De wereld komt steeds meer in de ban van de hoge olieprijzen, en de mede daardoor alsmaar stijgende inflatie. De rente loopt daardoor op met als gevolg dat de huizenmarkt, en daarmee de economie c.q ons gehele welzijn in gevaar komt. DE LMV, de landelijke makelaarsvereniging spreekt zelfs al van het inzakken van de woningmarkt. Het wordt tijd dat er een regeringsplatform wordt ingesteld, een soort van zakenkabinet dat verheven boven de politieke horizon voor de bouw van een aantal kerncentrales in Nederland gaat zorgen. Jammergenoeg is slechts een klein clubje oliebaronnen en speculanten in staat de oliehandel en prijs wereldwijd te stagneren cq te manipuleren. Tal van wetenschappers op Technische Universiteiten binnen en buiten ons land geven aan dat het gebruik van kernenergie als belangrijkste energiebron de enige échte oplossing voor dit mondiale energieprobleem is. Het wordt daarbij de hoogste tijd dat we hobbyisten als minister Jacqueline Cramer met haar prietpraat over windmolens en spaarlampen naar huis sturen, ze heeft nu wel weer genoeg schade aangericht. Inmiddels heeft ze moeten erkennen dat kernenergie dé oplossing is, maar dan wel over pas 20 jaar; als het kalf verdronken de put dempen zeggen ze dan. Maar…. daarvóór kan ze dan nog wél twee decennia haar politieke stokpaardje berijden. 

Vandaag waren we bezig met het plannen en reserveren van onze wereldreis waarvoor een extra stop in Maleisie ingelast moet worden in verband met een “Round The World Ticket” probleem met de vlucht vanuit Dubai naar Nieuw Zeeland met vliegtuigmaatschappij Verenigde Emiraten. Nou ja, een luxe probleempje zullen we maar zeggen! Ook hebben we vandaag de Griekse vakantie waarvoor we de volgende week vertrekken geboekt. Er waren geen charterstoelen meer vrij naar het gebied waar wij naar toe willen; dus gaan we met een lijnvlucht naar Athene. Daar staat onze FWD met open dak klaar en rijden we naar het hotel in het bergdorp Portaria om van daar uit twee weken de interessante omgeving verkennen en fotograferen, o.a komen we dan eindelijk in Meteora, waar we de beroemde rotskloosters vanuit een gehuurd vliegtuigje willen kieken. 

Ook verrichtten we vandaag wat klusjes op en rond ons huis, van tijd tot tijd moet dat ook eens gebeuren. We hadden even de oppas op ons jongste kleinzoon Nico, toen Sophietje en Thijs met hun moeder Brenda op bezoek kwamen. Sophie was apetrots dat ze voor het eerst haar neefje Nico de fles mocht geven. Als ik dat zie ben ik minister Cramer gelukkig weer snel vergeten. Zie foto hieronder.

Trots poseerden Sophie en Thijs daarna samen met Nico in hun midden bij ons thuis. Let op de vlindertatoo  van Sophie

Op weg naar de aanlegsteiger van de boot naar Marken zaterdagmorgen j.l waren we onverwachts getuige van voor de omstanders een komisch, maar voor de betrokkene pijnlijk voorval. We liepen midden op de dijk rustig achter de vuilnisophaaldienst, die daar aan het werk was, toen iemand in een auto achter ons met gierende remmen tot stilstand kwam. De chauffeur rende er in paniek uit op weg naar de vuilniswagen. Met veel arm, en beenbewegingen en luide stem maande hij de mensen op deze wagen het werk te staken, want er waren kennelijk niet voor de vuilnishoop bestemde goederen van hem in de wagen terecht gekomen. 

De man was zeer ontdaan, en ondanks de hevig geëmotioneerde staat waarin hij verkeerde, maakte hij duidelijk dat een toeleverancier een aantal kartonnen dozen met kostbare goederen bij hem voor de deur had afgeleverd en deze tussen de voor de ophaaldienst bestemde dozen in had neergezet. Een paar minuten later lagen al deze dozen samengeperst in de vuilniswagen.

De man sprong gelijk de vuilniswagen in zoekt beteuterd naar zijn spullen. Hij begroef zich daarbij tussen het samengeperste vuil om nog te redden wat er te redden viel.

Toen de hevig teleurgestelde pechvogel op deze manier niets van zijn spullen terug kon vinden waren de mensen van de wagen zo sportief om de inhoud ervan zolang even op de dijk leeg te kieperen. Het was een buitengewoon gek gezicht, een vuilniswagen die op zaterdagmorgen even geleegd wordt op de dijk.

Dankzij de welwillendhheid van de mensen van de gemeentelijke vuilophaaldienst en zijn eigen doortastendheid kon de kandidaat/gedupeerde al zijn dozen weer terugvinden,-zie foto hieronder,- ze waren wel een beetje vies, maar dat was alleen aan de buitenkant. Omdat ik de fotocamera van Tamara bij me had kon ik wat foto’s van dit ludieke voorval maken; al kon de man in kwestie dat op dat moment niet echt waarderen. Ik hoop dat ie er nu zelf ook om kan lachen. Want vreemd is het, dat staat vast.