Vanmiddag raakten we op de berg Pilion verdwaald. Over uitgehouwen rotspaadjes en moeilijk begaanbare zandweggetjes kwamen we na twee uur rijden en zweten plotseling onbedoeld aan de oostkant van de berg uit. Onderweg hadden we al een keer rechtsomkeert moeten maken omdat we een zelfs voor onze FWD ontoegankelijk pad tegenkwamen. Je kan dan natuurlijk niet even omdraaien, er moet dan veel stuurmanskunst en halve doodsverachting aan te pas komen om het vege lijf nogte redden. Het was toch weer de moeite waard geweest. Want daarna reden we tussen de heerlijk geurende appel, kiwi, en kastanjebomen en wijngaarden door aan de oostkust van de berg Pilion naar Horefto, waar in het warme zeewater het zand van het lijf gespoeld kon worden.
Jong en oud in een voor elk van hen zorgelijke pose. Samen vastgelegd op het strandje van Horefto gistermiddag
Op het strand hoorden we van ons reisbureau dat de tickets voor onze aanstaande wereldreisvluchten allemaal in orde gekomen zijn. We hebben nu toch weer Maleisië als tussenstop moeten laten vallen en in plaats daarvoor een paar dagen Hongkong geboekt. In Maleisie hadden we als “sentimental journey” het eiland Perhentian willen bezoeken, maar het is er als wij er zijn precies regentijd, zodat de boot er naartoe vanuit Kina Baru niet vaart. Zon 20 jaar geleden ´ging die boot wel, Dick Plat werd er zelfs ziek op. We namen op dit toen nog volkomen ongerepte en onbewoonde eiland een deel van onze Maleisie BZN special op. Jacques Hetsen kwam ons met een speciaal bootje achter na. Dit was volgestouwd met grote ijsblokken. Hij wist waar we van hielden; koud bier, vooral koud dus! Jacques zeurde dan niet, hij zorgde dat het kwam, al moest het van de Noordpool komen. Ik weet ook nog dat we bij mijn hut bij elkaar zaten aan een toastje met zalm en een biertje , toen plotseling het licht uitviel terwijl Carola in haar open hut stond te douchen. Help, help, hoorden we haar roepen. Dirk van der Horst was de eerste die meteen rennend in actie kwam om haar uit haar benarde situatie te bevrijden. Of Dirk Carola ook in haar blootje gezien heeft weet ik niet , want het was natuurlijk ook voor hem pikkedonker. Maar hij kwam wel lachend terug, z’n grote voortanden voorop, en als die zichtbaar waren dan had ie echt plezier!
Een van de “absurde” op steile rotsen gebouwde kloosters die we in Meteora zagen. Een waar paradijs voor fotografen. We zijn nog steeds onder de indruk!
We gaan vandaag naar Delphi, waar we de beroemde ruines van Delphi gaan bezoeken en fotograferen. Op onze LP “Friends” -uit mijn hoofd- staat een instrumental die we naar deze historische plek vernoemd hebben, terwijl we er nog nooit waren geweest. Dat gaan we vandaag dus goed maken. Omdat het zo’n drie uur rijden hiervandaan is zullen we daar waarschijnlijk overnachten.
