En dat is drie, kopte de Telegraaf vanmorgen na de overwinning van Oranje op Roemenië gisteravond. We bekeken de wedstrijd bij ons thuis, samen met vrienden, die oranjebitter hadden meegenomen. Na elk doelpunt dronken we er eentje. Wat een feest! Onze vrienden overwegen zelfs om zaterdag even snel naar Basel op en neer te wippen, zonder kaartjes en wellicht ook zonder overnachtingsadres. Dat gaat mij toch wel wat ver, hoewel ik enthousiaste verhalen hoor van oranjefreaks die in Bern “het grootste carnavalsfeest van hun leven” meemaakten, en zich zelfs menen te herinneren op het plein de wedstrijd gezien te hebben op een videoscherm. Het is ongekend hoe ver dit alles gaat. Zijn we nu écht allemaal zulke voetbalfanaten geworden? We waren het met onze vrienden eens dat deze fenomenale Oranjekoorts” niet alleen is ontstaan uit liefde voor de voetbalsport. Het is zeker ook een soort van oprispend euforisch nationalisme, een prettig gevoel van trots en verbondenheid dat door de commercie en de media op ongekende wijze bij ons is  aangezwengeld. Bovendien houden wij wel van een volksfeest; daar willen we wel wakker voor gemaakt worden. Maar ach, dit soort overpeinzingen zijn toch eigenlijk onbelangrijk; laten we er maar gewoon van genieten.

Overigens krijg ik nog steeds veel mails en post over de “BZN en fans Reunie dag” van afgelopen zondag. De deelnemers die mij schrijven zijn allemaal zeer enthousiast; ook omdat zij elkaar weer eens ontmoet hebben. Uiteindelijk is de grote schare hardcore BZN fans ook een hecht vrienden team geweest. En na het BZN afscheid, hebben in die grote groep ook velen afscheid van elkaar genomen. Nogmaals dus: wat was het een mooie dag, afgelopen zondag.

Gisteren vloog ik weer heerlijk over de het wijde open en diepgroene Nederlandse landschap; het was helder en heel rustig vliegweer, wat een genot om je dan tussen de echte gevederde vrienden in te begeven. Soms knikken ze begrijpend als ze voorbij scheren,en lijkt het wel alsof ze je groeten! Over het Nederlandse landschap gesproken; de onderstaande foto maakt ik een dezer dagen langs de Zeddeweg aan de rand van Volendam.

Bij deze prachtige molen start ik elke morgen mijn duurloopje. Is het geen beauty? 

Helaas kon ik de afgelopen dag door een technische storing niet op mijn journaal komen om een snelle reactie te plaatsen op de dag van gisteren!.

Gisteren vond de door de hardcore BZN fans Tineke Hemmes en Wilma Piels georganiseerde reünie van BZN en fans één jaar na dato plaats. Hiertoe waren zo’n 250 BZN fans naar Volendam afgereisd. Eerst werd er in het Volendam stadion een foto van het hele gezelschap inclusief bandleden gemaakt, en daarna was er een programma in het Jozefgebouw, waaronder een gezamenlijke lunch en verschillende optredens. Het was een óp en tóp georganiseerde  en zeer gezellige bijeenkomst.  Naast de vele hardcore BZN fans die in het afscheidsjaar zelf ook redelijke TV bekendheid kregen was bijna iedereen van BZN er zelf bij, ook Tiny Hetsen, de weduwe van Jacques Hetsen. Toen we ons tegenover haar  lieten ontvallen dat ze er monter uitzag merkte ze op dat het met de buitenkant ook wel goed gaat, maar dat de glans er van binnen wel af is. Dat kan ik me heel goed indenken. Maar toch waren we blij weer even met Tiny gesproken te hebben. Alleen Jan Keizer liet deze dag verstek gaan omdat hij opnames moest maken voor een interview in een sportprogramma op TV.

Aanvankelijk was ik een beetje bang dat het een bijeenkomst met Showbizz camera’s en de gossip bladen zou worden. Dan was ik overigens snel weggeweest. Gelukkig was dat niet het geval, zodat het echt een samenzijn voor de band plus fans werd. Ik moet zeggen dat ik deze dag toch met een bijzonder apart gevoel heb beleefd. Al die bekende gezichten, al die genegenheid; het voelde weer vertrouwd en vooral warm aan. Die warmte en de gezelligheid onder elkaar die ik het afgelopen jaar gemist heb, was weer duidelijk voelbaar. Uiteraard spraken we vele fans, maar ook was het heel gezellig om bij te praten met de ex-collega’s die lieten blijken hetzelfde gevoel als ik te ervaren. Het optreden van Carola and Friends was helemaal top en ook John Meijer verbaasde mij echt met zijn Crooner-achtige zang performance, fantastisch! John is toch echt een manusje van alles.

We kregen heel veel leuke kadootjes, zoals een mooi fotoboekje, vele bloemen, CD’s met foto’s, allerlei brieven, en deze keer ook een vragenboekje. Toen ik dat vanmiddag eens doorlas werd ik met de meest vreemde vraag uit mijn gehele muziekcarriere geconfronteerd. Hij was van ene Lidya uit Den Bosch; zij bakte ze wel heel bruin met de volgende vraag: ” Welk liedje zingt u als u op de WC zit te poepen” ?  Als antwoord heb ik ingevuld: ” zak es lekker door, zak es lekker door, dat is toch zo fijn”.

Op deze foto  van Robert vd Bruggen staan we een jaar na dato bijna compleet weer op”één buhne, wie had dat gedacht .

In het midden de dames Hemmes en Piels die de reunie organiseerden, en tussen Dick Plat en Dick de Boer staat Tiny Hetsen, de weduwe van onze overleden manager Jacques Hetsen

John Meijer had aangekondigd dat ik Oh Sabberdejosia, een Jordanese kraker,  zou gaan zingen. Op privefeestjes en on the road of tijdens tournees zong ik dit wel eens voor de gein in de auto, in kleedkamers bars of restaurants. Net als : “Vader waarom hebben de giraffen”. Hier kwam dan natuurlijk vaak een redelijk hoeveelheid alcohol aan te pas. Daar heb je geen echte zangstem voor nodig; die heb ik dan ook niet. Maar ik werd gered door de gong.

Onze schoondochter Tamara die eind gistermiddag met onze zoon Sander en de kids op weg was naar ons huis; – het was immers vaderdag- , kon ik gelukkig ook nog op tijd naar het Jozef gebouw dirigeren, zodat ik haar op mijn verzoek bereid vond mijn zangbeurt over te nemen. En dat deed Tamara uiteraard heel vakkundig, ze zong twee prachtige nummers. En zo werd het heel gezellig allemaal en was ’t eigenlijk jammer dat het al afgelopen was. Hopelijk kunnen wij er volgend jaar op 14 juni ook weer bij zijn.

Onderstaande foto kreeg ik toegestuurd van Elly Snoeier, Met mijn schoondochter Tamara op de kiek na haar optreden