Het dorpje Nagos in het noorden van Chios dat onderscheiden is met het “schoonste” strand van Griekenland.

Drie maanden lang hadden de weergoden Chios met rust gelaten. Gewoon elke dag blauwe lucht en 35 graden. Maar eergisteren besloten ze de dikke laag stof weer eens van het eiland te schrobben. Dat ging met veel geweld gepaard, of de wereld verging! Donder en bliksem en vooral veel water. Of er een tsunami over het eiland rolde, zoveel water stroomde er met grote kracht door de straten van boven naar beneden. Een gekke gewaarwording, want wij kennen dat verschijnsel niet. Telefoon en internet verbindingen begaven het, maar ook was er geen electriciteit meer. Niet eventjes voor 5 minuten maar de gehele avond en nacht door. Alles ineens aardedonker. In Nederland zou er denk ik heel wat paniekeriger gereageerd worden als hier. De Grieken zijn wel wat gewend op dit gebied; hier en daar hoorde je een aggregaatje starten, maar vooral werden overal waxinelichtjes aangestoken. Ook wij zaten in een restaurant te eten in het licht van een enkel waxinelichtje, terwijl de ober ons meedeelde dat alles besteld kon worden behalve de gerechten waar electriciteit bij nodig was. Het was er nog extra gezellig door.

Gisterochtend scheen het zonnetje weer; het eiland leek echt schoon gewassen. Alle tinten in het landschap toonden frisser en dieper van kleur; maar misschien kwam het wel door de heldere lucht want de wind naar het noorden gedraaid. De temperatuur is na de wasbeurt wel wat gedaald; het is hier nu zo’n 25 graden; heerlijk! We maakten gisteren een prachtige tocht over het noordoostelijke deel van Chios en kwamen o.a in het pittoreske dorpje Nagos met een heel leuk strandje. -zie foto boven- 

Onder: berglandschap in het noorden van Chios; het eiland leek wel “schoongewassen” zo helder en diep waren alle kleuren gisteren

Onder: deze kwamen we gisteren ook tegen, een voorbeeld van de Griekse, ook wel Franse slag genoemd. Grieken lossen hele lastige problemen soms heel makkelijk op

Foto onder: Terwijl wij op een beun over het water wat fruit zaten te eten kwam deze gevederde vriend even naast ons zitten, een zojuist gevangen maaltje te verorberen. Hij sloeg het eerst een paar keer hardhandig tegen de beun aan zodat de “maaltijd” niet meer kon tegenspartelen. 

Met interesse lees ik in de kranten en op het internet alles over de financiële crisis die op dit moment als een orkaan over de internationale beurzen raast, waardoor alle aandelenkoersen wereldwijd op een ongekende manier kelderen. Vroeger deed ik ook behoorlijk in aandelen, net zoals de andere BZN leden. Een paar jaar geleden is iedereen er zo’n beetje mee gestopt. In de auto waren de beurskoersen  in die tijd hét onderwerp van gesprek. Maar als we dan op vakantie waren kwamen altijd de klappen. Daar kon je de klok op gelijk zetten. Alle winst die je het hele jaar door had opgebouwd was tijdens de vakantie samen met een deel van de vakantiepret dan weer als sneeuw voor de zon verdwenen.  Nu ik al lange tijd een lege aandelenportefeuille heb kan ik met een ontspannen gevoel alle kommer en kwel over de beurs tot mij nemen. Je slaapt er beter van en het leven is (nog) zorgelozer. Het treft ons helemaal niet meer!  Daarom een onbezorgde groet uit het zonnige en zeer vrolijke Chios

Gistermiddag op een bankje genietend van de zon en onze “aandelenvrije” rust in Lagada in het noorden van Chios

Slechts een minpuntje. We zitten hier in het best geoutilleerde hotel van Chios, maar toch hebben we een miserabele internet verbinding, via de telefoon. Een zogenaamde “inbelverbinding uit het jaar “kruikie” die zo traag is dat we er niet met onze kinderen en kleinkinderen mee kunnen “skypen” Met elkaar praten met beeld erbij via het internet. Jammer, maar een mens kan nu eenmaal niet alles hebben.

Rookverbood in Horeca 

Jammer genoeg heb ik jarenlang gerookt,  maar ik ben er gelukkig al zo’n 20 jaar vanaf! Toch stoor ik mij vaak aan de onverdraagzaamheid van ex rokers tegenover rokers, met name over het voor de gezondheid schadelijke effect van het zogenaamde méé roken. Als je zelf 10 of 20 jaar de schoorsteen hebt uitgehangen is het flauwekul om je op te winden over het inhaleren van een deel van de wijd verspreide en ongeconcentreerde rookflarden van iemand anders. Ik denk dat wiskundig te bewijzen valt, dat het effect daarvan ten opzichte van de schade die jezelf aL aangericht hebt te verwaarlozen is.  Mensen die nooit gerookt hebben hoor je veel minder over het méé roken klagen, die zijn over het algemeen veel verdraagzamer in deze.

Met interesse las ik in dit verband gisteren een column in de Telegraaf van gisteren waarin stelling genomen werd tegen het horecarookverbod; “de overheid betuttelt teveel, eenieder moet vrij zijn in de keuze, wel of niet roken”, aldus de Telegraaf. Ondanks mijn kanttekeningen hierboven geschetst ben ik het daar volstrekt mee oneens. Weliswaar vind ik elke vorm van overheidsbetutteling er één teveel, en draag ik het liberale vrije denken en doen voor elk individu hoog in het vaandel, en geloof ik dus niet zo in het schadelijke effect van méé roken, maar hier is wat anders in het geding! Namelijk de keuzevrijheid van de mensen die niet willen roken of meeroken of niet in de rook van anderen willen zitten. Als niet(ex)roker vind ik het gewoonweg vervelend om proestend te moeten eten omdat naast je iemand een privé fikje zit te stoken. De keuze wie dan binnen mag blijven en wie naar buiten moet is natuurlijk triviaal. Je kan toch moeilijk de niet rokers op het terras laten zitten. Een andere  suggestie van de Telegraaf om de cafébazen en restaurateurs zelf te laten bepalen of er wel of niet bij hen gerookt wordt slaat m.i ook nergens op. Dit is hetzelfde als een snelheidslimiet instellen en erbij vermelden dat je zelf mag bepalen of je er gewag aan wilt geven of niet.

Zwart Strand

Eergisteren waren wij op een van onze ontdekkingstochten over het eiland Chios in het zuiden bij Emporio. Het strand ziet er daar heel vreemd uit, namelijk pikzwart. Dit komt omdat de bodem er bestaat uit lava, afkomstig van een uitgebluste vulkaan in de buurt. Een hele vreemde gewaarwording om er over heen te lopen, al was het alleen maar omdat het spul bloedheet wordt in de zon vanwege de warmte absorberende kleur. Maar door de kleur lijkt het ook of je op een andere planeet loopt.

Het zwarte strand in Emporio, dat juist door die kleur gloeiend heet onder je voeten wordt.