Tijdens de vlucht van afgelopen zaterdag boven het  zonovergoten Nederlandse platteland maakte ik even snel onderstaande foto van Naarden. Dit is een zeer luchtfotogenieke plek en daarom in die kringen zeer gewild. In praktisch alle nationale en internationale luchtfoto uitgaves staat wel een luchtfoto van dit karakteristieke vestingstadje.  Ik ben van plan om hier nog eens speciale aandacht aan te geven, daarvoor moet hoger gevlogen worden – toestemming voor nodig – en zullen er geen wolken mogen zijn in verband met hinderlijke schaduwen.

Vestingstadje Naarden, met op de achtergrond de Hollandse brug over het Flevomeer. Helemaal boven in het midden is het eiland Pampus in het IJssewlmeer nog net te zien. 

Volendammers zijn zeer honkvast. Het is voor Volendammers bijna ondenkbaar om zich buiten het dorp te moeten vestigen. De realiteit leert echter dat het niet lang meer duurt voordat zelfs ook voor starters geen grond meer beschikbaar is. Woningbouw en beschikbare grond is dan ook een hot item bij ons. Er worden nu weer een paar woningen gebouwd bij de tennisterreinen en ook op het nu braakliggende voormalige handbalveld zullen nieuwe woningen verrijzen. In vele huiskamers is dit dan weer het gesprek van de dag, en passseren de nieuwe bewoners de revu.

Nieuwe woningen in Volendam bij de tennisterreinen en het handbalveld. Bij nader inzien is de onderste foto uniek want daar blijkt mijn jongste broer Lowie op te staan. Op de kopse kant van de nieuwbouw tegen de tennisbaan staat hij zijn dagelijkse brood te verdienen als metselaar.Hij had mij zien vliegen, dus ben ik eens op de foto in gaan zoomen, en jawel, daar zag ik hem, hij heeft een rose truitje aan.

Vanmiddag vertrek ik ook weer voor een paar vluchten naar lelystad; het is mooi vliegweer dus ik kan het niet afwachten!

De Volendammerdag van gisteren suist nog een beetje ná in mijn hoofd. Wat een drukte, wat een gezelligheid; wat hebben we genoten.  De feestelijke stemming deed mij af en toe denken aan de inmiddels vermaarde Volendammer kermis.

Eerst wandelden we met kleinzoon Nico, die bij ons gelogeerd had, en met het gezin van zoon Sander over de dijk, waar het werkelijk bruiste van de gezelligheid. Alle terassen puilden uit.  Overal traden in de openlucht , maar ook in de kroegen, artiesten – waaronder Carola -, dweilorkesten en zelfs de fanfare op. Later op de dag hebben we ons zelf in het feestgewoel gestort.

Sander en Tamara met kids Jan , Kees en Tim op weg naar de Volendamse dijk  

De fanfare waar alle Volendammers donateur van zijn, liet zich ook weer op zijn best zien. Opvallend veel vrouwen in het demoteam van gistermiddag. Een positieve ontwikkeling. Al moet ik zeggen dat ik  toch een beetje vreemd gevoel krijg bij het zien van de Volendamse vrouwen in die prachtige klederdracht met een ouwe trompet  of een grote saxofoon. Niet dat vrouwen daar niet op zouden kunnen spelen, integendeel. Kan het moeilijk uitleggen, kijk maar es naar onderstaande foto, misschien dat dan begrijpelijk is wat ik bedoel. Zullen er geen vrouwelijke uitvoeringen zijn van al die echte mannenapparaten?

Er waren dit jaar opvallend veel dorpsgenoten in de Volendamse klederdracht te bewonderen. Door vele van deze gelegenheids wijdbroeken werd mij kwalijk genomen niet in mijn “pak” te lopen. Ik heb meerder malen plechtig moeten beloven volgend jaar in Volendams costuum de dijk op te gaan. Zelf heb ik nooit echt de klederdracht gedragen, maar een aantal jaren terug heb ik wel een Volendamse outfit laten maken. Dat is niet zo makkelijk, want de stoffen en de bijbehorende sierraden zijn nog moeilijk,- of soms helemaal niet meer verkrijgbaar, bovendien zijn de dames die er nog verstand van hebben en het kunnen maken zeer dun gezaaid en dat wordt steeds nijpender. Een van die dames die als expert te boek staat en ook veel reparatiewerk voor het Volendams museum heeft gedaan is de vrouw van BZN mede oprichter Evert Woestenburg, die ik uiteraard gisteren tegenkwam in een hele autenthieke vroege uitvoering van het Volendammer Costuum.  – zie foto hieronder –  Links op die foto de bijna 2 jarige kleinzoon van mijn in 1996 op 42 jarige leeftijd overleden broer Jaap. Uit respect voor Jaap noemden Jeroen en Alie hun zoon naar Jeroens vader, mijn broer Jaap. Zo is er naast een nieuwe versie van Jan Tuijp, nu dus ook al een nieuwe Jaap Tuijp. – links op de foto

Mijn overleden broer Jaap’s kleinzoon Jaap Tuijp, daarnaast Evert en Liesbeth in een bijzonder Volendams costuum