We zijn weer thuis. Na de landing op Schiphol zijn we gelijk naar ons favoriete visrestaurant op de Volendamse dijk gereden.Tijdens de thuisrit konden we per telefoon nog net een portie gestoofde aal bestellen voordat de keuken dichtging. Het was meteen weer smullen geblazen. In Griekenland, waar we overigens prima gegeten hebben, bleef het wat vis betreft bij shrimps, een plakje zwaardvis, of lobster. Waarom zo weinig vis, in een land dat aan alle kanten door water omgeven is ?

Bij het bestellen van rond,- en platvis, zoals kingfish, mullet en snapper e.v.a, kom je in Griekenland, en ook op de Griekse eilanden in een soort van “louche systeem” terecht. Men hanteert er in vele restaurants de kiloprijs. Er wordt op de menukaart gerept over A (150 euro/kilo), B(100 euro/kilo) , of C ( 50 euro/kilo)  kwaliteit. Je bent afhankelijk van het dagaanbod, en vervolgens verplicht een hele vis ,- die ongeveer 1 kilo weegt, zegt de ober met twijfel – voor twee personen te nemen. Een grote verse vis wordt vervolgens nog bijna levend liggend op een dienblaadje gepresenteerd; “als dat niet vers is mijnheer”, zegt de ober dan overtuigend, suggererend dat dit het exemplaar is dat op ons bord zal komen, en noemt enpassant daarbij nog de naam van de vissoort. 

Wij hebben het nu al een paar keer meegemaakt dat we daarna bij het afrekenen een wat vreemde smaak in de mond kregen. Steeds bleken we namelijk A kwaliteit gehad te hebben, wat we als “visdeskundigen” vaak betwijfelden. Ook dat de vis 1,5 of 1,7 kilo gewogen zou hebben. Dat het kleine beetje vis dat ons geserveerd werd, de rest was, van de ons getoonde gefileerde vis konden we natuurlijk nooit controleren. Zo stond er vaak alleen al voor het hoofdgerecht € 225 of € 250 op de rekening. En dat dus voor één of twee onsjes gegrilde vis. Midden in het Andesgebergte kan ik me dat wel voorstellen, maar hier, waar de rond,-en platvissen spontaan de kade’s op springen geloof ik het gewoon niet. Het gaat bij mij dan niet meer om het geld, en dat is geen dooddoener, dat meen ik. Het gaat me ook niet om het principe. Waar wringt de schoen dan wel? De kwellende gedachte dat anderen denken dat wij zo dom zijn om erin te trappen. Dat men twijfelt aan onze verstandelijke vermogens. Dan maar even géén rond of platvis.

In dit soort vissersbootjes wordt veel rond en platvis aan wal gebracht, de vissers krijgen er maar een habbekrats voor

Bij ons op de Volendammer dijk hebben ze in de restaurants ook met wisselend dagaanbod van vis te maken, ook dat van de grotere rond en platvis, zoals kabeljauw etc, maar je weet wél van te voren waar je aan toe bent. Wát je op je bord krijgt en wat het precies kost. Bovendien vind ik die show met die nog bijna levende vis aan je tafel overbodig en zelfs onsmakelijk. Vermoedelijk is het ook steeds dezelfde vis die als lokkertje dienst doet. Zo, dát ben ik kwijt, voor rest blijf ik Griekenland fantastisch vinden.

ps: Zojuist bereikt mij het trieste bericht dat de trouwe BZN fan Denise Koevoets is overleden. Denise was sinds jaar en dag een vaste bezoeker van alle BZN concerten, en maakte daarbij vele foto’s die zij ons dan later ter hand stelde. Nog maar kort geleden sprak ik haar tijdens de BZN fans dag in Volendam. Ze had het toen nog vol trots over haar kinderen en kleinkinderen. Denise was een buitengewoon sympathiek en hartelijk mens. Het moet een vreselijk gemis zijn voor haar familie. Wat kan het leven hard zijn.

Op onderstaande foto op de voorste rij de derde van rechts Denise Koevoets

De wolken verdwenen maandag als sneeuw voor de zon, het werd weer een mooie zonnige, warme dag en vooral ’s avonds was het heerlijk toeven in het stadion waar de Griekse zanger Parios optrad. Geen zuchtje wind bij een graadje of 27. Omdat we er op tijd waren hadden we nog een goede plek tussen de meer dan tienduizend bezoekers. Toen het donker werd zagen we boven de buhne de lichtjes van het bergdorpje Portaria dat hoog achter het in Volos gelegen stadion gelegen is, een feeëriek gezicht, zoals op onderstaande foto te zien is. 

Parios komt op, het publiek wordt uitzinnig; één van de kleine lichtjes, in de verte boven de búhne, is ons hotel in Portaria. Wat een ambiance voor een openluchtconcert, een feest voor oog en oor !! 

De 65 jarige Parios heeft nog maar weinig van zijn kolossale stemkracht verloren. Hij heeft daarbij een groot bereik, van bas tot tenor, maar vooral de stem-dynamiek, waarbij hij zijn vocalen van fluisterniveau tot oorkaankracht liet aanzwellen, maakte zijn optreden meeslepend, en bracht het Griekse publiek publiek  – en ons – in extase. Het 12 koppige orkest, twee man op slagwerk, een elektrische gitaar, basgitaar, twee bouzouki’s, een cello, een altviool, een tweekoppig zangkoortje en twee man op keyboards speelde werkelijk virtuoos.

Parios vóór zijn wervelende orkest, waarin de beste muzikanten van Griekenland spelen. De cello en altviool die zorgen voor het bijna Arabische sfeertje, worden bespeeld door twee oogstrelend mooie Griekse dames

Parios heeft net als Dalares een recordaantal hits gescoord; er kwamen daarom vele hit-medleys voorbij, zoals we dat met BZN ook deden, om de vaart er in te houden. Het is afwisselend en een feest der herkenning met al die hits die zich snel achter elkaar presenteren. Een wervelende aaneenschakeling van allerlei voor ons vreemde maatsoorten, ingenieus met elkaar verbonden door de meest complexe en ingewikkelde breaks. Voeg daarbij nog die pakkende en meeslepende melodielijnen, en het feest is compleet. Het is voor mij bijna niet te bevatten dat deze muzikanten dit allemaal uit het blote koppie doen, zonder bladmuziek. Het gaat ook niet om een beperkt repertoirtje. Parios zong maar liefst van 22:15 tot 01:30, dus drie uur en een kwartier lang achter elkaar door. Het publiek en wij kregen er ondanks dat geen genoeg van. De enige minpuntjes waren de harde plastic kuipjes, waar we 5 uren lang in gezeten hebben. Ik zat daarbij op de ijzeren knoopjes die achterop de kontzakken van mijn spijkerbroek bevestigd zijn; de botten in mijn zitvlak zijn daarbij geblesseerd geraakt; ik loop er nu nogal een beetje scheef van.  

Parios en zijn orkest brengen iedereen in vervoering !

Op het eiland Skiathos maakte ik bij het gezellige haventje van Skiathos Stad onderstaande sfeerplaatjes.

Het was heel druk op de boulevard van Skiathos Stad, het is leuk om er zittend op een terras naar passanten te gluren. Aangezien we er geen Nederlanders tegenkwamen waren we volkomen anoniem en konden we ons daar volop aan overgeven.