Gistermiddag fietsten we over de dijk langs de haven toen we door een kennis die daar lag aangemeerd met zijn kapitale cruiser, voor een biertje aan boord werden uitgenodigd. Zo zaten we op een privestekkie heerlijk in het zonnetje in de gezellige drukte van de Volendammer haven, genietend van koud natje en een warm droogje, daarbij af en toe eens zwaaiend naar bekenden onder de vele dijkwandelaars. We namen ook een kijkje in het schip. Wat een pracht wat een praal! Een vijfsterren hotel biedt dit comfort en luxe niet eens. Alle zeer fraaie ogende en ruime slaapkamers waren zelfs voorzien van een eigen badkamer. Om van de stuurhut c.q woonkamer van het schip maar niet te spreken. Te mooi om waar te zijn. Dit is toch wel een manier om van het leven te genieten filosofeerden we daarbij. Het viel ons echter op dat de gastheer/kapitein en zijn vrouw continue bezig waren om het de gasten naar de zin te maken; waar ze overigens goed in slaagden. Maar ze hadden er eigenlijk best nog een behoorlijke klus aan. Misschien, zeiden we later, is het daarom nóg mooier om vrienden te hebben met zo’n schip. Zodat je van tijd tot tijd wél de lusten, maar niet de onvermijdelijke  lasten hoeft te dragen. 

Net als sommige van mijn vrienden zeggen: ” een eigen vliegtuig is mooi , maar je moet eigenlijk vrienden hebben met zo’n ding, en gelijk hebben ze natuurlijk !

We waren het er na een tijdje over eens: bij zo’n mooi luxe schip hoort dus eigenlijk personeel. Echter, een tijdje geleden waren we op een soortgelijke boot van een vriend die wél personeel aan boord had, maar die klaagde weer steen en been over zijn privacy aan boord.

Nou ja , dan toch maar liever een vliegtuig, daarmee hebben we dát probleem in elk geval niet.

Onderstaande foto maakte ik tijdens een van onze vakanties een paar maanden geleden in Saint Tropez. Op een dergelijke boot zaten we gistermiddag in de haven van Volendam

Vandaag was ik wederom bij het KLM Aeromedisch instituut in Amsterdam, waar ik mijn halfjaarlijkse medische vliegkeuring moest ondergaan. Sinds de vreselijke dood van Dirk vd Horst laat ik ook mijn PSA waarde elk half jaar maar even bepalen. Als deze te hoog is moet je je prostaat laten onderzoeken. Alles was gelukkig toppie in orde, ik mag weer een half jaar vliegen! Jippiieeee

Om half 11 gisteravond was het feest abrupt afgelopen. Een paar uur daarvoor zagen wij hier vanuit onze ramen nog honderden ludiek in het oranje uitgedoste Volendammers richting de Volendamse dijk lopen, om daar een enorm feest te vieren. In deze karavaan zagen we tot onze verbazing zelfs onze buurman , directeur van een stukadoorsbedrijf, die zich als een verminkte baviaan onherkenbaar door rastapruiken, naar één van de vele feestlokalen rond de haven begaf. Met slechts één doel: feest vieren en uit je dak gaan. Net als die andere honderduizend naar feest hunkerende en wild uitgedoste Nederlanders 900 kilometer verderop in Basel.

Uitgerekend het team van Oranje, de kapstok waaraan dit immense volksfeest was opgehangen, gooide plotseling roet in het eten door even niet te winnen. Wat een ellende. Het feest stokte, toen het nog maar net begonnen was.

De KNVB had de feestvierders in Basel al gewaarschuwd niet de hele dag te gaan hossen en zuipen. Maar dat was tegen dovemansoren gesproken. Het gevolg was een legioen dat zijn aanmoedigende werk verzaakte, en hier en daar in delen zelfs stomdronken in de tribunes lag. 

Na afloop liepen wij even naar onze dijk, we zagen toen meteen al de eerste Oranje petjes bij het huisvuilverzamelstation liggen. Links en rechts strompelden diep ontgoochelde feestgangers huiswaarts, schimpend op het Nederlands elftal, dat ze van hun feestje beroofd had. De dijk was bezaaid met naar beneden getrokken oranjevlaggetjes en weggooide oranjekleding en vesriering. Met pijn in het hart werd gesproken over het niet doorgaan van het finalefeest volgende week, op de Volendammerdag dat hier en daar al gepland was. Nergens werd meer met één woord over voetbal gesproken. Ook vandaag overdag niet trouwens. Ging het eigenlijk wel om voetbal?