We hadden tot nu toe nog maar weinig skipret. Gistermorgen stonden we nog maar net op de piste toen het begon te sneeuwen, waarbij het zicht werd beperkt tot de eigen hand voor de ogen. Je ziet dan geen of weinig reliëf meer in de sneeuwbodem onder je, waardoor het skiën verandert in de kunst om geen ledematen te breken. Wij haken dan onmiddellijk af. Het begon toen ook nog een beetje te waaien en met die sneeuw erbij is dan ook aan een wandeling niet veel lol te beleven.
Jacques Hetsen, onze veel te vroeg overleden manager, en een liefhebber van de wintersport zei een beetje dollend altijd: “Ich lauf lieber auf die lange Latten, dan das Ich die lange Latten laufen lass”.Daarmee aangevend dat hij geen kans onbenut zou laten om de skies onder te binden. Dat geldt ook voor ons, maar dan moeten de weergoden wel een beetje meewerken.
Vandaag is het weer heel anders dan gisteren; het is veel rustiger. Er is geen zuchtje wind, maar het sneeuwt nu zo erg dat we het terras van ons eigen hotel niet kunnen zien. We horen wél het krassende geluid van voorbij komende skiërs (Nederlanders die de skipas – 205 euro – niet ongebruikt willen laten) maar we zien ze niet. Er is echter niets veranderlijker dan het weer in de bergen; het kan zo weer opklaren, en tot die tijd genieten we maar van het zwembad, de sauna, en een lekker glas wijn bij de open haard. Juist nu ik dit schrijf zie ik het buiten opklaren. Gauw de skies onderbinden dus!!
ps± Ik weet niet waardoor het komt, maar de laatste 10 dagen heb ik opvallend veel meer bezoekers op dit journaal !