Vandaag en morgen hadden we een vliegtripje met een bevriend stel naar de Duitse en Nederlandse Wadden eilanden gepland. Vandaag zou Texel bezocht worden en na een overnachting in ons favoriete hotel Opduin stond voor morgen (donderdag) een bezoekje aan het Duitse waddeneiland Borkum op het programma. Voor vandaag werd echter een te lage temperatuur en een te harde noordelijke wind verwacht, en voor morgen staat er onweer op het programma. Daarom hebben gisteravond besloten het maar uit te stellen.

Zo konden we vandaag heerlijk fietsen met kleinzoon Tim, en kon ik de (lucht) foto’s die ik de laatste dagen gemaakt heb selecteren en archiveren. Daarbij kwam ik een hele aparte luchtfoto – zie hieronder – tegen, die ik maakte boven Lelystad richting Urk. Het meest zuidoostelijk deel van de dijk Lelystad – Oosthuizen in het IJsselmeer is goed zichtbaar. Het lijkt wel of het water binnen aan de zuidzijde van die dijk lichter van kleur is dan de noordzijde. Je komt dit verschijnsel wel vaker tegen bij dijken en havens. Is het water ook anders van kleur ? Neen, dit verschijnsel berust op optisch bedrog. Doordat aan de ene kant van de dijk, juist tengevolge van die dijk, het water iets anders stroomt, en er een iets andere golfslagrichting is, is de gemiddelde invalshoek van het zonlicht op het ene wateroppervlak iets anders dan op het andere. Dit heeft de andere kleur tot gevolg. 

Hieronder de luchtfoto waarop dit fenomeen heel goed te zien is. Rechts op de horizon Urk, links de kust van Friesland.

Onderstaande foto maakte ik 2de Pinksterdag vanaf de boot op het water in Broek in Waterland. Zo mooi is Nederland, het land waarvan politici beweren dat het onder een grote plak asfalt ligt. Ze zijn gek geworden. Vanuit de lucht is van al dat asfalt niets te zien; daarom daag ik elke politicus in Nederland uit om eens met mij mee te vliegen en daar zelf ook achter te komen. Zoals ik al vaak zei, vanuit de lucht leer je de natuur kennen; de boot heb je vervolgens nodig om erin te vertoeven, zoals je hieronder kan zien…..  

Dat het er gezellig aan toe gaat tijdens zo’n dagje varen mag blijken uit onderstaande foto, waarop de rosé rijkelijk vloeit. De mensen in deze boot proosten hier op rosédrinkers in passerende boten, in dit geval zijn wij dat o.a.

Wat een mooie Pinksterdagen! Het sociale leven in ons land speelde zich de afgelopen dagen af in de buitenlucht. Overal blije mensen op zonovergoten terrassen, stranden vol met witte lijven en her en der rokende bbq’s in de tuin. Op de avond van 1ste Pinksterdag was het op de Volendamse dijk, op een steenworp afstand van ons huis, zelfs nog drukker en gezelliger dan tijdens de vermaarde Volendamse kermis. We zijn gewend om het Pinkstergebeuren mee te vieren, want met BZN waren dit soort feestdagen heilig; we traden dan gelukkig nooit op en hadden altijd vrij. Uiteraard waren we dus deze keer ook van de partij, hoewel we zondagavond tijdens een fietsbezoekje aan onze zoon Kees en zijn Sylvia onverwachts werden uitgenodigd om bij hen te komen tafelgrillen; hetgeen op een ware traktatie uitliep. Gisteren, 2de Pinksterdag, werden we door onze zwager en schoonzus Gerrit en Jantien uit Monnickendam uitgenodigd voor een vaartocht door Waterland in hun boot.

Hieronder, met de boot door het mooie Broek in Waterland 

De vaartocht die de hele middag en vooravond duurde was een belevenis. Vanaf de aanlegsteiger voor hun Monnickendamse huis voeren we naar Overleek, Broek in Waterland, Uitdam Zuiderwoude en Holysloot. Wat een mooi waterrijk gebied is dit, en dan al die mooie natuur onder de rook van Amsterdam. Je kan het je bijna niet voorstellen. Waar ook allerlei soorten prachtige vogels zoals kiekendiefjes, roodstaartjes, kivieten en sperwers bijna uit je hand eten – als je daar met wat brood mee zwaait -. Vanuit een boot krijg je al varend via weilanden en onder bruggetjes door bovendien een uniek beeld van al die pittoreske dorpjes die half verscholen in het groen welliswaar dicht bij jou in de buurt liggen, maar waar je toch eigenlijk bijna nooit komt. Je bent feitelijk zittend of halfliggend legitiem aan het gluren in de tuintjes van mensen die daar hun prive-leven leven. Je mag ze zelfs fotograferen; ze groeten je gewoon terug. Er heerst sowieso een heel relaxede sfeer op en om al dit binnenwater; waar voornamelijk sloepen met rustige rosé drinkers en kaaseters ronddobberen terwijl men de omgeving vanuit een heel ongebruikelijk maar comfortabel standpunt aanschouwt en collegadrinkers en eters in passerende boten amicaal groet. 

Sfeerplaatjes vanuit de boot, van het fotogenieke Waterland gistermiddag; het lijken wel schilderijtjes.

We sloten af met een diner in “Het Schoolhuis”, een tamelijk nieuw klein restaurantje in Holysloot, dat afgelopen week door een culinaire redacteur van de Telegraaf met een dikke 10 in de krant was gewaardeerd. Na de publicatie in de krant was er “geen houden meer aan” aldus de nog steeds verbouwereerde eigenaresse. Het loopt storm!!  Iedereen wil er nu een tafeltje om het wonder te proeven. Dat kan natuurlijk niet, alhoewel dat geluk wel aan ons was voorbehouden gisteravond. En het was een wonder, wat een kok(s), helemaal super !!

We hadden de boot in het kleine haventje van Holysloot afgemeerd nog vóór de zon onderging. Toen we echter ná het diner, enkele uren later, ietwat scheef lopend van de wijn, in het donker van de nacht de touwen losmaakten voor de terugvaart kneep ik hem toch wel even. Mijn zwager Gerrit, de kapitein, bepaald niet de BOB van de avond, had er echter weinig moeite mee. Alsof ie infrarode nachtkijkers in zijn ogen had. Full speed, knalde de boot tussen de rietkragen door. We hebben maar één paar fuiken overvaren en slechts één keer een verkeerde “afslag” genomen, zodat we in een ondiepe prutsloot terechtkwamen. Ook dit loste Gerrit uiteindelijk weer goed op. Al met al was het echt een fantastische belevenis. 

Rechts op de foto zwager Gerrit, de kapitein, met op de achtergrond Uitdam.