Onder: In Maria Alm poseerden wij vorge week samen met enkele van onze vrienden, vlnr Gina en Jack, Karin en Henk, Mary en Jan. Dit is op Nieuwjaarsdag, de enige dag dat het sneeuwde en als het sneeuwt skieën de Tuijpjens niet.. 

Onder: Onze oudste zoon Sander hier trots met twee van zijn zoons, de tweeling Jan en Kees, nadat we op de laatste dag de rode pistes een aantal keren van boven naar het dal met ze skieden.

Vandaag was een beetje vreemde dag, ik had mezelf voorgenomen, en ook mijn vrouw beloofd niet te zullen gaan vliegen, om hier en daar nog wat puntjes op de i te kunnen zetten qua voorbereiding en papierwerk betreffende onze wereldreis morgen – zondag – Toen ik voor de zekerheid met mijn camera de dijk op liep – te laat om nog naar Lelystad af te reizen – kon ik me wel voor m’n kop slaan. Wat een uitgelezen en zeldzame omstandigheden voor het maken van unieke luchtfoto’s. Onvoorstelbaar, dit had ik in mijn stoutste dromen niet voorzien. Alle ijsbanen in onze omgeving, het IJsselmeer, de Volendamse haven bezaaid met schaatsers onder een knallende zon. Deze samenloop van omstandigheden: – weekend/zelf vrij/eigen vliegtuig in hangaar/ nieuwe topcamera/mooi weer/heel Nederland op het ijs –  doet zich zeer zeldzaam voor. En ik bleef maar bij de haven, en ging maar niet naar Lelystad. Nou ja zei Mary: “een mens kan niet alles hebben Jan”, en gelijk heeft ze! 

Onder: Het was een drukte van jewelste op de Voledamse Haven, van waaruit men over het IJsselmeer naar Monnickendam en naar Marken schaatste; ik stond daar toch wel van te kijken want twee dagen geleden toen ik er overheen vloog was daar nog een groot deel NIET van bevroren. – een van de eerste foto’s met m’n nieuwe camera –

Ik zag tussen Volendam en Marken een aantal waaghalzen de route verkennen, stap voor stap, voetje voor voetje schoven zij over het nog niet betreden traject vóór hen. Ook ín de haven zag ik iemand dat voorzichtig uitproberen. Op het nog onbetreden deel probeerde deze dame ook steeds voetje voor voetje een nieuw pad af te bakenen. Ik heb hier de hele dag geen ambulances gehoord dus moet het allemaal goed afgelopen zijn.

Vanmorgen reden we ook naar Vincent en Brenda, want die waren aan het schaatsen met Sophie en Thijs.Thijs had het al heel snel koud en zocht de warmte bij zijn moeder Brenda en Sophie had ook in het schaatsen nog weinig trek

Onder: Een patstelling: Wat ik hier ook probeer, Sophie is met geen mogelijkheid meer aan het schaatsen te krijgen en Thijs roept om zijn moeder! Het kan verkeren! – de schaduw is van zoon Vincent die de foto maakt –

Onder: Zoon Vincent en zijn vrouw Brenda liepen er ondanks de kou toch modieus bij, een koel stel dus.

Onder: Morgenmiddag start onze werelreis. In de ochtend komen eerst onze kinderen en kleinkinderen nog afscheid van ons nemen, maar rond het middaguur zijn we op weg, de wijde wereld in. Het eerste traject voert van Amsterdam – Londen – Dubai over 5870 kilometer.