Met interesse lees ik in de kranten en op het internet alles over de financiële crisis die op dit moment als een orkaan over de internationale beurzen raast, waardoor alle aandelenkoersen wereldwijd op een ongekende manier kelderen. Vroeger deed ik ook behoorlijk in aandelen, net zoals de andere BZN leden. Een paar jaar geleden is iedereen er zo’n beetje mee gestopt. In de auto waren de beurskoersen  in die tijd hét onderwerp van gesprek. Maar als we dan op vakantie waren kwamen altijd de klappen. Daar kon je de klok op gelijk zetten. Alle winst die je het hele jaar door had opgebouwd was tijdens de vakantie samen met een deel van de vakantiepret dan weer als sneeuw voor de zon verdwenen.  Nu ik al lange tijd een lege aandelenportefeuille heb kan ik met een ontspannen gevoel alle kommer en kwel over de beurs tot mij nemen. Je slaapt er beter van en het leven is (nog) zorgelozer. Het treft ons helemaal niet meer!  Daarom een onbezorgde groet uit het zonnige en zeer vrolijke Chios

Gistermiddag op een bankje genietend van de zon en onze “aandelenvrije” rust in Lagada in het noorden van Chios

Slechts een minpuntje. We zitten hier in het best geoutilleerde hotel van Chios, maar toch hebben we een miserabele internet verbinding, via de telefoon. Een zogenaamde “inbelverbinding uit het jaar “kruikie” die zo traag is dat we er niet met onze kinderen en kleinkinderen mee kunnen “skypen” Met elkaar praten met beeld erbij via het internet. Jammer, maar een mens kan nu eenmaal niet alles hebben.

Rookverbood in Horeca 

Jammer genoeg heb ik jarenlang gerookt,  maar ik ben er gelukkig al zo’n 20 jaar vanaf! Toch stoor ik mij vaak aan de onverdraagzaamheid van ex rokers tegenover rokers, met name over het voor de gezondheid schadelijke effect van het zogenaamde méé roken. Als je zelf 10 of 20 jaar de schoorsteen hebt uitgehangen is het flauwekul om je op te winden over het inhaleren van een deel van de wijd verspreide en ongeconcentreerde rookflarden van iemand anders. Ik denk dat wiskundig te bewijzen valt, dat het effect daarvan ten opzichte van de schade die jezelf aL aangericht hebt te verwaarlozen is.  Mensen die nooit gerookt hebben hoor je veel minder over het méé roken klagen, die zijn over het algemeen veel verdraagzamer in deze.

Met interesse las ik in dit verband gisteren een column in de Telegraaf van gisteren waarin stelling genomen werd tegen het horecarookverbod; “de overheid betuttelt teveel, eenieder moet vrij zijn in de keuze, wel of niet roken”, aldus de Telegraaf. Ondanks mijn kanttekeningen hierboven geschetst ben ik het daar volstrekt mee oneens. Weliswaar vind ik elke vorm van overheidsbetutteling er één teveel, en draag ik het liberale vrije denken en doen voor elk individu hoog in het vaandel, en geloof ik dus niet zo in het schadelijke effect van méé roken, maar hier is wat anders in het geding! Namelijk de keuzevrijheid van de mensen die niet willen roken of meeroken of niet in de rook van anderen willen zitten. Als niet(ex)roker vind ik het gewoonweg vervelend om proestend te moeten eten omdat naast je iemand een privé fikje zit te stoken. De keuze wie dan binnen mag blijven en wie naar buiten moet is natuurlijk triviaal. Je kan toch moeilijk de niet rokers op het terras laten zitten. Een andere  suggestie van de Telegraaf om de cafébazen en restaurateurs zelf te laten bepalen of er wel of niet bij hen gerookt wordt slaat m.i ook nergens op. Dit is hetzelfde als een snelheidslimiet instellen en erbij vermelden dat je zelf mag bepalen of je er gewag aan wilt geven of niet.

Zwart Strand

Eergisteren waren wij op een van onze ontdekkingstochten over het eiland Chios in het zuiden bij Emporio. Het strand ziet er daar heel vreemd uit, namelijk pikzwart. Dit komt omdat de bodem er bestaat uit lava, afkomstig van een uitgebluste vulkaan in de buurt. Een hele vreemde gewaarwording om er over heen te lopen, al was het alleen maar omdat het spul bloedheet wordt in de zon vanwege de warmte absorberende kleur. Maar door de kleur lijkt het ook of je op een andere planeet loopt.

Het zwarte strand in Emporio, dat juist door die kleur gloeiend heet onder je voeten wordt.

Hoera hoera, onze oudste kleinzoons, de tweeling Jan en Kees, zijn dit weekend geslaagd voor hun zwemdiploma A.  We hadden al geboekt, anders hadden we onze reis naar Chios wat later gepland om er bij te kunnen zijn. Ze waren er dol-enthousiast van, en gaan onverdroten door voor het “B brevet”. Zelf heb ik geen zwemdiploma, maar J.C.H.M. Tuijp junior heeft nu voor mij de eer in de annalen gered. We zijn vaak met ze naar de zwemles geweest en hebben met trots genoten van hun mooie zwemtechniek die we steeds zagen verbeteren. Petje af voor de instructeurs,- en trices, die dit de kinderen spelenderwijs toch maar leren! Moeder Tamara stuurde ons foto’s van het blije gebeuren maar omdat we hier in het hotel slechts over een inbelverbinding beschikken kunnen we die moeilijk downloaden, vandaar ter ere van de geslaagden een foto van 5 aug 2003, uit ons laptop geheugen, ze waren toen nog geen 9 maanden oud. Ze zijn nu dus bijna 6 jaar; de tijd gaat snel, dit is hun tweede papiertje al, want eerder slaagden ze op school voor het “veterdiploma”; overigens : ook dat heb ik nooit gehaald!

Onder: omdat we de foto’s van het behalen van het zwemdiploma niet kunnen downloaden even een oudje, toen ze nog 9 mnd waren 

In 1822 woonden er nog 118.000 mensen op Chios, dat 15 km uit de Turkse kust ligt. Na de laatste inval van de Turken in 1822 bleven er maar zo’n 1800 inwoners over. De rest werd vermoord, als slaaf naar Cairo gebracht, of vluchtte naar andere eilanden. Men noemt deze historische gebeurtenis: “De Slachting van Chios”. Een monument ter nagedachtenis van dit vreselijke drama in de Griekse geschiedenis is het Nea Moni Klooster in het westen van Chios, waar we eergisteren waren. Het is een in een prachtige vallei gelegen monument, dat momenteel – met geld van Europa – wordt gerestaureerd. Op goede vrijdag 1822 vluchtten 3500 vrouwen en kinderen voor de aanstormende Turken naar dit klooster, hopende dat ze door de er aanwezige 600 monniken beschermd zouden worden. Ze werden echter allemaal, – monniken, vrouwen en kinderen- , door de Turken vermoord. Een groot deel van de botten die na deze slachtpartij in het klooster achterbleven is bewaard gebleven en in grote vitrinekasten tentoongesteld.

Nea Moni Klooster in Chios , waar 600 monniken en 3500 vrouwen en kinderen door de Turken werden vermoord.

Onder: Overblijfselen van de 4100 vermoorde monniken vrouwen en kinderen  uit het klooster Nea Moni tijdens de “Slachting van Chios”. Deze doodskoppen van dichtbij bekijkend bedacht ik me dat ze toch wel erg veel op elkaar lijken! De moraal: Wat of wie  je ook bent tijdens je aardse leven, doe maar gewoon, want in het rijk van “Magere Hein” zijn we allemaal weer gelijk!

Onder: na dit morbide relaas even een zonnige groet vanaf het zuidelijkste punt van Chios waar we ons gisteren o.a vermaakten, De Tuijpjes houden niet zo van strandvermaak, maar dit zijn de stekjes waar ze graag een uitzondering voor maken.