Onder : Mary maakte deze foto van de skyline van Auckland door het geopende raam van onze rijdende campervan; we hebben na ons bezoek aan supersteden Dubai en Hongkong besloten deze grootste stad van Nieuw Zeeland niet speciaal te bezoeken, ook de andere grote steden, behalve Christchurch en Wellington laten we even voor wat ze zijn.
Onder: Deze foto maakte ik woensdag in de Rapaura Watergardens; deze kiek is karakteristiek voor Nieuw Zeeland, en representatief voor de – naar onze begrippen – buitenissig weelderige begroeing van Nieuw Zeeland; het lijkt wel of de bomen, varens, planten, struiken , bloemen en het gras hier overal de grond uit spuiten. Het gras groeit hier zelfs ook op het nog strand door. In de kraakheldere lucht komen alle tinten , zoals hier in het groen, goed naar voren. Het is een schitterend kleuren schouwspel.
We ontmoetten gisteren – donderdag – twee Nederlandse meisjes uit Rocanje, Jessica en Petra, allebei 22 jaar oud. Deze stoere Hollandse meiden trekken, – notabene om beurten zelf hun grote campervan besturend,- zes weken lang kris kras door het grote Nieuw Zeeland. De ondernemende dames hadden donderdagochtend een leuk treinreisje ontdekt en heel attent voor ons ook meteen maar kaartjes besteld. We genoten gezamenlijk van de uitzichten in de omgeving van Coromandel tijdens een treinrit over een geheel door een vreemde kunstenaar – gedurende 27 jaar lang-, zelf aangelegd treintraject door een jungle achtig gebied. Heel bijzonder.
Onder: Jessica en Petra groeven net als alle toeristen met hun schepjes hun eigen “heetwaterkuil “ op het strand van Hot Water Beach
Het gebeurt in Nieuw Zeeland vaak dat je rondreizigers waar je even contact mee hebt gehad , na een of twee dagen en honderden kilometers verderop ergens op een campground, of bij een bezienswaardigheid weer tegenkomt. Zo zagen we gistermiddag de beide dames alweer terug; ze zaten nu in een door hen zelf gegraven hotwaterkuil op het bijzondere strand van “Hot Water Beach” op het Coromandel schiereiland. – zie foto hierboven – Een bezienswaardigheid waar wij, net als iedere tourist in Nieuw Zeeland even langs gingen. Dit strand staat onderaards in verbinding met het binnenste van de aarde ; een bizar natuurfenomeen, stoom en heet water bubbelt door het zan heen spontaan naar boven; het was zo heet dat ik me er snel over heen lopend al bijna aan verbrandde.
Onder : Het strand bij Hot Water Beach is zeker 1,5 kilometer lang; het gedeelte met het hete water is echter maar een heel klein stukje van 20 x 20 mtr . Het is een gek gezicht, dat grote uitgestrekte strand, helemaal leeg (bovenste foto) , met een klein plekje waar toeristen aller landen zich verdringen om er in hun eigen gegraven heetwaterbadkuipje te zitten (onderste foto)
Onder: Als fotograaf benje met je ogen altijd op zoek naar mooie plaatjes; op het Hot Water Beach zag ik ineens het onderstaande tafereeltje zich ontwikkelen. Deze dame voor die rots met opzwiepend water; de telelens was er goed voor. Voor de fotofreaks onder ons: hoge ISO waarde – ISO 1600- diafragma 10 niet te groot waardoor scherptediepte nog goed genoeg, en snelle sluitertijd 1/1000 sec; je ziet dan de alle druppels apart. Overigens vond de ( Duitse) dame mijn fotserie van haar heel mooi.
Ja, en toen zaten we gistermiddag ineens weer met Ad en Tineke – van onze leeftijd- uit Heiloo, op het strand van Hahei, pal naast de campsite aan een biertje; zij trekken net als wij ook door Nieuw Zeeland en waren voor een dagje onze buren. S’ Avonds hebben we nog een wijntje in de campervan bij ze gedronken. Het was heel gezellig. Wie weet zien we ze nog een keer terug op onze reis door dit mooie land. Wij zijn vandaag in een bloedhitte vanuit Hahei naar Whakanate gereden, waar we zaterdag vanaf het vliegveld aldaar een helicoptervlucht zullen maken naar het actieve vulkaan eiland “White Island”, op 50 kilometer uit de kust. Dat wordt boeiend, maar wederom een warme klus want morgen en overmorgen zal wederom de 30 graden gehaald worden las ik in de krant hier.