Wat ons altijd bijzonder boeit in Griekenland is de manier waarop de Grieken dansen. Dan bedoel ik daarmee niet de tijdens de zomervakantie door het verklede hotelpersoneel ingestudeerde volkse rondedansjes op de “Griekse avonden”, of de obers die tijdens deze avonden dansen in een ring van vuur, voor het gemak aangestoken en brandend gehouden met spuitbusjes spiritus, kan het nog nepper?. – Zie onderstaande foto’s-

Ingestudeerde volkse rondedansjes en nep (spiritusbusjes) vuurdanser

Nee, dan bedoel ik het buitengewone gepassioneerde dansen van jonge, oudere en zelfs zeer oude Grieken, tijdens bruiloften, andere feesten, of in de beachhotels, waar af en toe naast de toeristen ook een enkele keer autochtonen aanwezig zijn tijdens huwelijksfeesten. Wij wachten dan altijd onze kans af, net zoals ook deze vakantie in ons hotel toen de meeste toeristen al lang in hun bedje lagen, en het weer een échte Griekse happening werd. De deelnemers aan dit zwoele ritueel hebben allen één ding gemeen, ze zijn spontaan en origineel. De bewegingen zijn niet ingestudeerd, tenminste, dat denk ik dan. Soms denk ik wel eens dat ze maar “wat doen”, maar aan mijn oordeel kan niet teveel gewicht worden toegekend, ik ben op dit gebied slechts een toekijkende leek. De Grieken leven zich tijdens die orgies van emotie dan uit op de oer griekse rembetica muziek, een voor ons ongrijpbaar soort rythme, hand in hand in een cirkel, of met een partner, of alléén. Vaak houden ze zich aan elkaar vast met een wit tafeldoekje. Vooral de door ouzogebruik opgezweepte solodansers, of ze nu 25 of 85 zijn, voeren daarbij langdurig sensuele, bijna erotische bewegingen uit in een soort van trance, en worden vanaf de zijkant aangemoedigd door partners of omstanders die geknield, of gehurkt meeklappen en de danser in een nog heftigere “mood” proberen te brengen. Ik kan daar helemaal van in beroering raken, échte mensen en échte emoties. Bijna zou ik zelf de dansvloer op willen stappen, maar dan blijkt toch ineens dat er wel degelijk artistieke gaven aan hun kunstje te pas komen, en moet ik weer snel afhaken. Je moet er gewoon geboren zijn, er moet Grieks bloed door je aderen stromen om daar aan me te kunnen doen. Was dit trouwens niet het geheim van de beroemde film Zorba de Griek?

Passie, emotie, sensualiteit en erotische dynamiek van gewone dansende Grieken