Af en toe blader ik weer eens door mijn zeer uitgebreide fotoarchief, vaak moet ik daarbij met plezier en soms weemoed aan allerlei bijzondere momenten en belevenissen terugdenken. Zo dacht ik net aan de eerste 10 jaren van BZN, toen wij een zeer sobere om maar niet te spreken arme tijd kenden. In 1976 kwam daar echter in één klap verandering in. Ik weet nog dat ik in sept 1976 om mijn werktuigbouwkunde studie aan de TU in Delft te kunnen blijven betalen, solliciteerde naar een baantje als leraar op de avond MTS Hendrick de Keijser in Amsterdam. De directeur van die MTS vond de reden van mijn sollicitatie wel sympathiek, daarom koos hij mij, uit een hele stapel sollicitaties.

Ik gaf echter nog maar nét een paar weken les, toen ik de directeur moest bellen dat ik die avond geen les kon geven omdat we die dag op nr 1 in de hitparade waren gekomen en een groot feest hadden. De man snapte er niets van, en vroeg me wat dat betekende. Met van emotie trillende stem legde ik hem uit,  dat die nr1 voor mij net zoiets was als de Duitse Lotto winnen. Hij vond het onder protest goed, maar op voorwaarde dat ik voor vervanging zou zorgen, hetgeen ik deed. Een collega student, nam de les vanaf die dag voorgoed waar. Toen ik vele jaren later probeerde mijn zoon Sander als leerling op de de bewuste MTS geplaatst te krijgen, was die collega er tot mijn verbazing nog steeds…. in de directie! 

Hier moest ik aan terugdenken toen ik net in een fotoalbum uit 1977  – ik was daar 29 jaar oud – foto’s zag van een bootreisje met de Thorline naar Zweden. Door het grote succes van BZN dat nu al één jaar duurde, verdienden we plotseling genoeg om ons te kunnen permitteren om mijn vader en moeder, die nog nooit op vakantie waren geweest, eens uit te nodigen, en dan nog wel op een boot naar een buitenland! Toenmalige BZN collega’s Cees Tol en zijn broer Thomas met hun resp. echtgenotes Tiny en Wil gingen ook mee. We hadden onze auto’s mee op de boot zodat we in Zweden mobiel waren. Het was vooral voor mijn vader en moeder, een ongelofelijk ervaring. Mijn vader was een eenvoudige fabrieksarbeider; er is niet veel fantasie voor nodig om te beseffen wat die twee met het grootbrengen van 11 kinderen – waarvan ik de oudste ben – in zulke omstandigheden hebben gepresteerd. Ze hadden nooit iets voor zichzelf, dus zeker geen vakantie, zelfs geen weekendje weg.

Moeder Maartje was in haar klederdracht een bijzondere verschijning op de boot, maar ook in Zweden op de weg, waar ze zelfs een sneeuwballetje gooide. Achter moeder staan Mary en mijn Vader. Op de foto rechtsonder vlnr Thomas Tol, Wil, Vader, Moeder, Tiny, Cees Tol, Mary

Foto onder: Ook een Zweeds etentje konden we ons veroorloven.  VLNR Wil, Mary , Vader, Moeder, Thomas , Cees

Foto hierboven: Hier sta ik (29) dan naast mijn vader( 51) en moeder(53)  in het Zweedse landschap,

Op dit moment leeft mijn moeder gelukkig nog, ze is nu 84 jaar oud. In redelijk goede lichamelijke en zeer goede geestelijke gezondheid, woont ze nog steeds zelfstandig. In de BZN docusoap was te zien dat ze ruim 200 videobanden van BZN heeft opgenomen en gearchiveerd. Ook was ze tijdens onze “Last Concert” in Ahoy op 16 juni vorig jaar prominent en behoorlijk geëmotioneerd in beeld tijdens de live TV uitzending. Ze is gelukkig zeker niet eenzaam. Alle kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen komen wekelijks op bezoek en is het er altijd een drukte van jewelste. Elke zaterdagmiddag is het groot feest, dan komen alle kids tegelijk binnen en is mijn moeder met plezier nog steeds de ober, bartender en pro deo uitbater tegelijk. In de BZN tijd was ik daar nooit bij, dan stond ik tegen die tijd al in de file, maar nu uiteraard w’el. Het wordt dan vaak heel gezellig met bier en wijn tot in de avond.

Vader Kees is helaas op 57 jarige leeftijd in 1984 overleden aan een hartstilstand. Mijn vader was een buitengewoon graag geziene en sympathieke mens. Hij was een groot BZN fan maar bovenal mijn grootste vriend. Ik had hem graag nog mijn verdere leven willen laten zien; hij was heel trots op zijn kinderen. Ik koester vele dierbare herinneringen aan hem; hij is nog heel vaak in mijn gedachten.   

Gisteren was ik nog fietsend met kleinzoon Tim op bezoek bij zijn nicht en neefje Sophie en Thijs, die met hun moeder Brenda op het recreatiepark “Slobbeland” aan het zwemmen en spelen waren. Gelukkig maar, want vandaag was het er al weer te koud voor, zo gaat dat in Nederland. Overigens kwam ik daar een rennende ex-BZN collega Dick Plat tegen. Ik sprak nog even met hem. Jan en Kees zwommen gistermiddag tijdens de zwemles voor het eerst met kleren aan, we waren een beetje nerveus voor ze het water insprongen; gaat dat allemaal wel goed, maar ze doken te water en zwommen als echte waterratten naar de andere kant, zelfs de voor hen moeilijke borstcrawl leed niet onder de aanwezige remmende kleding. Jammer genoeg had ik mijn fototoestel niet bij me. Over foto’s gesproken; zojuist kwam ik in mijn archief onderstaande foto tegen. Ik maakte hem een tijdje terug tijdens een kerkdienst waarin onze schoondochter zangeres Tamara en haar nichtjes een paar liedjes zongen. Bij mij staat deze foto gearchiveerd als “De zingende Proppen”. De meeste Volendamse families hebben een bijnaam; die van de familie van Tamara is Prop. Haar moeder heet “Grietje van de Prop”, vandaar, ik vond het wel leuk om deze charmante nichtjes bij elkaar hier te laten zien.

Ze zien er niet beroerd uit, die Propjes, en ze zingen ook heel mooi, 2de van rechts Tamara !

Warmt de aarde wel op ? Is de uitstoot van CO2 wel schadelijk? Is de mens wel schuldig?

Terwijl ons dagelijkse doen en laten steeds meer bepaald wordt door het ons opgedrongen schuldgevoel, dat wij door onze menselijke CO2 uitstoot verantwoordelijk zijn voor de opwarming van de aarde, stapelen op wetenschappelijk niveau de bewijzen zich steeds meer op dat hiermee de plank volkomen misgeslagen wordt. Of is dit geen misslag, maar wordt dit doemscenario door politici uit electoraal belang gekleurd en door de millieucommercie waaronder de nieuwsmedia aangezwengeld?  

Volgens de Amerikaanse wetenschapper Fred Singer, professor in de millieu wetenschappen aan de Universiteit van Virginia kan de mensheid de ongegronde angst voor klimaatopwarming met een gerust hart laten varen. Hij reist op dit moment door Europa om met politici en op universteiten te praten over de klimaatverandering. Deze week sprak hij in de TU in Delft. Singer is een van de meest vooraanstaande wetenschappers en publicisten op zijn vakgebied ter wereld, en was o.a adviseur van vijf opeenvolgende Amerikaanse regeringen. Het is de moeite waard om in dit verband even zijn wikipedia site aan te klikken  http://en.wikipedia.org/wiki/Fred_Singer 

Deze wetenschapsicoon maakte afgelopen week tijdens een toespraak op de TU in Delft compleet worst van alles wat ons elke dag van alle kanten kritiekloos over de klimaatverandering wordt voorgeschoteld. Uit zijn onderzoekingen volgt dat de uitstoot van CO2 niet de oorzaak is van enige klimaatwijziging en dat de gemiddelde temperatuur van de aarde na een piek in 1998 zelfs gedaald is en gestabiliseerd. Daarbij komt nog dat zonneactiviteit en wolkenformaties, en NIET de mens, volgens hem de oorzaak kunnen zijn van mogelijke klimaatwijziging in de tijd.

Professor Singer deze week met een groot artikel op de financiele pagina van de Telegraaf 

Singer: “Politici kunnen maar moeilijk uit de ingekapselde Kyoto werkelijkheid stappen; ook de Amerikaanse presidentskandidaten roepen om het hardst hoe hoog de CO2 reductie in 2050 moet zijn, wetende dat dit de staat veel geld oplevert.  Maar politici luisteren niet naar wetenschappers , die hebben al besloten  hoe het zit, ze luisteren liever naar El Gore. maar Gore is geen goede wetenschapper”,  aldus Singer.

Singer pleit verder nog voor de invoering van kolen,- of kerncentrales in plaats van de volgens hem “belachelijke” windmolensparken. Het voert te ver om zijn motivaties en conclusies uit onderzoekingen hier te publiceren; die kunnen op verschillende internetsites gevonden worden. Ik hoop dat er toch een paar Nederlandse politici zijn die eens naar Singer willen luisteren.