De kleinkinderen hebben voorjaarsvakantie dus leek het ons een leuk idee om vandaag met ze naar Walibi World in de Flevo polder te gaan. Ik had eerst vanmorgen nog een vliegles te geven vanaf vliegveld Lelystad, maar per slot van rekening is dat niet zo ver van Walibi. Een mooie combinatie dus. Kleindochter Sophie is nog wat te klein voor de meeste attracties daar, volgens haar vader Vincent, dus gingen alleen Jan Kees en Tim mee, en ook hun moeder Tamara. Het bleek dat Vincent gelijk had, en dat zelfs Jan en Kees voor de meeste attracties in Walibi World ook nog te klein zijn. Ze moeten eerst onder een lat van 1,2 mtr doorlopen; als ze die niet raken is het huilen geblazen, want ze hadden er dan al wel op gerekend natuurlijk. Daarom besloten we maar naar het onderdeel Walibi Land te gaan, voor de kleinere bezoekers. 

Het was een groot succes, het is een heel mooi park met echt heel veel uiteenlopende attracties, de boys waren heel tevreden, en wij ook, al liepen we aan het eind van de dag strompelend naar de auto. Zo’n dagje drentelen staat qua inspanning gelijk aan twee dagen lang onafgebroken bepakt en bezakt door een Oostenrijkse Klamm klimmen en afdalen. Maar de voldoening is er niet minder groot om ! Die lachende kinderbekkies maken het meer dan de moeite waard.

Hieronder wat leuke momentopnames.

Linksboven: De hele meute arriveert; rechtsboven Jan en Kees vliegen zelf                               

Linksonder: Tim toont zich een onverschrokken klimmer. Rechtsonder: We lachen nog; maar in dit ongevaarlijk uitziende apparaat werden we een paar seconden na het nemen van deze foto de lucht in “geschoten”.    

Het was een dag zonder minpuntjes. Die rare lucht in de auto, tijdens het laatste stuk op de heenweg, en dat Tamara op de parkeerplaats Tim daarom even een schoon luiertje moest geven mag natuurlijk geen naam hebben, zie foto hieronder.

We zijn weer thuis, heel blij de kinderen en kleinkinderen terug te zien uiteraard, maar ook met een beetje weemoed. Want wat ging het snel voorbij, die interessante maar bovenal gezellige reis samen met goede vrienden dwars door een decor van levende ansichtkaarten. Gelukkig hebben we dezelfde trip voor volgend jaar alweer geboekt, want we hebben er echt mateloos van genoten, en komen er deze week met wat mooie plaatjes nog eens op terug. Door onze neef Christiaan proefden we tijdens het laatste deel van onze reis ook iets van het toch wel bizarre studentenleven in zo´n stad als Jjubljana, en dat heeft ons bijzonder gefascineerd. Ook daarover de komende week meer.

Onze kleindochter Sophie fietst los en de wereld is nu te klein, ze wil het iedereen laten zien. Gisteren was ze bij ons – zonder fiets – met haar broertje Thijs. We hadden vanuit de Oostenrijkse Sharowski Kristalfabriek een Tinkelbel speld,- haar favoriete speelgoed,- voor haar meegenomen, die ze gistermiddag met trots voor de foto liet zien, zie onder 

Voor onderstaande geposeerde foto liet ik Sophie en Thijs allebei “Cheese” zeggen, het was heel komisch om Thijs zijn interpretatie daarvan te horen en te zien. Is dit nou “Cheese” of niet?

Tamara en Sander waren met hun kids, onze kleinkinderen Jan, Kees en Tim gisteren naar de Efteling, die zien we vandaag dus pas, maar wél mailde Tamara mij zojuist de aandoenlijke onderstaande foto. Kees was al een tijdje geleden van een van zijn voortanden verlost door een klap van een buurjongetje. Zoals deze tweeling bijna alles in exacte tweevoud beleeft – zie op onderstaande foto allebei dode voortand na valpartij- kon het ook met de rest van het tandenbestand niet uitblijven. Gistermiddag toen ze onderweg naar huis reden belde kleinzoon Jan mij op om te melden dat hij na een incident in de Efteling nu op dezelfde plek als bij Kees ook een voortand mist. Zo’n tweeling maakt overal een wedstrijd van; ze staan nu weer gelijk !!

Ook kleinzoon Nico kwam met zijn ouders Kees en Sylvia gistermiddag bij ons op bezoek. Dat is maar mooi, want de komende dagen zien we ze niet; ze reizen ze naar het Oosten van het land om daar in een prachtig hotel van hun rust te genieten. Nico groeit als kool en hij kan al heel even zonder hulp rechtop zitten. Zie onderstaande foto