Zojuist ontving ik nog een paar leuke foto’s van de BZN fans reünie van afgelopen zondag, van één van de organisatoren Wilma Piels. Hieronder één van deze foto’s.

Naast Carola op de bühne zwaaiend naar het publiek, dit had ik een jaar geleden niet gedacht; het deed me goed.

Onze zoon Vincent en Brenda waren zojuist met Sophie en Thijs bij ons op bezoek; ze gaan morgen op vakantie naar een Franse Camping; hopelijk knapt kleindochter Sophie vóór morgen weer wat op, ze had de laatste dagen last van hoge koorts. Ze nemen onze auto mee op hun vakantie, daardoor hebben ze dan even wat meer ruimte; zeker, nu we we gisteren ook de “bak” op het dak gemonteerd hebben. Wij krijgen dan voor twee weken hun auto er tot onze beschikking bij. 

Los van de vluchten in het kader van les,- of luchtfoto-opdrachten maakte ik de afgelopen dagen, – zoals altijd,- ook wat plaatjes die zomaar aan mijn ogen voorbijtrokken, hiervan zal ik er de komende tijd wat meer in mijn journaal plaatsen. Op de volgende foto is het centrum van Volendam, het hart van de oude kom, te zien.

Het centrum van Volendam, op de voorgrond Restaurant Amvo, rechtsonder het Volendams Museum en in het midden de gracht waaraan o.a wij, en nog enkele andere uit de showbiz bekende Volendammers wonen. Ik mag natuurlijk niet verklappen wie en waar! De witte “woonwagen” in het midden van de foto is niet van een zigeunerfamilie. In deze auto werden de afgelopen weken duizenden Volendamse vrouwenborsten röntgenologisch onderzocht

Eergisteren fietste ik met kleinkinderen Sophie en Thijs op de moederfiets van schoondochter Brenda naar de Speelderij in Volendam; een leuke speeltuin die pas een paar jaar oud is. We komen hier wel eens vaker, ook met de andere kleinkinderen, die er allemaal een abonnement op hebben. Er waren uitsluitend moeders en oma’s met kinderen. Het viel me op dat de moeders allen aan de koffie zaten onder de blauwe parasolletjes en hun kroost aan hun lot overlieten met de attributen, terwijl de enige bap en alle oma’s in de tuin meedraaiden en wipten op de apparaten met de kids. Is dit uitsloverij van de oma’s en de bap, of verzaken de moeders hun zorgplicht? Wat een andere wereld trouwens als de wervelende achtbaan waar ik ruim 40 jaar in zat. Wat een rust!

Hieronder De Speelderij in Volendam, als het ware mijn “nieuwe bühne”

Boven Amsterdam is het niet heel makkelijk om luchtfoto’s te maken, omdat dit gebied geheel ligt in de Schiphol CTR, een luchtverkeersleidinggebied, waarin het verboden is om vrij fotovluchten te maken, of recreatief te vliegen. Er moet ruim van te voren toestemnming gevraagd worden aan de luchtverkeersleiders op Schiphol en vanwege de enorme drukte daar wordt daar maar mondjesmaat of géén gehoor aan gegeven, óók niet aan professionele luchtfotobedrijven. Vooral als het helder en mooi luchtfotoweer is, willen deze allemaal gaarne een uurtje met de camera buiten boord hangen boven Amsterdam, en dat kan gewoonweg niet. Toch was ik deze week in de gelegenheid om door het extreem helder weer onder een dun wolkendek, waardoor er geen hinderlijk tegenlicht van de zon was,  in de richting zuidwest een mooie foto van Amsterdam maken. Op het origineel kan zodanig ver worden ingezoomd, dat kleine bekende details goed zichtbaar zijn. Op de voorgrond zien we Amsterdam Noord met daarachter Het IJ 

De pijlen: Groen/Amstelveen —-  Wit/Rijksmuseum —– Geel – Schiphol links naast pijl baan 024 —– Rood/De Dam — Blauw/ingang IJtunnel —-

En dat is drie, kopte de Telegraaf vanmorgen na de overwinning van Oranje op Roemenië gisteravond. We bekeken de wedstrijd bij ons thuis, samen met vrienden, die oranjebitter hadden meegenomen. Na elk doelpunt dronken we er eentje. Wat een feest! Onze vrienden overwegen zelfs om zaterdag even snel naar Basel op en neer te wippen, zonder kaartjes en wellicht ook zonder overnachtingsadres. Dat gaat mij toch wel wat ver, hoewel ik enthousiaste verhalen hoor van oranjefreaks die in Bern “het grootste carnavalsfeest van hun leven” meemaakten, en zich zelfs menen te herinneren op het plein de wedstrijd gezien te hebben op een videoscherm. Het is ongekend hoe ver dit alles gaat. Zijn we nu écht allemaal zulke voetbalfanaten geworden? We waren het met onze vrienden eens dat deze fenomenale Oranjekoorts” niet alleen is ontstaan uit liefde voor de voetbalsport. Het is zeker ook een soort van oprispend euforisch nationalisme, een prettig gevoel van trots en verbondenheid dat door de commercie en de media op ongekende wijze bij ons is  aangezwengeld. Bovendien houden wij wel van een volksfeest; daar willen we wel wakker voor gemaakt worden. Maar ach, dit soort overpeinzingen zijn toch eigenlijk onbelangrijk; laten we er maar gewoon van genieten.

Overigens krijg ik nog steeds veel mails en post over de “BZN en fans Reunie dag” van afgelopen zondag. De deelnemers die mij schrijven zijn allemaal zeer enthousiast; ook omdat zij elkaar weer eens ontmoet hebben. Uiteindelijk is de grote schare hardcore BZN fans ook een hecht vrienden team geweest. En na het BZN afscheid, hebben in die grote groep ook velen afscheid van elkaar genomen. Nogmaals dus: wat was het een mooie dag, afgelopen zondag.

Gisteren vloog ik weer heerlijk over de het wijde open en diepgroene Nederlandse landschap; het was helder en heel rustig vliegweer, wat een genot om je dan tussen de echte gevederde vrienden in te begeven. Soms knikken ze begrijpend als ze voorbij scheren,en lijkt het wel alsof ze je groeten! Over het Nederlandse landschap gesproken; de onderstaande foto maakt ik een dezer dagen langs de Zeddeweg aan de rand van Volendam.

Bij deze prachtige molen start ik elke morgen mijn duurloopje. Is het geen beauty?