Op een aantal plaatsen in ons huis hangen foto’s van de kinderen met de kleinkinderen. Vooral de laatsten veranderen snel, dus zo af en toe ververs ik deze portretten. De afgelopen dagen maakte ik daarom foto’s van alle kleinkinderen; na een paar uur Photoshoppen kwam onderstaande compilatie tot stand. Geef toe; wij hebben het niet slecht getroffen !

Jan, Kees en Tim van Sander en Tamara, Thijs en Sophie van Vincent en Brenda, en Nico van onze Kees en Sylvia. Bij Sophie staat abusievelijk dat ze van 27 november is maar dat moet natuurlijk 27 sept zijn

Gisteren hadden we de gehele dag de oppas over ons jongste kleinkind Nico. Nico is een heel rustig mannetje, net als zijn beide ouders Kees en Sylvia. Hij is nooit lastig, en lacht alleen maar de hele tijd. We hebben enorm van hem genoten, en namen hem zelfs mee op de fiets naar mijn moeder en naar onze oudste zoon Sander die gisteren zijn verjaardag vierde. Nico vond het allemaal prachtig.

A.s zaterdag is een belangrijke dag in het leven van de kleine Nico en alle andere Tuijpjes. Onze Kees trouwt dan namelijk met zijn Sylvia. Er is eerst een receptie en een lunch in een van de restaurants op de Volendamse dijk, maar waar de trouwbruiloft gehouden wordt is nog een groot geheim. We zijn zeer benieuwd en laten ons maar eens verrassen! Twee weken geleden maakte ik onderstaande foto op verzoek van Kees. Hij staat op de uitnodiging voor het feest.

Bijna ademloos heb ik vandaag de toestand in de financiële wereld op de voet gevolgd. Een bijna complete ineenstorting van de aandelenmarkt na het knappen van de “Bankenbubbel”, zoals het bankroet van het wereldwijde financiële systeem al genoemd wordt. De vraag rijst, of door de steun van overheden, het gevreesde domino-effect , waarbij de ene bank de andere in zijn ondergang meesleurt, gestopt kan worden. Het lijkt er nog niet op. Daarbij zet ik grote vraagtekens bij de reddingsactie van Fortis door de Nederlandse staat, waarbij 4 miljard euro belastinggeld in dit bedrijf gepompt wordt. Liever had ik gezien dat onze staat de spaarders en verzekerden van ALLE Nederlandse banken een doorlopende of tijdelijke 100% “geld- terug” garantie had afgegeven in geval van omvallen vd banken tijdens deze kredietcrisis. Nu is deze veilige wetenschap slechts voorbehouden aan de klanten van Fortis. Door deze reddingsactie worden ook de aandeelhouders van Fortis ontzien, dit is in mijn ogen concurrentievervalsing van de eerste orde. Aandeelhouders weten dat bij een faillissement van een bedrijf de aandelen waardeloos zijn geworden. Dat hoort bij het spel! Helaas heb ik dat ook een aantal malen aan den lijve ondervonden. Bij andere bedrijven die failliet gaan en gingen worden en werden de aandeelhouders ook niet door de Staat schadeloos gesteld. Bovendien vind ik dit “belonen van wanbestuur” – ook een groene vlag naar andere banken om op de ingeslagen “verkeerde” weg door te gaan; want: “we worden toch wel geholpen”. 

Vanaf deze plaats wil ik trouwens iedereen die mij een verjaardagskaart gestuurd heeft bedanken; het waren er zoveel dat we ze nu pas allemaal gelezen hebben. Dank, dank!

BOVEN DE VINCENTIUSKERK IN VOLENDAM

Het werd tijd om met één van de eigen kisten weer eens zelf het luchtruim te kiezen, dat gebeurde dan ook gisteren tijdens een lesvlucht. Wat een genoegen is dat toch steeds weer, echt even lekker bijkomen! Boven Volendam maakte ik zo maar eens een luchtfoto van onze Vincentiuskerk, met de daarachter gelegen begraafplaats. Deze kerk heeft voor mij en al mijn Volendamse generatiegenoten, – allemaal katholiek – , een belangrijke rol gespeeld in mijn jeugd, en voor sommigen ook later nog. Hier werd om te beginnen iedereen katholiek gedoopt, getrouwd en – indien reeds van toepassing, – ook weer begraven. Als het even kon gingen we elke dag ter kerke. In het weekend zelfs twee keer. Na de hoogmis pakten we dan in de namiddag nog even het “Lof” mee, een korte dienst. Dan wist je maar zeker dat je in de hemel kwam. Op school werd dagelijks door meester Mol gecontroleerd of je wel naar de lerk geweest was. Hij vroeg daartoe elke morgen steevast in de klas welk “kasuivel”  – priesterpak – de priester die dag aanhad. Ik had in mijn kastje een boekje waar dit in stond, dus zat ik altijd goed.  In de Vincentiuskerk kreeg ik ook net als alle jongens uit het dorp de zogenaamde “Blasius zegen” ; dat was een mystiek ritueel, waarbij een priester met twee over elkaar gekruiste kaarsen om je nek frommelde; je kreeg daar sterker en gezonder zaad van. Ik weet nog wel dat mijn moeder tegen mij zei dat het tegen angina was, maar later toen de sexuele voorlichting zijn werk gedaan had kwam de werkelijke “zaad”aap uit de mouw. Dit was een heel belangrijk vruchtbaarheidsritueel, want zeker voor de katholieke kerk gold en geldt: “Hoe meer zielen hoe meer vreugd” ofwel: “de macht aan Rome!”

Onder: de Vincentiuskerk die een belangrijke rol speelde in mijn jeugd. Rechtsboven op de foto het Bejaardentehuis waar mijn Ootje en bap woonden.

Een belangrijk deel van ons openbare sociale leven speelde zich in deze kerk af. De eerste heilige communie; het zogenaamde “klaanmujannemu”  alsmede het een paar jaar later met alcohol overgoten “grootmujannemu” en het heilig vormsel werd hier genoten. Tijdens de nachtmissen en het heilig vormsel traden wij met BZN vaak op in de kerk. We gingen ook naar de kerk om de “Nachtmis” met Kerst, en met Pasen de “‘Paaswake” bij te wonen. Aan de Paaswake ging de vastentijd vooraf. Er waren dan altijd “vastenpreken” door pastoor Langedijk en soms ook wel gastprekers. Hier keken de Volendammers al tijden naar uit; er was dan ook bijna geen plekje meer vrij in de kerk. De vastenpreek was ook overal het gesprek van de dag. Obama en mc Cain kunnen daar nu nog een puntje aan zuigen. Ik weet nog goed dat Pastoor Langedijk als ie in de vastentijd goed los ging, zo hard schreeuwde, dat de kerkgangers zaten te beven en te sidderen van de angst, en ik, gezeten onder de spreekstoel, zeiknat werd van zijn spuug.

Kijkend naar deze luchtfoto van de Vincentiuskerk hierboven moest ik denken aan een aflevering van de de Paaswake die ik nooit meer vergeten zal. Sowieso al omdat deze dienst begon om een uur of 10 ’s avonds, en zo lang duurde – soms wel 2,5 uur- dat ik er al weken van te voren als een berg tegenop zag. Één keer, ik was een jaar of 11, had ik last van diaree. Naast mijn vader zittend op de harde kerkbanken, had ik al 2 uur tegen het geblubber in mijn darmen gevochten, en lopend in de rij om de heilige hostie, – het lichaam van Christus-  te mogen ontvangen, hield ik het niet meer. Of er met een brandspuit een emmer drek door mijn broekspijpen werd gespoten. Mijn vader die er achter mij lopend bijna in uitgleed, sloeg onmiddelllijk alarm en trok mij aan zijn hand mee naar buiten, hierbij een spoor van dampende fecaliën op de grond achterlatend. We gingen toen snel  naar het achter de kerk gelegen bejaardenhuis waar mijn ootje -oma- m’n broek provisorisch reinigde en me voorzag van een nieuwe onderbroek van mijn bap. Toen we weer in de kerk terugkwamen was de uitdeling van de heilige communie afgelopen. De blamage om weer naar voren te moeten bleef me gelukkig bespaard.

SOPHIE 4 JAAR

Vandaag werd onze kleindochter Sophie 4 jaar. De hele week heeft ze er al over gesproken. Gisteren moest ze “uitdelen” op school, waarmee voor haar eigenlijk de verjaardag al was begonnen. Ze was er zo mee bezig dat ze vannacht drie uur lang wakker heeft gelegen. Van haar ouders had ze een mooie winkel gekregen, waar ze vanmorgen, toen wij er even waren, meteen als verkoopster in stond te werken. Ik moest gelijk met het winkelwagentje aan het kopen en afrekenen aan haar kassa.

Sophie die vandaag 4 jaar werd, bij haar verjaardagstaart van K3, en rechts bij haar échte winkel met kassa ! 

JAN & KEES TUIJP BINNENKORT BIJ FC VOLENDAM

Foto onder: Jan en Kees (in blauwe pakjes links) voetbalden vanmorgen dat het een lieve lust was in de hal van de RKAV. Ze hebben allebei dezelfde mooie loopstijl die doet denken aan een stel jonge hazewindhonden. Rechts Kees, die zoals te zien, een hele sterke dribbel in huis heeft. Het zijn ook kiene voetballertjes, want als ze moe worden vragen ze om even in doel te mogen staan. Gewoon even nadenken hé !

Mijn kleinzoon , naamsgenoot J.C.H.M.Tuijp jr scoort hier de eerste penaltie van zijn leven – let op , met links -. Wat een stijl en souplesse. Er zullen er nog velen volgen , dat weet ik zeker !!