Vogelaar gevlogen
Zojuist zie ik op TV dat “wonen, wijken en integratie”, minister Vogelaar is afgetreden; gedwongen door haar eigen partij de PvdA. Zij was niet in staat op adequate wijze het kabinetsbeleid uit te voeren heet het formeel bij die partij. Eigenlijk vindt men Vogelaar ook bij de PvdA een te zachte heelmeester voor de problematiek waar zij voor stond. Vogelaar maakte m.i de problemen gewoonweg nóg groter. Voeg hierbij nog haar slechte media kwaliteiten en norse optreden – “ze heeft de uitstraling van een verkeerszuil”, zei PvdA-er Rob Oudkerk over haar , en haar “exit” wordt duidelijk. Ik vind dit een hele goede zaak voor ons land. Voor mij kan dit hele kabinet trouwens zijn biezen pakken, maar sowieso moet PvdA minister Jacqueline Cramer nog de laan uitgestuurd worden; die koene daad zou getuigen van tenminste één spoortje gezond verstand in dit brokkenkabinet.
Vandaag reis ik weer naar Schiphol Oost voor mijn halfjaarlijkse medische vliegkeuring; ik heb er wel een goed gevoel over. Toch denk ik elke keer weer aan good old Dirk van der Horst , als ik om een extra PSA bloedonderzoek verzoek, om mogelijke prostaatkanker vroegtijdig te ontdekken. Deze enge ziekte is een koele killer, die je niet voelt of ziet aankomen, hij moet daarom letterlijk al in de kiem gesmoord worden. Elke keer toch weer spannend. Vanavond hebben we in onze Weinstube met vrienden een bijeenkomst over een gezamenlijke vakantie volgend jaar in Juni met een klein prive Cruiseschip door de Griekse Wateren. Dat wordt vast weer Grieks gezellig!
De eerste BZN skivakantie
Gisteren was ik weer in Leusden bij mijn kennis waarvoor ik antieke inktstellen fotografeerde. De klus is nu geklaard; er wordt een boekje van gemaakt, ik ben benieuwd. Nu ik het toch weer over foto’s heb. Thuisgekomen kwam ik in mijn archief dia’s tegen van onze eerste BZN skivakantie naar het Oostenrijkse Hinterglemm van 3 tot 11 januari 1981. Ik heb daar wel eens eerder over geschreven; het was een van mijn mooiste skivakanties ooit. Zelden hebben we ook met BZN zo veel plezier gehad. We waren met het vliegtuig naar Munchen gevlogen en reden vandaar met een bus vol wintersporters naar Hinterglemm, een barre en lange tocht, want overal moest bij hotels gestopt worden.Toen we aankwamen in Haus Salzburg van de sympathieke Toni en Louise Kees, die nu nog steeds onze vrienden zijn – regende het pijpenstelen; er was nergens sneeuw te bekennen, waar moet dat heen dacht ik nog, niet gehinderd door enig kennis van het snelveranderende wintersportweer. Toen we diezelfde avond laat na een gezellig samenzijn even buiten keken konden we onze ogen niet geloven; er was in die paar uur reeds een meter sneeuw gevallen. De volgende morgen konden we onze sneeuwlol niet op – zie de foto – Later zijn we qua broodnodige sneeuw nooit meer zo op onze wenken bediend als die eerste keer; we kregen denk ik gewoon wat we verdiend hadden!
Onder: Linksb. KeesTol, skileraar Sigi, Jan T, Jan K, Marie K, Tini Tol Thomas Tol, Mary Tuijp, Willy Tol . Middenb. Jan en Mary Tuijp. Rechtsb: De nog jonge Jan Keizer. Linksonder: Jan Tuijp, Annie Schilder, Willie Tol (vrouw van Thomas), Gaar de Boer, Kees Tol, Dick de Boer, Marie Keizer, Jan Keizer. Rechtsonder: Veel sneeuw bij ons hotel toen we wakker werden op onze eerste ochtend in Hinterglemm, Midden: Feest met Annie Schilder, Tinie Tol, Gaar de Boer, Jan Keizer en mijn persoon.
Na het skiën hadden we elke dag de grootste lol, en toto ons groot genoegen had Annie had het ontzettend naar haar zin; we gingen o.a op een avond met de arreslee vanuit Hinterglemm naar de Lindling Alm, een buitengewoon mooie rit door de dichte sneeuwval op dat moment. Dick de Boer had Jägermeister en warme dekens voor onderweg geregeld, zodoende kwamen we al zingende in de Alm aan. Daar boven in de bergen brandde de open haard, en speelde één citerspeler oude Oostenrijks melodietjes; wat was dat gezellig. In no time stonden wij op de stoelen te dansen en te springen; dat kon, want we waren alleen, en konden ons helemaal laten gaan. Jaren later zijn Mary en ik daar met ons gezin en dat van Carola nog eens met dezelfde arreslee naar toe gegaan;ook toen werd het weer heel gezellig.
Onder: In de gezellige Lindling Alm; Jan Keizer galmt Edelweiss en Annie “papt” al een beetje aan met de Citerspeler
Onder: Een oude gitaar werd uit de kast gehaald dus hadden we naast de Citer extra muzikale begeleiding. Links achter aan tafel naast Dick de Boer onze skileraar Sigi, die tot ons grote ongenoegen altijd te laat op de piste arriveeerde voor onze skiles, omdat hij nog veel meer dronk dan wij. Naast Dick zit Gaartje de Boer die de lol er altijd in had. Links op de voorgrond Jan Keizer en zijn vrouw Marie. Rechts naast Mary zit Willy Tol.
Onder: Het feest gaat door in de Lindling Alm: Kees Tol en Annie staan al samen op de stoelen, en rechts laten Mary en ik de Jägatee und Schweine Achse goed smaken
Onder: In de relatief korte tijd dat Annie van BZN deel uitmaakte – 8 jaar t.o Carola 24 jaar – speelde zij een grote rol in het BZN succes. We hadden het bovendien in die 8 jaren zeer gezellig met Annie, en hebben haar echt op handen gedragen. We waren er destijds kapot van dat ze voor haar gezin moest kiezen, en BZN verliet; ook al betekende dit de komst van de meest professionale en sympathieke collega die we bij BZN hebben gekend: Carola Smit. Dat het met Annie lachen geblazen was en gezellig, moge blijken uit de onderstaande foto’s ; Het absolute hoogtepunt; Annie zingt met begeleiding van de citerspeler Oostenrijkse dijenkletsers; het was onvergetelijk. Ook voor Annie, want omdat zij helemaal nooit een druppel dronk viel de Oostenrijks Schnaps haar wat zwaar op de maag. Tot grote hilariteit van alle bandleden moest ze daarom in een ietwat compromitterende houding naar de arreslee voor de terugweg worden afgevoerd; zie rechtsonder! Ik kan me dat terugritje nog goed herinneren. Dat die foto onscherp is komt natuurlijk omdat ik zelf ook bezopen was.
