Het was best wel een beetje emotioneel afgelopen zondag. Het afscheid van onze kids en kleinkids. Eerst zoon Vincent die met zijn gezin bij ons thuis afscheid nam, omdat Brenda s´middags moest werken, en daarna de anderen die samen met hun kinderen met ons mee naar Schiphol reden , om ons daar gedag te zeggen. We dronken nog wat en toen kwam toch het moment. Jan Kees en Tim beloofden nog tekeningen voor ons te maken voor ze ons uitzwaaiden. Snik snik! Plotseling realiseerde ik me dat  ik de gebruiksaanwijzing voor de camera had laten liggen. Kees was de sigaar en moest een extra ritje Volendam Schiphol maken. We vlogen eerst naar Londen en hadden daar redelijk wat vertraging, voordat we uiteindelijk naar Dubai vlogen. Gedurende de vlucht sudderde het afscheid van onze nazaten nog na, en toen we gistermorgen vroeg in het hotel arriveerden om nog wat slaap in te halen, speelde het nog steeds een rol in onze dromen.

Onder: Ik had me voorgenomen op de foto te gaan met het eerste de beste kameel dat ik tegen zou komen; het werd deze gouden rakker in de tuin van het Burj El Arab hotel in Dubai

De stad Dubai voor zover we die nu in de taxi snel voorbij zagen gaan, is een Las Vegas achtige patsers –plek; een oase van luxe in een zandwoestijn, waar de ene na de andere futuristische wolkenkrabber uit de grond verrijst. Het is een hele drukke stad met lange files, waarin 1,4 miljoen locals (Arabieren) wonen en 4 miljoen werkende buitenlanders. De Arabieren zie je niet; die rijden rond in hun geblindeerde Rolls Royces en hummers. Fillipino’s mensen uit India en Pakistan beheersen het straatbeeld en vormen het bedienend personeel in de overwegend extreem luxe hotels. In Dubai, dat leeft van het toerisme is het nu hoogseizoen. De temperaturen, die in deze tijd van het jaar schommelen om de 25 graden Celsius lonken velen, hoewel het weer gisteren en vandaag tegenzit. Het is weliswaar 25 graden maar bewolkt en winderig. We begonnen de nieuwe dag gisteren met een lunch in hotel Burj El Arab, het mooiste en duurste hotel op aarde, dat leek ons wel een goed begin van ons reisavontuur. We hadden er veel over gelezen, maar ondanks dat konden onze ogen niet geloven wat ze zagen; wat een decadentie wat een extreme luxe. Voor Hotel Burj El Arab heb ik geen woorden; dit is echt de limit!

Onder:  Burj El Arab het enige 7 sterren hotel ter wereld, het ligt aan het einde van een pier in het water en is omgeven met allerlei bewakings,- en beveiligingsmaatregelen  Met een duizelingwekkende vaart knalde een lift aan de buitenkant van het hotel ons naar boven, waar een tennisbaan en heliplatform gesitueerd zijn.

Onder: Staand op een van de 2 giga grote roltrappen langs reusachtig grote aquariums maakte ik deze foto van de lobby van het hotel

:

Onder: Het immens grote futuristische hotel dat als een soort holle bijenkorf gebouwd is gezien vanuit de lobby naar boven; let op de honderden waterstralen op de voorgrond, deze geven de lobby extra verkoeling! Uiterst links en rechts zie je nog de trapleuningen van de roltrappen

Onder: Een goudgekleurde sprookjesachtige verlichte tunnel geeft toegang tot het onderwaterrestaurant van hotel Burj El Arab; “het kan niet waar zijn”, denk je, maar dan zie je tijdens je diner toch echt de haaien in de Gulf  voorbijzwemmen. Niets is hier onmogelijk!

Onder: Wat leuke details die we tijdens onze lunch in het hotel ontdekten: Links de tandenstokers op tafel, die uitgevoerd zijn als boogjes met een erin gespannen flosdraadje. Rechts de ober die de kleedjes op elk tafeltje steeds met een strijkbout even gladstrijkt. De buffetlunch die wij gebruikten was werkelijk overheerlijk; maar dat moet ook wel: de allergoedkoopste wijn die we op de kaart konden ontdekken kostte 800 Dirham ongeveer 160 euro; het goedkoopste nachtje slapen hier kost ongeveer 800 euro per persoon per nacht en dan hebbben we het over de allerkleinste suite. (kamers kennen ze hier niet) Dit loopt op tot 12.000 euro p-p nacht 

We gaan vandaag een kijkje nemen in de grootste overdekte ski piste ter wereld; hup de taxi in!