Wat ons altijd bijzonder boeit in Griekenland is de manier waarop de Grieken dansen. Dan bedoel ik daarmee niet de tijdens de zomervakantie door het verklede hotelpersoneel ingestudeerde volkse rondedansjes op de “Griekse avonden”, of de obers die tijdens deze avonden dansen in een ring van vuur, voor het gemak aangestoken en brandend gehouden met spuitbusjes spiritus, kan het nog nepper?. – Zie onderstaande foto’s-

Ingestudeerde volkse rondedansjes en nep (spiritusbusjes) vuurdanser

Nee, dan bedoel ik het buitengewone gepassioneerde dansen van jonge, oudere en zelfs zeer oude Grieken, tijdens bruiloften, andere feesten, of in de beachhotels, waar af en toe naast de toeristen ook een enkele keer autochtonen aanwezig zijn tijdens huwelijksfeesten. Wij wachten dan altijd onze kans af, net zoals ook deze vakantie in ons hotel toen de meeste toeristen al lang in hun bedje lagen, en het weer een échte Griekse happening werd. De deelnemers aan dit zwoele ritueel hebben allen één ding gemeen, ze zijn spontaan en origineel. De bewegingen zijn niet ingestudeerd, tenminste, dat denk ik dan. Soms denk ik wel eens dat ze maar “wat doen”, maar aan mijn oordeel kan niet teveel gewicht worden toegekend, ik ben op dit gebied slechts een toekijkende leek. De Grieken leven zich tijdens die orgies van emotie dan uit op de oer griekse rembetica muziek, een voor ons ongrijpbaar soort rythme, hand in hand in een cirkel, of met een partner, of alléén. Vaak houden ze zich aan elkaar vast met een wit tafeldoekje. Vooral de door ouzogebruik opgezweepte solodansers, of ze nu 25 of 85 zijn, voeren daarbij langdurig sensuele, bijna erotische bewegingen uit in een soort van trance, en worden vanaf de zijkant aangemoedigd door partners of omstanders die geknield, of gehurkt meeklappen en de danser in een nog heftigere “mood” proberen te brengen. Ik kan daar helemaal van in beroering raken, échte mensen en échte emoties. Bijna zou ik zelf de dansvloer op willen stappen, maar dan blijkt toch ineens dat er wel degelijk artistieke gaven aan hun kunstje te pas komen, en moet ik weer snel afhaken. Je moet er gewoon geboren zijn, er moet Grieks bloed door je aderen stromen om daar aan me te kunnen doen. Was dit trouwens niet het geheim van de beroemde film Zorba de Griek?

Passie, emotie, sensualiteit en erotische dynamiek van gewone dansende Grieken

We zijn weer een beetje van de schrik bekomen; en hebben vanmiddag zelfs de “plaats des “onheils” weer bezocht.  Het was enigszins beklemmend om weer dezelfde bocht in te gaan als waar we twee dagen geleden in een slip raakten, en een paar keer tegen de vangrail gesmakt werden. We zagen er nu een waarschuwingsbord voor een naderende gladde bocht, en kunnen ons niet herinneren dat eerder gezien te hebben. Waarschijnlijk hebben we het gewoon over het hoofd gezien. Ook zagen we meerdere duidelijke remsporen van auto’s die er kennelijk ná ons nog van de weg waren geraakt, want die sporen waren er eerder nog niet. Bovendien was de weg nu niet glad. Om het te checken had ik dezelfde sandalen als tijdens het ongeval aangetrokken, maar het voelde nu heel stroef. De rubber,- en olie resten in de bocht hebben ons, net als de andsere auto’s  gewoon de das omgedaan. Het heeft ons wel enorm bezig gehouden de laatste dagen.

Het slechte weer speelde ons danig parten de afgelopen week. Na het onweer van afgelopen woensdag daalde de temperatuur van 32 naar 22 graden, en regende het een paar dagen. Wij merkten dat niet alleen door de hachelijke momenten in de auto, die er het gevolg van waren , maar ook omdat dit weerbeeld  niet past bij het “Griekse eilanden gevoel” dat wij hoog in het vaandel dragen. In de 20 jaren dat we nu over de Griekse eilanden struinen is dit de tweede keer dat het weer ons in de steek liet. Vandaag was het echter weer schitterend,, en reden we naar het havenplaatsje Langada, waar we een boot-taxi charterden naar het eilandje Inousses, ten noordoosten van Chios. Er was ook een reguliere excursie met een bus en een ferryboot , maar daar houden we niet zo van. Nu konden we zelf regelen wat, waar en hoe lang. 

Het haventje van Inousses, met in de havenmond het befaamde kleine kloostereilandje 

Onder: Het mooie havenstadje Inoussos, tijdens onze wandeling vandaag