Gistermiddag had ik een paar uurtjes de oppas op kleinzoon Nico. Het valt mij dan altijd weer op hoe razend snel peuters van nog maar nauwelijks 1 jaar oud alles leren. Zowel motorisch, maar ook bijvoorbeeld qua taalgebruik. Nico herkent net als ongetwijfeld al zijn leeftijdgenootjes allerlei figuren in prentenboekjes en weet daar dan feilloos de juiste namen bij te noemen. Daar komen toch heel wat disciplines bij kijken. Het ontdekken van de Nederlandse taal en dingen namen geven moet voor die kleintjes toch hetzelfde zijn als voor ons het leren van Arabisch of Chinees, en dat is toch opmerkelijk voor – eigenlijk nog – een baby, die het overgrote deel van zijn nog korte leventje in zijn wiegje heeft geslapen. Bovendien hebben wij volwassenen ons volle verstand; boekjes, leraren en allerlei andere communicatiemiddelen die ons bij het leren ten dienste staan. Ook bij mijn eigen kinderen heb ik dit verschijnsel – dat elke ouder moet herkennen – waargenomen. Een zogenaamde steile leercurve in de eerste levensjaren
Zo kan ik mij nog goed herrinneren dat ik eens de snackbar “De Chardo” bij ons in de buurt binnenliep, met mijn oudste zoon Sander – het moet zomer 1972 geweest zijn, want hij was nog een piepjonge baby – , in mijn armen. Plotseling klonk de nieuwste hit van BZN uit de jukebox, waarop Sander ineens enorm begon te reageren. Ik dacht eerst nog dat ik het me verbeeldde, maar ook de klanten naast mij merkten het op en begonnen te lachen. Sander had die liedjes wel vaak gehoord natuurlijk, want in die tijd werden bij ons thuis de nieuwe BZN platen grijsgedraaid; en ook bij mijn ouders lustten ze er toen wel pap van. Maar dat het in mijn armen slapende babietje in die snackbar de melodie de sound of misschien wel de tekst van BZN herkende heb ik nooit meer kunnen vergeten. Ik was stom verbaasd.
Onder: Kleine kinderen worden groot. Een foto van vorig jaar toen ik met mijn 3 zoons een paar dagen in Hochsölden was om te skieën. Vlnr: Kees, Vincent, Sander en mijn persoon in het hotel tijdens een gezellig nazitje. De weerberichten voor de Alpen zien er heel gunstig uit de komende dagen, dat wordt weer dikke pret!
Vandaag had ik een vervelende computerstoring aan de mac terwijl ik halverwege was met het printen van het reisplan voor onze wereldreis. Zulke dingen gebeuren altijd op de meest ongewenste momenten. De eerste die ik dan bel is ex-collega John Meijer, maar die was niet te bereiken. Vervolgens ben je er uren mee tevergeefs mee bezig, maar hopelijk kom ik er morgen wel uit.