Gisteren, met het wat slechtere weer, was een mooie dag om wat foto’s die ik de laatste tijd gemaakt heb te selecteren, bewerken en te archiveren. Nu vind ik dat bepaald geen straf; integendeel, ik doe niets liever. Urenlang kan kan ik er achtereen mee bezig zijn zonder de tijd in de gaten te hebben. Daarna kreeg ik bezoek van mijn goede vriend ex-burgemeester van onze gemeente, Frank IJsselmuiden. Hij had zijn laptop mee, en vroeg mij hem te leren hoe daarmee zijn foto’s te bewerken. Omdat hij de juiste software niet op zijn krakerige oude laptop had, heb ik hiervoor de hulp van ex-collega en IT wonderdokter John Meijer ingeroepen. Als de software van John niets oplost is er helaas geen toekomst meer voor het antieke laptopje van IJsselmuiden.
Ik kwam tijdens het bijwerken van mijn fotobestanden allerlei foto’s tegen die op zich niets met elkaar te maken lijken te hebben, maar die ik jullie toch graag wil laten zien. Nu we het toch even over John Meijer habben: hieronder een foto van hem dd 27 aug 2003. Het pad van een artiest gaat niet altijd over rozen blijkt hieruit. We waren bezig met de clip voor “De Zon de Zee” waarin de muzikanten in dozen over bergen en door dalen rollen en uiteindelijk in een weiland terecht komen. Er kwam veel videotechniek aan te pas, zo konden de opnames van de muzikanten in doos in de studio gemaakt worden. De doos werd door de regisseur bewogen en John lag er kronkelend in gitaar te spelen. Het was gelukkig play back, dat wél.
John Meijer in de kartonnen doss voor de chromakey
Een dag later op 28 augustus 2003 waren we op bezoek bij de Koninklijke Nederlandse Reddingsbrigade in IJmuiden. We kregen daar een rondleiding, maar wat nog mooier was , we mochten mee met de nieuwe krachtpatser: “Koos van Messel”, een nieuwe reddingboot. Ter demonstratie gingen Jan Keizer, John en Carola, die voor mij de show stal, te water, waaruit ze dan door de KNRM gered werd. Een hele mooie dag, zoals we er vele beleefden tijdens de opnames voor de TV special die dat jaar geheel in Nederland opgenomen werd.
Op de kade vóór de vaart met de Koos van Messel, eigenlijk best wel een bizarre foto!
Twee maanden later waren we op bezoek bij Dirk van de Horst, die eind 2002 begin 2003 te horen gekregen had dat hij uitgezaaide prostaatkanker had. Dirk zag het toen nog helemaal zitten en geloofde écht dat ie wel weer op zou knappen, terwijl wij en zijn vrouw Alice wisten dat het niet lang meer zou duren. Dirk en Alice waren zelfs net verhuisd naar een recreatiebungalow ergens in de kop van Noordholland. Trots liet ie ons alle vertrekken van zijn nieuwe paradijs zien, en vertelde ons nog dat hij voorzag dat er in Nederland binnenkort blijvend in vakantiewoningen gewoond mocht worden. Behalve in Gelderland is dat er trouwens nog steeds niet van gekomen. In de stacaravan wilden wij tijdens ons bezoek Dirk voor het eerst de Troubadour laten horen, maar hij had geen afspeelmogelijkheid, dus liepen we naar mijn auto om te luisteren. Tien maanden na het maken van deze foto overleed Dirk.
De doodzieke Dirk vol trots en goede moed voor zijn nieuwe woning;
De veel te vroege dood van Dirk heeft een enorme impact op de BZN leden gehad. Het heeft mij nog eens doordrongen van wat ik al wist. Dat het leven maar kort is en dat je ervan moet genieten als het nog kan. Dirks dood heeft een belangrijke rol op de achtergrond gespeeld bij mijn beslissing om na een mensenleven lang BZN, nu, op mijn leeftijd, te stoppen met carriere maken en met business, kortom met werken. Ik vind dat nu toe een van de beste beslissingen die ik in mijn leven genomen heb. Dank je Dirk !