De wolken verdwenen maandag als sneeuw voor de zon, het werd weer een mooie zonnige, warme dag en vooral ’s avonds was het heerlijk toeven in het stadion waar de Griekse zanger Parios optrad. Geen zuchtje wind bij een graadje of 27. Omdat we er op tijd waren hadden we nog een goede plek tussen de meer dan tienduizend bezoekers. Toen het donker werd zagen we boven de buhne de lichtjes van het bergdorpje Portaria dat hoog achter het in Volos gelegen stadion gelegen is, een feeëriek gezicht, zoals op onderstaande foto te zien is. 

Parios komt op, het publiek wordt uitzinnig; één van de kleine lichtjes, in de verte boven de búhne, is ons hotel in Portaria. Wat een ambiance voor een openluchtconcert, een feest voor oog en oor !! 

De 65 jarige Parios heeft nog maar weinig van zijn kolossale stemkracht verloren. Hij heeft daarbij een groot bereik, van bas tot tenor, maar vooral de stem-dynamiek, waarbij hij zijn vocalen van fluisterniveau tot oorkaankracht liet aanzwellen, maakte zijn optreden meeslepend, en bracht het Griekse publiek publiek  – en ons – in extase. Het 12 koppige orkest, twee man op slagwerk, een elektrische gitaar, basgitaar, twee bouzouki’s, een cello, een altviool, een tweekoppig zangkoortje en twee man op keyboards speelde werkelijk virtuoos.

Parios vóór zijn wervelende orkest, waarin de beste muzikanten van Griekenland spelen. De cello en altviool die zorgen voor het bijna Arabische sfeertje, worden bespeeld door twee oogstrelend mooie Griekse dames

Parios heeft net als Dalares een recordaantal hits gescoord; er kwamen daarom vele hit-medleys voorbij, zoals we dat met BZN ook deden, om de vaart er in te houden. Het is afwisselend en een feest der herkenning met al die hits die zich snel achter elkaar presenteren. Een wervelende aaneenschakeling van allerlei voor ons vreemde maatsoorten, ingenieus met elkaar verbonden door de meest complexe en ingewikkelde breaks. Voeg daarbij nog die pakkende en meeslepende melodielijnen, en het feest is compleet. Het is voor mij bijna niet te bevatten dat deze muzikanten dit allemaal uit het blote koppie doen, zonder bladmuziek. Het gaat ook niet om een beperkt repertoirtje. Parios zong maar liefst van 22:15 tot 01:30, dus drie uur en een kwartier lang achter elkaar door. Het publiek en wij kregen er ondanks dat geen genoeg van. De enige minpuntjes waren de harde plastic kuipjes, waar we 5 uren lang in gezeten hebben. Ik zat daarbij op de ijzeren knoopjes die achterop de kontzakken van mijn spijkerbroek bevestigd zijn; de botten in mijn zitvlak zijn daarbij geblesseerd geraakt; ik loop er nu nogal een beetje scheef van.  

Parios en zijn orkest brengen iedereen in vervoering !

Op het eiland Skiathos maakte ik bij het gezellige haventje van Skiathos Stad onderstaande sfeerplaatjes.

Het was heel druk op de boulevard van Skiathos Stad, het is leuk om er zittend op een terras naar passanten te gluren. Aangezien we er geen Nederlanders tegenkwamen waren we volkomen anoniem en konden we ons daar volop aan overgeven.