Hoera, dat doet me goed, van fans kreeg ik mailtjes met het bericht dat Carola met haar nieuwe single op nr 1 staat in de download top 10 van radio 538. Gefeliciteerd Carola & Friends!! Chapeau ! Als je bedenkt dat het downloadgedrag van het grote BZN publiek gering was, in tegenstelling tot het koopgedrag, mag je verwachten dat Carola met haar vele BZN fans ook in de reguliere “koop” top 100 hoge ogen zal gooien. Ik hoop van harte dat dit ook nog gaat gebeuren en blijf Carola op de voet volgen.

Carola kan dus maar het beste blijven zingen, en het drummen en bassen – zie de foto’s van eergisteren- aan anderen overlaten, waarvan hieronder acte

Even een tegenvallertje: ik moest vanmorgen een leuk vliegprogramma afgelasten vanwege de te lage bewolking, ook voor luchtfoto’s hing de “donker makende witte  deken” iets te laag. Ook zou ik met mijn fotomaatje, – de in Volendam befaamde fotograaf Jan Zwarthoed,- een rondje over Waterland vliegen, om gezellig met z’n tweëen vanuit het vliegtuig met open kap her en der wat mooie plaatjes te schieten. In Volendam waar ooit maar een beperkt aantal familienamen beschikbaar was, hebben uit praktische overwegingen onze voorvaderen voor elke familie een  bijnaam bedacht. Jan Zwarthoed kreeg zo de toepasselijke bijnaam Jan “Kiek”. Niemand weet zelfs nog dat hij in het echt Zwarthoed heet. Dat wordt dus hopelijk morgen vliegen met Jan Kiek.

Onze kleinzoon Kees heeft de achterstand op zijn tweelingbroertje Jan met zwemles weer ingehaald. Kees was enige weken ziek en kon niet naar het “derde” bad, waar Jan sinds enige weken het monopolie had. Als het ons even uitkomt gaan wij graag met ze naar de zwemles, net als gisteren ,toen Kees zijn inhaalslag maakte.  Ze zwemmen nu weer gebroederlijk naast elkaar. Kees was zichtbaar bevrijd van een last en zielsblij; hij liep zelfs spontaan te zingen toen we weer naar de auto liepen. De latente strijd om haantje de voorste te willen zijn binnen het “tweelingschap” had kennelijk een grotere wissel op hem getrokken dan wij dachten. Na de zwemles gingen de met hulp van Jan en Kees gebakken pannenkoeken er bij ons thuis dan ook gretig in bij de boys.  

Sinds ik in de vliegerij actief ben zijn meteorologie (weerkunde) en geofysica (kennis van het aardoppervlak en de atmosfeer) disciplines waarin ik buitengewoon geïnteresseerd ben, en veel over lees. Zo ben ik van plan om volgend jaar een studie te maken ván,- en een bezoek te brengen áán Antartica, om er uitgebreid rond te kijken en te fotograferen. Nu ik niet meer gebonden ben aan de BZN agenda, heb ik op dit gebied onbegrensde mogelijkheden gekregen. Ik ben dan ook echt van plan om al die mogelijkheden in de toekomst te benutten.  

Zo kon ik een tijdje geleden vanaf een schip in Alaska binnen de poolcirkel een geweldig natuurfenomeen fotograferen. Van dikke uit gletschers bestaande ijsplateaus afbrekende, in het water stortende ijsmassa’s. Een buitengewoon fascinerend gebeuren dat met explosief donderend geweld en veel lawaai gepaard gaat. Een proces dat onafgebroken doorgaat, en al zo lang duurt als de aarde bestaat. Op de ene plek breken de gletschers af, zoals op de foto’s hieronder, en op de andere plaats ontstaan weer nieuwe ijsvelden. Soms neemt de omvang van het poolijs gemiddeld genomen enkele tienduizenden jaren achter elkaar toe, om dan weer eens een periode van enkele duizenden jaren gemiddeld af te nemen. Een en ander heeft volgens – niet door de politieke agenda geregeerde -, maar onafhankelijke wetenschappers o.a te maken met het zich steeds wijzigende “azimuth” van de aardas. De denkbeeldige as waarom de aarde draait staat onder een hoek met de invallende zonnestralen, maar schommelt een beetje, waardoor de invalshoek van het zonlicht van jaar tot jaar verandert. Het duurt ongeveer 26.000 jaar voor de as van de ene naar de ander uiterste schommelstand is gedraaid. Dit heeft invloed op de instralingshoek van het zonlicht op aarde, en mede daardoor verandert het klimaat op aarde steeds.

De foto’s hieronder heb ik gemaakt met behulp van de telelens en de motordrive op mijn fotocamera. Ze zijn van boven naar beneden enkele tienden van seconden ná elkaar genomen. De hoogte van de twee puntvormige afgescheurde ijsblokken op de bovenste foto is ongeveer 70 meter. Door naar beneden te scrollen zie je de vallende ijsmassa’s als het ware het water in plonzen. De afstand van het schip tot de ijswand bedroeg ongeveer 2 a 3 kilometer .