Na lange tijd had ik gisteren eindelijk weer eens telefonisch contact met Carola. Ik had haar de laatste maanden al een paar keer gebeld, maar ze was steeds niet thuis, dus had ik nu maar eens haar antwoordapparaat ingesproken. Even later belde ze mij terug. Het was goed om te horen hoe het haar allemaal vergaat na BZN. De nieuwe CD is klaar en ze kan niet afwachten om weer eens voor echte fans op te treden. Want tot nu deed ze try-outs en optredens waar puur vakmatig naar de performance gekeken werd. Het is natuurlijk heel anders als er echte liefhebbers van jouw muziek en jouw stem in de zaal zitten. Ze verheugt zich dan ook op een cruise-optreden op een van de P&O ferries schepen, net zoals wij dat met BZN ook een paar keer gedaan hebben.

Ik hoop voor haar dat er net zoveel mensen aan boord meegaan als de laatste keer met BZN. Dat concert staat nog steeds als een ware happening in mijn geheugen gegriefd. Carola is alle opzichten altijd een super-collega geweest, die ondanks haar uitgesproken eigen mening, smaak en visie op gebied van muziek, het collectief bleef dienen. Een gezellige en sociaal voelende meid met humor en aandacht en interesse voor anderen.  Die nooit klaagde over een extra BZN interviewtje, TVoptreden of een studiodag, ondanks alle beslommeringen die haar gezin natuurlijk met zich meebracht. Na een paar minuten kwekken aan de telefoon leek het of we weer net als vanouds in de auto zaten op weg naar een optreden.

Omdat Carola op dit moment even geen exemplaar van haar nieuwe CD in bezit heeft, heb ik de fragmenten hiervan op haar overigens leuk uitziende website beluisterd. Je wordt op deze site zelfs door Carola met een leuke welkomstboodschap verwelkomd. Het is wel moeilijk om via die fragmenten zo een goed beeld te krijgen van de tracks, want de stukjes zijn heel kort. Mijn vluchtige indruk is: afwisselend vlot repertoire van dicht bij BZN (Alone in her own world), tot ver van BZN afstaand werk (When the sun goes down) Het klinkt erg transparant allemaal, ben benieuwd naar de complete versies, en hoe uiteindelijk het grote publiek erop zal reageren. Ik hoop dat ze een nr1 gaat scoren, maar het is niet zo makkelijk allemaal, niets is zeker in dit vak. Ik weet echter wél zeker dat Carola een kei van een vakvrouw is, een zangeres van de ouwe stempel, die gewoon heel mooi kan zingen. En ook zeker is dat ze de sympathie van het hele grote publiek achter haar heeft staan; en dat haar het grote succes van harte door iedereen gegund is, en daar sluit ik me gaarne bij aan. Nou ja, dan kan het bijna niet meer mis.

En anders dan kan ze altijd alle andere kanten nog op in de muziek getuige de onderstaande foto’s

Hier een door mij gemaakte foto van Carola als drumster op een waterval 

Hieronder Carola als basgitariste bij diezelfde waterval . Alleen al de manier waarop ze die zware gitaar vasthoudt!!

Het was me het weekendje wel weer. In het overwegend katholieke Volendam ontvingen afgelopen zondag weer enkele tientallen kinderen de 1ste heilige communie. Op de kermis ná, is dit zo’n beetje het grootste feest van het jaar (voor de ouders) Voor de kinderen, die op school al wekenlang op dit voor hen feestelijke gebeuren worden voorbereid, is ná de liedjes en de eerste heilige hostie in de kerkdienst, het feest al bijna voorbij. Voor hen eindigt de pret na de fotoshoot die onmiddellijk volgt op de kerkdienst. Deze fotoshoot is van groot belang voor de ouders want zo blijven de over het algemeen peperdure pakken en jurken die eigenlijk voor eenmalig gebruik zijn aangeschaft, bewaard voor het nageslacht. Daarna gaan de kinderen over het algemeen de straat op, en weer over tot de orde van de dag, terwijl de ouders zich massaal in de feestvreugde storten.

De zus Cristien van onze schoondochter Tamara had mij gevraagd haar dochter Charlotte te fotograferen. Ik maakte ook wat foto’s van Charlotte en haar vriendinnetjes, die ik hier laat zien om jullie een indruk te geven van de prachtige manier waarop de kinderen zijn aangekleed. Het lijken wel bruidjes! Midden op de foto Charlotte, het nichtje van Tamara.

Het feest is een behoorlijke aanslag op de fysieke conditie van de meeste Volendammers, omdat het gebruikelijk is dat je in je familie, buurt of vriendenkring wel twee, drie of zelfs vier “communicantjes” (zo heten de eigenlijk feestgangertjes), hebt “af te werken”. Op straat en in de supermarkt hoor je tegen deze tijd veel mensen aan elkaar vragen:  Hoeveel heb jij er… ? Twee maar….? Maad,… ik heb er wel vier….. ! Als je bedenkt dat de eerste borrel al vaak om half elf ingeschonken wordt en het spul pas tegen de avond vaak goed op gang komt is het niet gek dat sommigen zich de volgende dag van het laatste bezoek niet eens alles meer kunnen herinneren. Maar zo zeggen wij dan maar in Volendam: “Het was wel gezellig, en we hebben nooit wat!” Breng daar maar eens wat tegen in.

Na de fotoshoot van Charlotte waren we bij drie communicantjes van onze ex-buren in de Damcoogh uitgenodigd. Drie gezinnen vierden het feest uit praktische overwegingen gezamenlijk in een van de grotere woningen van een van hen. Overigens was dit de vroegere woning van Jack Veerman. We hebben het altijd buitengewoon gezellig met onze buren op de Damcoogh gehad, een leuke buurt met sympathieke, voornamelijk jonge mensen. Daarom was het voor ons extra gezellig om weer eens even met ze te babbelen en bij te praten. Wij hebben het overigens niet zo laat gemaakt deze keer.

Omdat wij nu in het centrum wonen komen onze kids met de kleinkinderen tijdens het boodschappen doen vaak eventjes langs, wat we natuurlijk heel leuk vinden. Brenda fietst vaak met Sophie en Thijs en komt meestal even ’s morgens bij ons aan voor een “bakkie”. Zoals ook gisterochtend, toen ik de onderstaande foto van Sophie en Thijs maakte. Met Sophie en Thijs speel ik dan meestal even in de kleinkinderkamer onder ons huis. Daarna kon ik gisteren weer de gehele dag lekker uitwaaien op vliegveld Lelystad om vliegles te geven en luchtfoto’s te maken. Wat een genoegen was het weer! 

Sophie en Thijs gisteren bij ons op bezoek. Het autootje van Thijs heeft geribbelde hardplastic wieltjes, dat maakt een vreselijk geluid, maar daar is het Thijs nou net om begonnen!