We hadden zo’n 30 jaar geleden minder werk van een maand lang opvoeden van onze eigen 3 zoons, dan nu van een weekje oppassen op 3 van onze kleinzoons Jan Kees en Tim -zie foto links-. Althans, zo lijkt het, want meer werk zal het nu zeker niet zijn; dat dit zo voelt komt natuurlijk door onze oudere spieren en gewrichten, en bovendien zitten we mentaal helemaal niet meer in een “opvoed flow”. Tel daar bij op dat de kleinkinderen de Bap en Oma ook een beetje als “speelgoedbeesten” beschouwen, en alles wordt duidelijk. Als Pa en Ma heb je natuurlijk van tijd tot tijd je gewone dagelijkse beslommeringen, terwijl de kinderen zichzelf even bezig houden, maar als Bap en Oma heb je die vrijstelling niet, dan moet je continue aan de bak. En dan gaat het natuurlijk niet alleen om fietstochtjes. Neen vrienden, dan krijg je het complete pakket voor je kiezen. Met legostenen bouwen, kralen rijgen, met vouwblaadjes werken, tekenen, computerspelletjes, vechtpartijtjes meedoen en de kids (niet altijd) laten winnen, tekenen en kleuren, voetballen, kleien en allerlei spelletjes met auto’s en vliegtuigen, kortom continue dienst. Maar.. wel leuk, vooral als je ziet dat de kids er mateloos van genieten, en er ook nog iets van leren, al was het alleen al dat ze er door leren te verliezen. Ik zeg duidelijk leren te verliezen, want ze hebben deze nobele deugd nog niet helemaal onder controle.

OUDE BZN FOTO’S

Ik had het deze week zo druk met van alles dat ik bijna niet toekwam aan mijn journaal. Maar ondanks de drukte heb ik wel tussen alle oppasperikelen door, een beginnetje gemaakt met het digitaliseren van mijn zeer uitgebreide dia-archief. Ik projecteer hiertoe de dia’s op een daartoe geprepareerde grijze muur, en fotografeer ze dan vanaf een statief met een relatief klein diafragma en hoge resolutie. Het valt me op dat de kwaliteit van de dia’s niet achteruit gegaan is in de laatste 30 jaar; wel is mijn euforie over de scherpte en kleurechtheid van kleurendia’s zoals ik me die van 25 tot 35 jaar geleden herinner, na mijn hernieuwde kennismaking beduidend afgenomen. Uiteraard zijn de artistieke en creatieve aspecten van het vak fotograferen, nooit veranderd, maar in dit digitale tijdperk hebben we meer controle tijdens het fotograferen, en door digitale bewerking achteraf, zijn we nu in staat technisch oneindig veel betere foto’s te maken dan vroeger. Desalniettemin ben ik zeer enthousiast over de eerste serie dia’s die ik gedigitaliseerd heb. Al is het alleen maar omdat een voorbij tijdperk weer tot leven is gekomen. Dia’s bekijk je tegenwoordig niet zo snel meer. Ik wist niet eens of ik nog wel een diaprojector had. Zo hadden we van onze zoon Kees weinig tot geen foto’s uit zijn baby,- en kindertijd; nu kunnen we middels de gedigitaliseerde dia’s zijn geboorte zelfs weer beleven. 

Ook heb ik allerlei BZN activiteiten gefotografeerd vanaf 1976; waaronder veel privemomenten, repetities, plaatopnames in studio’s, toernees, en opnames van TV specials. Uiteraard zal ik hier de komende maanden vele nog nooit eerder vertoonde opnames van laten zien. Ook de andere BZN leden hebben deze opnames nog nooit gezien! Laten we er vandaag maar eens mee starten. Opnames uit ons repetitielokaal in Monnickendam. We maakten daar eerst de liedjes, gezeten om de piano waar Thomas allerlei motiefjes op uit probeerde, daarna namen we een demo van het liedje op, die we dan in de Wisseloord studio in Hilversum namaakten. Hier ging heel veel tijd in zitten. In onderstaand lokaal van de Monnickendamse Con Brio fanfare hebben we dan ook een groot deel van ons leven doorgebracht.

Onder: Hier zijn we eind 1978 in ons repetitielokaal in Monnickendam voor de nieuwe CD bezig met de demo van het lied “Oh me oh my” vlnr: Thomas Tol, Annie Schilder, Jack Veerman,Jan Keizer, en Kees Tol. 

Onder: Om er zelf ook eens een keertje op te staan heb ik Jan Keizer gevraagd onderstaande foto te maken.Links Jack Veerman en rechts Thomas en Kees Tol

Onder: Annie Schilder tijdens een pauze hangend over een van de PA boxen, waar we ook mee repeteerden, dat we allemaal nog niet doof zijn is een raadsel.

Onder: Annie en Jan nemen de stemmen die op de demo ingezongen moeten worden even door met Thomas Tol 

Onder: BZN is altijd een hele gezellige club vrienden geweest; ook met Annie hebben we altijd de grootste lol gehad, getuige de foto hieronder.

Wij wonen sinds gisteren tijdelijk in de woning van Sander en Tamara, om op de kleinkinderen Jan , Kees en Tim te passen. Tamara heeft een zangklus in een groot hotel in Turkije en is daarvoor gisterochtend vroeg met Sander naar Antalya vertrokken. We dachten dat het beter was om de kleinkinderen maar in hun eigen omgeving te laten, maar het is voor ons wel even wennen;  reeds voor 7 uur ’s morgens vroeg staan de boys al voor de deur van onze slaapkamer met allerlei smoesjes om ons uit de veren te praten, uiteraard volgt voor het zover is eerst een stevige stoeipartj in het bed. Ze zijn kennelijk niet anders gewend; Ook moeten ze naar de school gebracht, – en voor je het weet weer gehaald worden. Het past allemaal net tussen de zwemlessen, voetbaltraining,- en wedstrijden in. Als Jan en Kees eindelijk in de schoolbanken zitten en je denkt even tijd te hebben voor de krant, komt Tim op je af, met een kist vol speelgoed. En Tim geeft niet op, never! Vanmorgen heb ik twee meter kralen geregen. Na twee dagen hier met de boys doorgebracht te hebben, weet ik nu al dat wij a.s zaterdag, als pa en ma weer thuiskomen gereed zijn voor een weekje rusthuis. Maar …leuk is het wel.

Onder: een foto genomen op de trouwdag van onze Kees en Sylvia; een vader met zijn 3 zoons; hier ben ik toch wel heel trots op!  VLNR: Vincent, ikke, Kees, Sander

Intussen besef ik me terdege dat wij allen getuige zijn van de geboorte van een beruchte pagina in de geschiedenisboeken. Omvallende banken, een heel land dat failliet dreigt te gaan, economische recessies, wereldwijde nationalisatie van grote banken, kelderende beurzen. En in ons land een kabinet dat met de nationalisatie van Fortis en ABN een ongehoord belangrijke, overigens onontkoombare beslissing neemt, met een enorme politiek lading, zonder daar de 2de kamer bij te betrekken. Beursgenoteerde banken die zonder hun aandeelhouders te consulteren de buit verdelen. etc etc  Wij maken het allemaal mee. Hoe loopt dit af ??   

Ondanks dat, alles, vloog ik vanmiddag met veel plezier voor vlieglessen met helder zicht over Noordholland, en maakte een paar prachtige plaatjes, waarvan ik jullie er een paar niet wil onthouden.

Onder: Bij de pijl de repetitieplaats van BZN aan de jachthaven van Monnickendam. Bloed zweet en tranen hebben hier tientallen jaren dagelijks gevloeid als wij er aan het componeren, repeteren en het opnemen van demo’s waren. Van s’morgens vroeg tot ’s avonds elke dag weer!! Heel veel BZN top 10 hits zagen in dit gebouwtje onder het zwarte dak het levenslicht, waaronder Mon Amour , Trolls en vele, vele andere.

Onder: zomaar een prachtig plaatje van de noordkant van onze Volendamse haven. Dit is een bijzondere luchtfoto omdat ik hem op een buitengewoon lage hoogte genomen heb. Een paar honderd meter buiten de haven, boven het open water vliegend op 500 feet – ongeveer 150 meter – nog net binnen de grenzen van wat wettelijk toegestaan is natuurlijk! Het leuke van dit aanzicht is de aflopende hoogte van de gebouwen richting de haven. Van Grand Cafe Cathrien tot de visrokerij van “De Kale” Jammer als hier binnenkort ook woonflats zouden verschijnen. Jammer? Doodzonde!