste en duurste hotel op aarde, dat leek ons wel een goed begin van ons reisavontuur. We hadden er veel over gelezen, maar ondanks dat konden onze ogen niet geloven wat ze zagen; wat een decadentie wat een extreme luxe. Voor Hotel Burj El Arab heb ik geen woorden; dit is echt de limit!

Onder:  Burj El Arab het enige 7 sterren hotel ter wereld, het ligt aan het einde van een pier in het water en is omgeven met allerlei bewakings,- en beveiligingsmaatregelen  Met een duizelingwekkende vaart knalde een lift aan de buitenkant van het hotel ons naar boven, waar een tennisbaan en heliplatform gesitueerd zijn.

Onder: Staand op een van de 2 giga grote roltrappen langs reusachtig grote aquariums maakte ik deze foto van de lobby van het hotel

:

Onder: Het immens grote futuristische hotel dat als een soort holle bijenkorf gebouwd is gezien vanuit de lobby naar boven; let op de honderden waterstralen op de voorgrond, deze geven de lobby extra verkoeling! Uiterst links en rechts zie je nog de trapleuningen van de roltrappen

Onder: Een goudgekleurde sprookjesachtige verlichte tunnel geeft toegang tot het onderwaterrestaurant van hotel Burj El Arab; “het kan niet waar zijn”, denk je, maar dan zie je tijdens je diner toch echt de haaien in de Gulf  voorbijzwemmen. Niets is hier onmogelijk!

Onder: Wat leuke details die we tijdens onze lunch in het hotel ontdekten: Links de tandenstokers op tafel, die uitgevoerd zijn als boogjes met een erin gespannen flosdraadje. Rechts de ober die de kleedjes op elk tafeltje steeds met een strijkbout even gladstrijkt. De buffetlunch die wij gebruikten was werkelijk overheerlijk; maar dat moet ook wel: de allergoedkoopste wijn die we op de kaart konden ontdekken kostte 800 Dirham ongeveer 160 euro; het goedkoopste nachtje slapen hier kost ongeveer 800 euro per persoon per nacht en dan hebbben we het over de allerkleinste suite. (kamers kennen ze hier niet) Dit loopt op tot 12.000 euro p-p nacht 

We gaan vandaag een kijkje nemen in de grootste overdekte ski piste ter wereld; hup de taxi in!