Oef , dat was me een druk weekendje zeg.. We waren door Haagse vrienden, die we ontmoet hadden tijdens onze laatste wintersportvakantie in Hochsolden, uitgenodigd om afgelopen vrijdagavond de voetbalwedstrijd FC Den Haag – Volendam bij te wonen in het nieuw Ado stadion in Den Haag. We keken onze ogen uit toen we terecht kwamen in een luxe skybox met een gezellig aandoende huiskamersfeer, waarin door galante bediening de hele avond allerlei soorten warme en koude hapjes, en heerlijke drankjes werden geserveerd. Of we op een soort bruiloft beland waren. Er werd ook nog gevoetbald. Volendam verloor met 2 – 0 , voor ons minder leuk, maar de feeststemming in het stadion en de skybox leed er niet onder uiteraard. Ik moest toch even denken aan mijn verre voetbalverleden toen ik op de staantribune elke zondagmiddag regen en kou trotserend twee uur lang stond te blauwbekken om op mijn tenen wurmend tussen de hoofden van anderen door mijn helden te kunnen zien voetballen. Wat een verschil ! Nu keken we vanaf de feestelijk gedekte tafel in de skybox door het raam naar buiten terwijl de wedstrijd in de skybox ook live op TV te zien was. Af en toe gingen we eens naar buiten om daar met een exquis glas rode wijn plaats te nemen op afgeschermde verwarmde fluwelen zitplaatsen met een riant uitzicht op het veld. Crisis ? What Crisis ?

Onze Haagse gastheren hadden de zaken degelijk aangepakt en zelfs een overnachting voor ons geregeld in het werkelijk schitterende nieuwe v d Valk Motel in Nootdorp, op een paar minuten van het voetbalstadion. We hadden er op gerekend om na afloop van de wedstrijd en een paar biertjes naar het hotel terug te gaan, maar toen kwam het Haagse feest pas echt goed op gang. Oh Oh Den Haag, het fantastische lied van Harrie Jekkers klonk luid uit alle Haagse kelen. En toen we net als de andere aanwezigen na vele gezellige uren in de skybox om half 2 !!  wilden vertrekken, stelde de ook aanwezige directeur van het v d Valk Motel,  Billie v.d Valk (21 jaar) kleinzoon van Arie vd Valk, (broer van Gerrit) voor, om nog even een afzakkertje te halen in zijn Motel bar. Daar werden de champagne flessen ontkurkt en ging het feestgedruis onverminderd door tot in de hele kleine uurtjes. Het was maar goed dat we de prachtige kamers s’ middags toen we aankwamen al bewonderd hadden, want  ’s nachts hebben we er niet veel van gezien; alsof ik weer even terug was in het BZN tijdperk. Met dank aan onze Haagse vrienden die hun belofte meer dan waar hebben gemaakt!

Zaterdag kwam neef Jack Tol, oud vliegleerling, nu easy-jet gezagvoerder, me helpen om de slingbox die ik van hem kado gekregen had te installeren. We waren de gehele dag bezig met computers, modems, routers, switches en vooral met IP adressen, maar het resultaat is verbluffend. Ik kan nu overal ter wereld de TV programma’s waar ik thuis op geabonneerd ben, via mijn laptop bekijken. Ook de zondag stond hier thuis in het teken van de slingbox, want die werkte nu wel , maar er bleken nu een paar computers geen internet meer te hebben. Ook vandaag , de maandag waren we er met experts nog vele uren aan bezig , maar nu lijkt alles perfect te werken.

Morgenochtend vroeg vertrekken Mary en ik met onze kleinkinderen Jan, Kees en Sophie naar Eurodisney in Parijs voor een paar dagen. We kregen vanmorgen even de schrik toen Brenda, de moeder van Sophie belde dat Sophie met 39 graden koorts in bed lag. Het zou vreselijk voor Sophie zijn als ze niet mee kan; ze verheugt zich er al weken lang op. Vanavond was ze gelukkig weer een beetje opgeknapt. Nu maar hopen dat dat zo blijft. We gaan met het openbaar vervoer. Dan kunnen we de kids beter bezighouden en bovendien is dit voor hen ook wel een nieuwe leuke ervaring. Eerst met de bus naar Amsterdam, dan met de trein naar Brussel en van daar naar Parijs met de TGV

Onder: In december 1978, niet lang ná ons eerste BZN succes kon er financieel voor het eerst eens een vakantie naar het buitenland van af. Dick de Boer, Kees Tol, mijn persoon en onze vrouwen vlogen naar New York om daar o.a een Broadway musical te bezoeken. Op de foto rijden we in onze net verbouwde BZN touringcar naar Schiphol. Vlnr: Gaar en Dick de Boer, Tiny en Kees Tol en achter Mary.  

Onder: Mary en mijn persoon (30 jr) in het vliegtuig op weg naar de Big Apple, achter mij Tiny, de vrouw van Kees Tol

Onder: In New York op een bankje zittend vlnr Gaar de Boer, Tiny Tol. Mary en staansd daarnaast ik. Kees Tol staat te filmen. Links op de achtergrond de Twin Towers, die toen nog fier rechtop stonden!

Gisteren reden we naar Woudenberg voor een diner ter gelegenheid van het afscheid van onze accountant. Onze manager Jacques Hetsen bracht ons zo’n 30 jaar geleden met hem in contact. Een paar maanden terug meldde hij ons zijn carriere definitief te willen beëindigen. Als dank voor het vele uitstekende werk dat hij voor ons gedaan heeft, boden Mary en ik hem een gezamenlijk dineetje aan in zijn huidige woonplaats Woudenberg. We hadden een exclusief restaurantje uitgezocht met heerlijke gerechten en prima wijnen, en daarbij haalden we ook weer eens allerlei leuke herinneringen op aan die goede oude tijd. Hij was  als accountant degene die de complexe zakelijke structuur in het BZN bedrijf aanbracht. De meeste bandleden hadden eigen en gezamenlijke holdings, werkmaatschappijen, VOF’s en andere BV’s. Het is heel belangrijk dat er goede muziek gemaakt wordt, en hits, maar ook de financiële en fiscale aspecten zijn van levensbelang. In dit vak zijn er altijd haaien om je heen die op elke prooi loeren. En er zijn vele argeloze prooien in ons vak hebben wij helaas vaak gemerkt. Wij hebben daar dankzij ons betrouwbare management en onze deskundige financiële adviseurs, waaronder onze ex-accountant, nooit geen last van gehad. Integendeel, onze zaakjes waren altijd van top tot teen goed geregeld. Ik pluk daar nu nog elke dag de zoete vruchten van.

 foto onder: Rudy Giuliani

We bleven overnachten in Amersfoort en reden vanmorgen vroeg naar het Amsterdamse Concertgebouw, waar we met nog 250 andere ING bank klanten uit heel Nederland uitgenodigd waren op een symposium “Amerika in Perspectief”. De ons aller bekende Charles Groenhuizen presenteerde daar een programma met vele sprekers over de financiele gang van zaken in de USA. In de middag was het de beurt aan Rudy Giuliani, ex presidentskandidaat en spraakmakend burgemeester van New York tijdens de aanslagen van 9 sept 2001. Volgens hem is de oorzaak van de financiële crisis helemaal niet zo complex:  Iedereen, dus alle “consumers and companies”, uit de lagere,-midden,- en hogere klasse hebben de laatste 30 jaar gewoon teveel gekocht met geleend geld. Op korte termijn moeten volgens hem de banken met grote kapitaalinjecties gered worden, en moet het toezicht door de overheid veranderd, maar zeker niet uitgebreid worden. Rudy is een grote tegenstander van overheden die banken overnemen en exploiteren. Regeringen kunnen vaak al niet eens fatsoenlijk de staat runnen, hoe moeten die nou banken kunnen handelen? Op de langere termijn moeten we leren eerst wat te verdienen en dan pas te kopen, en misschien eens met wat minder tevreden zijn. Aldus republikein “Rudy The Rock”. Je mag er van denken wat je wilt , het was in elk geval een leerzame dag.

Nu even terug naar BZN van 1979 

Onder: hier repeteren we in het repetitielokaal in Monnickendam in februari 1979 . De witte kast rechts op de voorgrond is de Mellotron, voor het eerst gebruikt door de Moody Blues. Het toucheren van een toets van het toetsenbord bewoog een tape met een daarop een door een violist ingespeelde echte vioolnoot langs een weergavekop. Vooral bij het spelen van akkoorden leek het of er echte strijkers meespeelden. Het apparaat klonk mooi, maar was zeer storingsgevoelig. Jarenlang moest ik voor elk optreden als een loodgieter met een soldeerbout de bühne op om het ding aan de praat te krijgen.   

 Onder: opname van de basistracks voor demo van “Oh Me Oh My” en “Summernights” in Monnickendam in februari 1979. Jack zit in het drumhok om tijdens de opnames geen last te hebben van overspraak van de andere instrumenten zoals de bas, de piano, en de akoustische gitaar, die tegelijkertijd werden opgenomen  

Onder: in een afgesloten ruimte binnen het repetitielokaal stonden de opname apparatuur en de afluistermonitors opgesteld. Deze werden door mij bediend. Alleen tijdens het inspelen van de basistracks, waarop ik zelf de basgitaar speelde liet ik Jan Keizer de band voor opname starten. Op de rode kruk zat ik een groot deel van mijn leven aan de knoppen te draaien, daarbij nauwgezet luisterend naar de partijen die mijn collega’s speelden of zongen.   

Onder: op de niet arbo vriendelijke kruk zat ik hele dagen lang in elkaar gezakt de knoppenkoelie uit te hangen. Op de achtergrond de boten in de jachthaven van Monnickendam. Hoewel we toen tevreden waren met deze werkwijze vind ik achteraf gezien dat we hier te veel kostbare tijd mee verspeeld hebben; soms waren we met de klank van een klein gitaarlikje wel uren bezig. In de échte studio moest dat dan weer opnieuw, dubbel werk dus. Ik geloof niet dat de kwaliteit van de uiteindelijke opnames in de Wisseloord Studio er beter door werd. Bij nader inzien had ik die zeëen van tijd liever aan mijn kinderen besteed.  

Onder: de foto’s op deze pagina werden gemaakt tijdens de demo opname sessies voor Oh Me Oh My en het zwoele “Summernights” in februari 1979, maar buiten was van zomer helemaal geen sprake. s’ Morgens moesten we de sneeuw voor deur van het repetitielokaal wegscheppen, zoals hier Thomas Tol doet, daarbij gade geslagen door Jack Veerman