Foto onder: De bovenste foto bestaat eigenlijk uit twee bij elkaar gevoegde foto’s . Ik maakte ze in de Wisseloord studio in februari 1979 tijdens de inzing sessie van Oh Me Oh My en Summernights. Annie rustte in de regiekamer wat uit, terwijl Jan zijn coupletten van Oh Me oh My in de studioruimte inzingt. Tijdens de refreinen van dit lied, ik zag dit aan mijn dia’s met opschrift, werd de studioruimte opgevrolijkt met extra schemerlampjes etcetera. – Zie 2de foto hieronder – Veel jaren later pas vond Jan Keizer het prettiger om in de regiekamer in te zingen. Je had dan geen koptelefoon nodig; hetgeen natuurlijker werkt, en een betere controle geeft. Het nadeel daarvan is natuurlijk de overspraak van de muziek in de zangmicrofoons, waardoor je enigszins vervuilde zangsporen kreeg. Jan Fred had apparatuur om het storend effect hiervan zodanig te beperken dat we met dit ongemak genoegen namen.

Onder: Tijdens langdurige opname,- of inzing sessies, of bij het opnemen van romantische ballads, werd in de studio door onze technicus JanFred Arendsen met behulp van sfeerverlichting of andere versiering een warmere sfeer gecreëerd. Op de foto hieronder werden overigens de refreinen van Oh Me Oh My ingezongen. Als we een kerst CD aan het maken waren , meestal midden in de zomer, werden kerstbomen, ballen en andere attributen in de studio aangebracht. Heel gek, maar het werkte wel degelijk.

DE KLIMAATVERANDERING, GOUDSE RELLEN EN HET GEZONDE VERSTAND

Onder: De tekst van een paginagroot Telegraaf artikel van een onderzoeksjournalist die zijn sterke twijfels uit bij de klimaatgekte van de laatste tijd. 

Foto Links: Naar aanleiding van veel wetenschappelijke publicaties die ik erover las, zet ik grote vraagtekens bij de veelbesproken klimaatverandering op aarde. Je bent vandaag de dag bijna een outcast als je deze klimaatverandering en vooral de vermeende oorzaak ervan: De Mens” in twijfel durft te trekken. Ondanks dat heb ik mijn mening hierover in dit journaal nooit onder stoelen of banken gestoken.

Tot mijn grote genoegen echter, durven steeds meer wetenschappers, onderzoekers en onderzoekjournalisten zich kritisch uit te laten over de zogenaamde door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde. Met name de documentaire van Al Gore “The Inconvenient Truth” over de CO2 uitstoot en de klimaatverandering wordt daarbij steeds sterker bekritiseerd.

Afgelopen zaterdag stond er een pagina groot artikel van onderzoeksjournalist Marcel Crok in de Telegraaf met de kop “Pas op voor de Klimaatkolder” Oke, het is ook maar de mening van één man, maar zal ik het voor de mensen die het interessant vinden en het nog niet gelezen hebben hieronder toch eens plaatsen. Diegen die het niet (nog eens) willen lezen kunnen doorscrollen.

 GOUDA

Het gemeentebestuur van Gouda wil naar aanleiding van alle problemen en rellen van de laatste tijd, een 25 tal probleemgezinnen gaan monitoren met behulp van een gezinsmanager. Deze managers moeten de betreffende gezinnen zeker 10 uur per week in de gaten houden, en als de zaak uit de hand loopt de ouders via bepaalde sancties aan hun afspraken met de gemeente houden. Men heeft nu teneinde de komende 4 jaar dit plan uit te kunnen voeren 10 miljoen euro subsidie gevraagd!  Toen ik dit bericht net op het journaal zag en hoorde ben ik toch wel even van mijn stoel gevallen. Gaan daar onze belastingcenten nou echt aan op? Zijn we nou echt allemaal compleet gek geworden? Laten we toch ons gezond verstand blijven gebruiken!

Voordat we afgelopen zaterdagmiddag kleinzoons Jan , Kees en Tim na een klein weekje oppas  weer aan hun vader en moeder overdroegen togen we met ze naar het zwembad de Waterdam, waar ze de zwemtest voor het zwemdiploma B moesten afleggen, samen met nog een honderdtal andere jonge zwemmertjes. Een drukke en warme klus. Wat zeg ik,een bloedhete klus! Ik had daarom mijn fotocamera maar thuis gelaten, maar had daar meteen al weer spijt van. Er kwamen hele mooie plaatjes voorbij. Jan , Kees en alle anderen slaagden met vlag en wimpel; wat waren ze trots op hun tweede zwemdiploma. Nu op voor het C diploma natuurlijk. Tijdens de zwemtest kwamen onze zoon Sander en Tamara ook het zwembad binnen, ze kwamen net terug van hun verblijf in Turkije, en zagen er relaxed en bruin uit. Ze hadden het er trouwens fantastisch naar hun zin gehad. Wij hebben onze rust nu weer terug, maar we missen de boys toch wel behoorlijk.

Gisteren waren we met vrienden van “The Old Redskins” een club met oud- vliegers van het 314 Squadron van vliegveld Eindhoven, een dagje naar de Amsterdamse Jordaan. Omdat er alcohol aan te pas zou komen gingen we niet met de auto. We namen nu eens niet de taxi maar we kozen eens voor het openbaar vervoer, op voorspraak van mijn vrouw Mary, die er wel vaker mee naar Amsterdam reist. Voor het eerst na 38 jaar zat ik weer eens in de bus naar het Amsterdamse Centraal Station en vervolgens in de tram naar de Marnixstraat. Het viel me op dat het er in de bus en tram allemaal heel degelijk en schoon uitzag, en het ging eigenlijk heel snel allemaal. We maakten eerst een 2 uur durende wandeling met een gids door de betoverend mooie Jordaan. Wat een prachtig stukje Amsterdam is dit, met al die authentieke kroegjes als Cafe Nol, Cafe De blaffende Vis, Cafe de 2 Zwaantjes en Cafe Lowietje. De geschiedenis leeft hier nog! Daarna maakten we met de MS Jordaan, een echte Jordanese partyboot een 4 uur durende rondvaart op het IJ met een Jordanese zangeres, neutjes, pils en een heerlijk dampende Jordanese pot hutspot met worst.  We hebben besloten zo’n dagje vaker te gaan doen. De Jordaan is nota bene maar een half uur met de bus bij ons vandaan, en het is er zo waanzinnig gezellig. 

Ik vond in mijn dia -archief dat ik momenteel aan het digitaliseren ben,- een foto van ons gezin uit 1979, en het leek me wel grappig om deze samen met een foto van nu in dit journaal te plaatsen.

Onder: Ons gezin in 1979 nét na de geboorte van onze jongste zoon Kees, links Vincent en rechts Sander

Onder: Nu, bijna 30 jaar later, nét na de trouwerij van jongste zoon Kees. In het midden Sander en rechts Vincent