Op een Grieks eiland met elke dag mooi weer, prachtige natuur, meeslepende muziek, goede wijn , lekker eten , de vrijheid, en een jeep; wat moet een mens nog meer? Eergisteravond zaten we op een ”Griekse avond”, door het hotel georganiseerd op het terras aan de rand v/h zwembad van ons hotel. Vaak zijn die bijeenkomsten in Griekse dorpjes op het plein heel toeristisch met nepmuzikanten en petroleum-wijn, maar het tegenovergestelde was dit keer het geval. Hele goede live-muziek, exquise eten en klasse wijnen!  Strofilia en Rafsani, wijnen die we met BZN ook altijd dronken als we in deze regio waren.

Een bruin getint biggetje kwam op elke tafel eergisteravond, de kop hebben we uit respect voor het lekkere dier heel gelaten

We raakten tijdens bovenstaande eetpartij in contact met leuke Castricumse gasten uit het aangrenzende hotel die de Griekse avond in ons hotel even meepakten, en ons wisten te melden dat er de volgende avond, een zelfde soort schranspartij bij hun in het hotel georganiseerd werd. Ook daaraan hebben we tot ons groot genoegen meegedaan.

Grieken en Turken hebben het nooit goed met elkaar kunnen vinden. Zoals zo vaak stonden ook hier verschillende religieuze opvattingen aan de basis van de strijd tussen de twee buurlanden. Het gaat nu een stuk beter, zelfs op Cyprus lijkt de strijdbijl begraven te worden. Maar dat is in de 18de en begin 19de eeuw wel eens anders geweest. Chios dat zo’n 15 kilometer van de Turkse kust af ligt werd vaak bezocht door plunderende Turkse piraten. Heel veel dorpjes zijn daarom als vestingstadjes boven op steile bergtoppen gebouwd, de ruimte tussen de buitenste huizen werd met muren dichtgebouwd en de straatjes als een doolhof gestructureerd om de Turkse aanvallers tegen te houden en te verwarren.

Eergisteren waren we in een van die nog bewoonde vestingstadjes Mesta, in zuidwest Chios. Na vijf minuten waren we volkomen verdwaald in een waanzinnig labyrint van steegjes en straatjes.

Onder: Een van de straatjes van het als doolhof aangelegde dorp Mesta op Chios

Op de hieronder afgebeelde foto het spookdorpje Annavatos, dat meerdere keren door Turkse piraten was geplunderd, maar door de bewoners steeds weer werd opgebouwd. Toen in 1822 de mannelijk bevolking van Annavotos grotendeels was vermoord, sprongen alle vrouwen uit angst om weer  verkracht te worden, in doodsangst massaal met hun kinderen van de steile rotsen. Het dorp is sindsdien volkomen onbewoond en verlaten, precies zoals wij het gisteren aantroffen, na een hete klauterpartij. Het was indrukwekkend om daar, waar de tijd tweehonderd jaar stil heeft gestaan in die eenzame straatjes rond te lopen.

Onder: Het boven op een bergtop gelegen spookdorp Annavatos, onbewoond met een dramatische geschiedenis

Onder: Er worden nu met 2,5 miljoen euro van de Europesie unie herstelwerkzaamheden verricht. Dat gaat wel op zijn Grieks  Wij zagen in de nauwe straatjes van Annavatos een muilezel een trappetje op en af strompelen, waarmee telkens twee kleine zakjes cement naar boven werden gebracht.

Onder: Groeten uit Lithi . Tussendoor laven we ons hier en daar aan een mooi strandje, waarvan we er velen tjdens onze tochten over het eiland tegenkomen, zoals gisteren in Lithi. Deze foto maakte ik daar van de enige andere zonnende badgasten, die daar waren.

In de wachtruimte net voor de vlucht naar Chios gistermorgen vroeg, kwamen de Captain en de First Officer aanlopen om het vliegtuig in te gaan, toen ik tot mijn grote verbazing hoorde en zag dat dat de gezagvoerder mijn naam noemde. Dichterbij gekomen zag ik dat het Henry Palsrok was, een hele goede bekende van mij. We spraken elkaar heel vluchtig even, want hij ging meteen het vliegtuig in. Henry had me vele jaren geleden tot vlieginstructeur opgeleid, en vloog destijds bij Transavia. De laatste jaren echter, wist niemand meer waar hij uithing. Tijdens de vlucht liet hij ons middels een stewardess even naar voren komen, zodat we bij de cockpit een praatje konden maken. Hij bleek als 737 gezagvoerder gestationeerd te zijn geweest op de Seychellen, waar hij een huis op het strand had, en was nu weer terug op zijn oude stek bij Transavia. Wat een leuk toeval aan het begin van onze Chios reis. Henry had al iemand mee op de jumpseat in de cockpit , want anders had ik de landing daar even mee kunnen maken. De landing is precisiewerk op Chios want de baan is maar 1300 meter lang, dan moet je de kist dus écht op de goede plek met de goede snelheid neerzetten, anders heb je een go/around aan je broek, aldus Henry. Na de landing zorgden ondanks die precisie uiterste remkracht en volop thrustreversers ervoor dat we op tijd stilstonden. En de prettige verassingen waren nog niet op. Toen we de aankomsthal in Chios betraden stond daar mijn broer Kees met zijn vrouw Christien ons op te wachten en ons zelfs te filmen. Zij gingen met het vliegtuig waarmee wij gekomen waren aan het einde van hun vakantie weer terug naar huis. Maar niet nadat ze ons even uitgelegd hadden dat ze Chios zo mooi vonden dat ze nu al besloten hebben om er volgend jaar weer heen te gaan, en natuurlijk ook waar de beste tavernes zijn op het eiland. Daar heeft mijn broertje wel verstand van.

We hebben ons gisteren niet echt druk gemaakt, en aan de rand van het zwembad het slaaptekort,- opgelopen tijdens de Volendammer kermis,- ingehaald. We bezochten Chios stad en gisteravond zaten we nog aan een ouzo’tje bij het zwembad van ons hotel in Karfas, waar ik de onderstaande foto maakte. Onze laatste Giekenlandreis een paar weken geleden was op het vasteland, de avonden zijn dan door uitstraling aan de koele kant; een landklimaarkenmerk. Op zo´n Grieks eiland maakt echter de uitstraling van de warme watermassa overal om je heen dat het s ávonds praktisch niet afkoelt. We zitten weer helemaal in onze knollentuin!! Vandaag toerden we met ons open jeepje door zuidwest Chios, maar daarover morgen meer. We spoeden ons nu naar de tuin van het hotel waar we aan een BBQ mee zullen doen. Afzien manneeeeee… zouden we bij BZN onder zulke omstandigheden in koor geroepen hebben.

Een foto die ik gisteravond laat nog maakte, nippend aan een koele ouzo met ijs