Het bevalt ons best hier in Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië; het land dat tot 1914 bij Oostenrijk hoorde, en na de tweede wereldoorlog bij het Joegoslavië van Tito. Vier dagen na het uitbreken van de laatse Balkanoorlog verklaarde Sovenië zich onafhankelijk en is nu een Europese lidstaat. De stad ligt tussen de bergen in, is modern en herbergt vele historische gebouwen die allen zeer goed geconserveerd zijn. We zitten in het Grand Union Executive hotel , dat pal in het autoluwe centrum gelegen is, zodat we een paar minuten lopen verwijderd zijn van het gezellige stadsleven. Zoals gisteravond , toen Christiaan ons meenam naar een bijna “verborgen” restaurantje, PEN , eigendom van een schrijversclub. Niets deed aan de buitenkant vermoeden dat het hier om een restaurant ging, maar de Sloveense gerechten en wijnen logen er niet om. Het was heerlijk allemaal.

De prachtige autoluwe binnenstad van Ljubljana 

Gisterenmorgen  waren we eerst naar Triëste gereden aan de Italiaanse Riviëra, ongeveer drie kwartier rijden van Ljublijana. We bezochten er het in 1856 gebouwde beroemde “Castello di MIramar”; het liefdesnestje van een Hapsburgse prins en een Belgische prinses. Wat een weldadige weelde en wat een ongekende architectuur, omgeven door een groot complex van fraai aangelegde tuinen. En dat alleen maar om elkaar er op koninklijke wijze lief te kunnen hebben. Het is (was) ongelijk verdeeld. 

Castello di Miramar  aan de Middelandse zee even buiten Triëste

Uiteraard zochten we ook even de zon en de zee op, om als eerste Nederlanders een koene duik in het azuurblauwe water van de Middelandse zee te maken. Het was er zeker tussen 25 en 30 graden en aangestoken door deze hitte renden Christiaan en ik als jonge honden meteen op het water af, waar Mary de onderstaande foto van maakte.

Jan en Christiaan in de Middelandse zee. Voor de goede orde dient te worden opgemerkt dat het lijf links op de foto 37 jaar langer aan allerlei aardse beproevingen , waaronder de tand des tijds, heeft bloot gestaan dan het lijf rechts op de foto.

Enigszins vermoeid, maar zeer voldaan, na onze indrukwekkende Nederlandse duikprimeur legden wij de lijven even ter ruste neder, om deze alvast te laten wennen aan de nu al priemende zomerzon van 2008 

Afzien mannee… zouden we op zo’n moment bij BZN hebben geroepen’, en daar moest ik op dit mediterane terras gistermiddag even aan denken.

Gisteren stelden we koers zuid in, en reden we naar Slovenië en via Maribor naar de hoofdstad Ljubljana. We hadden daar afgesproken met onze neef Christiaan Springer. HIj is de zoon van de zus van mijn vrouw Mary, en studeert voor arts aan de Vrije Universteit te Amsterdam. In het kader van deze studie heeft hij een half jaar stage gelopen in het ziekenhuis van Ljubljana. Zijn tijd zit er nu op, hij rijdt morgen met ons mee terug naar huis, maar niet voordat hij ons eerst alles heeft laten zien van deze mooie slavische stad en omgeving, waar de temperaturen zomers aanvoelden. We zagen zelfs 22 graden Celsius op de klokken staan.

Hieronder een foto van gistermiddag; samen met neef Christiaan op de toren van de oude burcht in het centrum van de stad.

We slenterden tot laat in de avond door de prachtige oude binnenstad en bezochten verschillende kroegjes, terrasjes en een gezellig restaurant. Naar huis lopende viel het ons op dat Christiaan heel veel kennissen heeft gemaakt in die 6 maanden. Praktisch iedereen begroette hem zeer vriendelijk, vooral alle mooie vrouwelijke studenten uit meerdere landen die we tegenkwamen. Doordat dit nogal ophield werd het zelfs wat laat.

Hieronder een foto die ik gisteravond maakte terwijl we weer even op hem stonden te wachten.