DE LAATSTE KEER

Gistermiddag waren we met de ex-BZN leden Carola , Jan Keizer, Jack Veerman, en ondergetekende, samen met het BZN management Dick de Boer, Tiny Hetsen haar zoon Ard Hetsen, alsmede onze financiele adviseurs, bij elkaar in vergadering in de Captainsroom van het Volendamse Hotel Spaander. Het was de opheffings – aandeelhoudersvergadering van de laatste BV die we nog gezamenlijk hadden. Gezellig om zo weer eens even bij elkaar te zijn, en even te horen hoe het iedereen vergaat. Tegen Jan Keizer grapte ik nog dat ik hem niet meer herkende; ik had hem echt al heel lange tijd niet meer gezien. Toch een vreemde gewaarwording als je zolang dag en nacht met elkaar op pad bent geweest. Jan moest trouwens weer snel weg want hij had een optreden in de buurt van Roosendaal. Dick de Boer rekende hem voor dat dit ritje i.v.m files wel 3,5 uur zou duren. Daar kreeg ik toch wel weer even de benauwde griebels van.

In een prima sfeer hadden we het nog over allerlei koetjes en kalfjes, in no time leek het wel weer de gezellige ouwe wijven kletsclub van vroeger. De Captainsroom heeft voor BZN, maar ook voor mij een bijzondere betekenis. In 1983, op ons 12,5 jarig huwelijksfeest in hotel Spaander, kreeg mijn vader een zwaar hartinfarct. We brachten hem toen naar de Captainsroom om op de ambulance te wachten. Ik zie hem daar nog zo liggen op de grond, terwijl hij twee keer een hartstilstand kreeg. Wat een paniek was dat; alle feestgangers naar het ziekenhuis. Overigens overleefde hij deze attack, maar een jaar later overleed hij na weer een nieuwe infarct.

Onder: een luchtfoto van de achterkant van Hotel Spaander, die ik een dezer dagen maakte. De Captainsroom, waar we gisteren voor de laatste keer vergaderden, bevindt zich aan de voorzijde aan de dijk, tegenover het felrode geveltje van foto Zwarthoed, eigendom van onze goede vriend Jan Kiek.

Met BZN beleefden we in de Captainsroom vele belangrijke vergaderingen en andere gebeurtenissen. Elke TV special en nieuwe CD werd er besproken, en zelfs namen we er een kookprogramma op met Joop Braakhekke. Nooit zal ik de besprekingen met Gerard Baars en Remco van Leen, – de TROS bazen – , medio 2004, vergeten. Ze wilden graag een BZN soap maken, met als leidraad het sociale leven in Volendam. In de band stonden de neuzen echter niet allemaal dezelfde kant op; niet alle leden zagen een soap zitten; we hadden daarom noodgedwongen tijdens de onderhandelingen de lat heel hoog gelegd. Ik weet nog dat Gerard Baars na ettelijke gesprekken in de Captainsroom demonstratief op twee stoelen ging liggen en zei: “willen jullie mij wekken als er witte rook is” ? Die kwam er niet! Op de receptie na de begrafenis van Dirk van de Horst eind september 2004 meldde Gerard mij een beetje ontdaan het niet meer te zien zitten. We komen er gewoon niet uit Jan, maar “niet getreurd”, vervolgde hij, ” want ik ga naar de buren”, zei hij toen letterlijk. Ik dacht nog even aan Piet Veerman, maar twee dagen later las ik in de krant dat de op dat moment in Nederland nog volkomen verguisde Jantje Smit een real live soap ging maken voor de Tros. Dat bleek later een gouden zet te zijn geweest, want iedereen weet wat er toen allemaal met Jan Smit gebeurde.

Ook de BZN vergadering begin februari 2006 staat nog op mijn netvlies gebrand. Op deze dramatische bijeenkomst in de Captainsroom beslisten we om het afscheid van BZN op 9 februari 2006 in een persconferentie vanuit Hotel Spaander wereldkundig te maken, en dit vast te stellen op zaterdag 16 juni 2007. Een datum die volgens het NOS journaal na de bekendmaking het einde van een muzikaal tijdperk inluidde. Gisteren zaten we voor de laatste keer met BZN in deze Captainsroom, en iedereen besefte dat maar al te goed!

Onder: Een paar dagen geleden maakte ik ook de onderstaande luchtfoto. Ik vind het eigenlijk net een zoekplaatje. Een beetje mysterieus. Wat moet dit eigenlijk voorstellen, en waar heb ik dit ergens gefotografeerd? Morgen zal ik het antwoord geven; denk eerst maar eens even na

Op een aantal plaatsen in ons huis hangen foto’s van de kinderen met de kleinkinderen. Vooral de laatsten veranderen snel, dus zo af en toe ververs ik deze portretten. De afgelopen dagen maakte ik daarom foto’s van alle kleinkinderen; na een paar uur Photoshoppen kwam onderstaande compilatie tot stand. Geef toe; wij hebben het niet slecht getroffen !

Jan, Kees en Tim van Sander en Tamara, Thijs en Sophie van Vincent en Brenda, en Nico van onze Kees en Sylvia. Bij Sophie staat abusievelijk dat ze van 27 november is maar dat moet natuurlijk 27 sept zijn

Gisteren hadden we de gehele dag de oppas over ons jongste kleinkind Nico. Nico is een heel rustig mannetje, net als zijn beide ouders Kees en Sylvia. Hij is nooit lastig, en lacht alleen maar de hele tijd. We hebben enorm van hem genoten, en namen hem zelfs mee op de fiets naar mijn moeder en naar onze oudste zoon Sander die gisteren zijn verjaardag vierde. Nico vond het allemaal prachtig.

A.s zaterdag is een belangrijke dag in het leven van de kleine Nico en alle andere Tuijpjes. Onze Kees trouwt dan namelijk met zijn Sylvia. Er is eerst een receptie en een lunch in een van de restaurants op de Volendamse dijk, maar waar de trouwbruiloft gehouden wordt is nog een groot geheim. We zijn zeer benieuwd en laten ons maar eens verrassen! Twee weken geleden maakte ik onderstaande foto op verzoek van Kees. Hij staat op de uitnodiging voor het feest.

Bijna ademloos heb ik vandaag de toestand in de financiële wereld op de voet gevolgd. Een bijna complete ineenstorting van de aandelenmarkt na het knappen van de “Bankenbubbel”, zoals het bankroet van het wereldwijde financiële systeem al genoemd wordt. De vraag rijst, of door de steun van overheden, het gevreesde domino-effect , waarbij de ene bank de andere in zijn ondergang meesleurt, gestopt kan worden. Het lijkt er nog niet op. Daarbij zet ik grote vraagtekens bij de reddingsactie van Fortis door de Nederlandse staat, waarbij 4 miljard euro belastinggeld in dit bedrijf gepompt wordt. Liever had ik gezien dat onze staat de spaarders en verzekerden van ALLE Nederlandse banken een doorlopende of tijdelijke 100% “geld- terug” garantie had afgegeven in geval van omvallen vd banken tijdens deze kredietcrisis. Nu is deze veilige wetenschap slechts voorbehouden aan de klanten van Fortis. Door deze reddingsactie worden ook de aandeelhouders van Fortis ontzien, dit is in mijn ogen concurrentievervalsing van de eerste orde. Aandeelhouders weten dat bij een faillissement van een bedrijf de aandelen waardeloos zijn geworden. Dat hoort bij het spel! Helaas heb ik dat ook een aantal malen aan den lijve ondervonden. Bij andere bedrijven die failliet gaan en gingen worden en werden de aandeelhouders ook niet door de Staat schadeloos gesteld. Bovendien vind ik dit “belonen van wanbestuur” – ook een groene vlag naar andere banken om op de ingeslagen “verkeerde” weg door te gaan; want: “we worden toch wel geholpen”. 

Vanaf deze plaats wil ik trouwens iedereen die mij een verjaardagskaart gestuurd heeft bedanken; het waren er zoveel dat we ze nu pas allemaal gelezen hebben. Dank, dank!