Van vliegen komt deze mistige dagen niet veel. De vogels zitten hier zelfs ook werkeloos op de dakrand met elkaar te vergaderen. Wel jammer, maar… het komt ons niet helemaal slecht uit, want we zijn hier nu echt heel druk bezig met alle voorbereidingen voor onze komende reizen. Mary met het sorteren en pakken voor de wintersportvakantie en ik met de itinerary (reisschema) voor onze komende wereldreis. Het is een heel gedoe met al die vliegtijden en tijdszones waar we doorheen gaan. Ik besefte me net dat we in Nieuw Zeeland 12 uur later leven dan hier, maar, – omdat we steeds in één richting reizen – door de tijdsgrens heenvliegend van Fiji richting Los Angeles ineens weer 12 uur vroeger; dat betekent dat we die ene dag volledig twee keer beleven. Toch wel uniek allemaal. 

In de Alpen hebben de weergoden hun werk voor ons al gedaan. Er ligt al ruim voldoende sneeuw om fijn te kunnen skieen. Om alvast in de sfeer te komen echte Hollands sfeerplaatjes die ik maakte op 2 mrt 2005 notabene in Volendam, deze hieronder op het “Doolhof”. Jammer genoeg is door de noodzakelijke kleurcompressie voor internettoepassing de doortekening in de witte sneeuwvlakken verdwenen; maar het pittoreske sfeertje lijdt daar niet onder

Onder: Ook in de haven van Volendam regeerde op die 2de maart in 2005 Koning Winter. De besneeuwde VD 94 van Louw Jits bijgenaamd “De Spijker”, en zijn broer. Ze visten hiermee op het IJsselmeer;  met deze botter ben ik zomers tijdens die visserij vaak meegevaren.  

Onder: In 1979 tijdens de opnames voor de TV special van de CD Summer Fantasy. We zijn hier in scheveningen voor de opnames van het lied Summernights; zelf ben ik even uit de set gelopen voor het maken van deze foto. Regisseur  Laurens van Leeuwenberg begon zich aan mijn fotografie te storen en liet mij dit steeds meer merken. In Schotland, een jaar later, zoals ik reeds eerder in dit journaal meldde; heb ik hem daar “van af geholpen”.

Onder: Een close up die ik maakte van Jan Keizer en Annie Schilder in 1979 tijdens de opnames in Scheveningen voor “Summernights. Dit herrinnert me er aan dat Jan Keizer er steeds over viel dat Annie tijdens het playbacken voor TV opnames te weinig écht méé zong. Volgens Jan bewoog ze voor de camera slechts haar mond in een ronde oe en aa houding om er zodoende mooi uit te blijven zien. Jan zong zelf keihard fysiek mee, dan zag je welliswaar zijn aangespannen nekspieren en zijn verwrongen gelaatsuitdrukking, maar het zag er dan wél échter uit vond hij.  Annie beschouwde dit als muggenzifterij en had verder schijt aan Jan; ze bleef het op haar eigen manier doen. Ik verdenk overigens Jan Keizer op onderstaande foto óók van een rond aa – tje  

Afgelopen vrijdagmorgen belde ik Carola weer eens op. Ik had haar al weken niet meer gesproken, en wilde haar vragen hoe het met haar moeder Toos ging, die naar ik hoorde op straat was gevallen, en daarbij gewond was geraakt. “Je bent er vroeg bij” antwoordde ze mij een beetje schuchter. Een paar seconden later begreep ik die opmerking pas, want ze vervolgde haperend: “mijn moeder is hier nu bij mij thuis omdat m’n vader net vannacht is overleden”. Ik schrok me een hoedje; Carola dacht natuurlijk dat ik haar daarvoor belde, maar ik wist daar helemaal nog niets van. Carola schrok ook van deze toevalligheid en zei “dan hebben we dus nog wat met elkaar kennelijk”. Ik weet dat Carola buitengewoon gesteld was op haar vader, en dat ze het moeilijk moet hebben gehad bij haar beslissing om haar optredens met Danny Malando dóór te laten gaan. Zingen met een brok in je keel van emotie gaat namelijk niet. Klaas Smit is 85 jaar geworden  en in zijn slaap overleden vertelde Carola.

Vanmorgen waren we in de Volendamse Vincentiuskerk bij de uitvaartplechtigheid van Klaas, in Volendam beter bekend als Klaas Bokkem. Ook Dick de Boer en Dick Plat waren er met hun ega’s. Deze kerk was heel bekend terrein voor Klaas, want hij zong er 37 jaar lang in het Kerkkoor St Caecillia, zijn grote passie. Carola beklom aan het begin van de dienst het altaar en hield een mooie toespraak. Buitengewoon moedig en knap vind ik dat; want zelf zou ik het niet op kunnen brengen onder zulke omstandigheden. Eén van de anekdotes waar ze haar vader mijns inziens het treffendste mee schetste ging over een bijna aanrijding die ze had terwijl ze haar vader naar een ziekenhuisbezoek reed. 

Carola moest plotseling een noodstop maken waardoor zij en haar vader bijna door de voorruit vlogen. De onder alle omstandigheden kalm blijvende Klaas, die naast Carola een boekje zat te lezen draaide rustig zijn hoofd naar links en vroeg laconiek: “Kan ik hier nou niet even rustig zitten” ?

Na de begrafenis gingen we nog even naar het St Jozefgebouw bij ons in de buurt, waar we de familie konden condoleren. Daar sprak ik ook Carola’s moeder. Ze zag er nog lichtelijk gehavend uit na haar val, wellicht ontstaan doordat ze tijdens een wandeling een moment onwel is geworden, het wordt allemaal nog onderzocht, zei ze me vanmorgen. Met ex-collega Dick Plat en z’n vrouw Lenie zaten we aan tafel en spraken we nog over de optredens van Carola and Friends met Danny Malando. Leuk werk natuurlijk in die al die mooie theaters die ik nog goed ken uit mijn BZN tijd. Danny Malando eist echter wel discipline, en wil iedereen om 6 uur op het podium hebben voor een soundcheck, en dat betekent nog eens twee extra uren van huis. En de files worden elke dag langer zei Dick Plat, enigszins moegebeukt door al het fileleed dat hij nu frekwent moet ondergaan. 

Onder: BZN in the good old days

Onder: In 2004 waren we voor de TROS in het Oostenrijkse Westendorf. De artiesten verbleven in het hotel “Die 4 Jahreszeiten” waar we het heel gezellig met elkaar hadden.

Onder: In 1980 in Schotland, waar we op de terugreis naar het vliegveld nog even een tussenshot maakte op een tamelijk hoge rotspartij; Thomas Tol blies hier een riedel op een hoorn. Het shot was in de uitzending te zien.