Onder: Vanmiddag arriveerden Amsterdamse Riet (103) en haar dochter Annie (84) in een 8 meter lange Limo op Lelystad Airport voor hun luchtdoop in de PH-BZN 

Eerst even terug in de tijd

Jaren geleden heb ik op verzoek van een verpleegster uit het Volendamse bejaardentehuis al eens  een lang gekoesterde vliegwens van twee heel oude Volendamse dames in vervulling laten gaan. De ene was 94 en de andere 87 jaar oud; beiden waren dementerend, en ondanks alle doffe ellende die dit met zich meebrengt gaf het af en toe ook wel aanleiding tot enige hilariteit. Halverwege het IJsselmeer op weg naar Volendam vroeg een van de twee dames in de koptelefoon, ” vliegen we nou al?”  Deze dame had tijdens het instappen, nou ja, zeg maar “inladen”, – ze was namelijk nogal zwaarlijvig en werkte niet mee – , voor de nodige commotie gezorgd. Met twee man konden we vallend en strompelend amper haar bovenlijf  de kist – een Cessna hoogdekker –  in slepen, maar door haar gelach en daardoor slappe houding kregen we geen houvast en bleven haar kolossale benen en billen buitenboord bengelen. Omdat haar jurk vanwege  al het gedoe wat opgestroopt was, waren die ook nog eens gedeeltelijk ontbloot. Het zag er niet uit, die melkwitte massa’s en door onze kennelijke radeloosheid, riep ze luid lachend maar wel resoluut “laat mij maar hier liggen, ik ga zo wel mee”.

We hadden tijdens die vlucht alle vier een koptelefoon op, naast mij de verpleegster en achterin de beide bejaarde Volendamse dames. Plotseling boog ”eén van hen zich naar voren en meldde de verpleegster heel zachtjes in het oor , – niet gewaar van haar koptelefoon met microfoon die maakte dat iedereen alles hoorde,- :  ” zuster, ik moet plassen”, waarop de zuster, wetend dat ik dat ook hoorde, mij enigszins meewarend aankeek. Licht naar achteren draaiend fluisterde zij de bejaarde toe: “nou, plas maar lekker in je broek hoor, want je hebt toch een luier om”. Ja ,ja, antwoordde de oude dame begrijpend, en een paar seconden later, toen ze kennelijk de daad bij het woord voegde, hoorde ik een opgeluchte zucht héé héé.

Deze beide dames zijn inmiddels al lang overleden en blijven hier verder anoniem, zodat ik dit verhaaltje nu wel durfde te publiceren.

Riet en Annie

Aan dit voorval moest ik natuurlijk denken toen ik een week geleden door Dolf Molenschot gevraagd werd om de ultieme wens van twee Amsterdamse bejaarde dames, moeder Riet van nota bene 103 jaar en haar dochter Annie van 84 jaar oud waar te maken. Ze wilden voor het eerst van hun leven de lucht in. Dolf had mij echter verzekerd dat het om krasse en jong van geest zijnde dames ging; en dat was ook wat moeder Riet mij vanmiddag met veel humor duidelijk maakte: “ik spring over je heen, maar dan moet je wel op de grond gaan liggen”. Vanmiddag was het dus zover. Het moet gezegd; nog nooit eerder heb ik zulke kwieke mensen op zo’ n hoge leeftijd gezien. Alle omstanders waren ook verbouwereerd bij het zien van deze ongewone vitaliteit. Een hele bijzondere ervaring; de luchtdoop van moeder Riet en dochter Annie uit Bejaardencentrum De Bocht uit Amsterdam.

Onder: Links Tante Riet (103 jaar) en rechts haar dochter Annie (84) vanmiddag op vliegveld Lelystad. Iedereen vroeg natuurlijk naar het geheim van de buitengewone vitaliteit van Tante Riet. Gewoon doorademen blijven zei ze daarop  een beetje gekscherend; maar ik denk dat de humor die ze voortdurend aan de dag legt een grote rol speelt. Lachen blijven dus!  

Onder: met slechts een klein beetje hulp klommen de hoogbejaarden via de vleugel in de PH-BZN. Hier is net Tante Riet ingestapt, links staat  haar dochter Annie klaar om op de vleugel te stappen. Uit ervaring kan ik zeggen dat er maar weinig mensen zijn die dit op deze leeftijd nog kunnen.

Onder: links Tante Riet en rechts haar dochter Annie. We vlogen onder een blauwe hemel over Amsterdam, Volendam en over Harderwijk. Het was bovendien windstil. De dames waren lyrisch en konden geen woorden vinden om hun euforie uit te drukken. “De mooiste dag van mijn leven”, en ook “Wat is alles klein; het lijken wel blokkendozen” klonk het vaak. Ook wist Tante Riet nog allerlei bijzonderheden uit de BZN soap over mij. Wat een geheugen! Ze had het over onze kleinkinderen die ze in het vliegtuig gezien had; over stukjes van onze verhuizing, en zelfs meldde ze dat ze dacht dat ik wat afgevallen ben. En dat voor een 103 jarige !!!

Onder: De dames, die net terug van de vlucht nog in het vliegtuig zitten, worden geinterviewd door het TV programma Hart van Nederland; morgenavond,-  (woensdagavond) – worden de beelden uitgezonden. Op de achtergrond de initiatiefnemer Dolf Molenschot en daarnaast een medewerkster van het bejaardencentrum”De Bocht” uit Amsterdam. Dolf heeft ,- zo hoorde ik later – voor de Limo, en de aanwezigheid van de TV gezorgd.