Ik kreeg leuke reactie op de journaalbijdrage van eergisteren over mijn ouders. Daarom vandaag nog eens terug in de tijd. Eerstens de foto die gemaakt werd op onze trouwdag -25 mrt 1971- op de stoep voor mijn ouderlijk huis in de Volendamse Dr Weverstraat op nr 24. Op deze foto staan vader en moeder en al mijn broers en zusters 37 geleden. Helaas zijn mijn vader 57 jaar – in 1984-, en broer Jaap 42 jaar – in 1996 – overleden.
Vlnr: Ben, Gaar, vóór Gaar staat Lowie, Vader, Arie, Jan, Nico, Moeder. Cor,Jannig, vóór Jannig staat Lida, Jaap , Kees
De volgende foto is mij heel dierbaar, hij is genomen op Schiphol toen ik 7 jaar oud was, dus 53 jaar geleden in 1955. Zoals ik al eerder zei, hadden we het thuis ronduit arm. Mijn vader was fabrieksarbeider en met zo’n groot gezin -11 kinderen waarvan ik de oudste -, wordt de spoeling dan bijster dun. Zo aten we veel havermoutpap, ieder zijn eigen fles, liggend op de grond naast elkaar in rotten van vier. Ook kregen we veel ondermaatste aaltjes die mijn vader in de haven bietste, te eten, en kon hij met zijn speciale snijtechniek een ons biefstuk zo verflinteren dat er een luchtige hoop rafels ontstond waar geen eind aan leek te komen als ie het met zijn mes alsof ie iets zwaars opzij drukte en van zijn op óns bord schoof. Ondanks dat alles zijn Moeder Maartje en Vader Kees er in geslaagd om ons op een bijzonder positieve wijze aan onze jeugd terug te laten denken. Zo ging ik, toen ik nog maar net 7 jaar oud was al met mijn vader naar Schiphol, en dat maakte zo’n enorme indruk op mij dat ik dat nu nog steeds weet.
Mijn vader had als kok in Haarlem in dienst gezeten en wist zodoende de weg in die kontreien. Eén keer per jaar mochten mijn vriend en ik met mijn vader mee, gedrieën op de fiets naar de Haarlemmermeer op bezoek bij kennissen, en ook naar Schiphol, om er te kijken naar de vliegtuigen. Een uitje waar ik al weken van te voren naar uitkeek. Toen reeds was ik al gefascineerd van alles wat vloog en met de vliegerij te maken had. Een paar jaar geleden kwam de onderstaande foto plotseling uit een vergeten kast van mijn moeder tevoorschijn. Wat was ik blij dat ik die zag. Daar sta ik, trots naast mijn vader bij een pipercub. Op de achtergrond de oude KLM Skymaster DC4. Wie had toen ooit kunnen denken dat ik later zelf beroepsvlieger met twee eigen vliegtuigen zou worden? Dat was op dat moment volstrekt ondenkbaar. Dat was echt de ver van mijn bed show voor ons. Ik weet nog goed dat ik stond te kwijlen bij het zien van al die vliegtuigen. Helaas heeft m’n vader nooit meegemaakt dat ik zelf vloog of er voor in opleiding was. Wat zou ie dat fantastisch gevonden hebben.
Als 7 jarig jongetje met mijn vader die toen 29 jaar oud was, op de fiets naar Schiphol
In juli 1993 – 15 jaar geleden – heb ik mijn moeder haar luchtdoop gegeven in de PH BNK. Het is de enige keer dat ze ooit gevlogen heeft. “En daar blijft het ook bij”, waren de woorden die ze uitsprak toen we waren geland. Ze vond het wel een belevenis zei ze voor het instappen, en uiteraard was het voor mij ook een ultieme ervaring om dat met mijn moeder mee te maken. Onderstaande foto werd gemaakt juist voor het instappen. Moeder Maartje stond al op de vleugel ! Het grote avontuur tegemoet. Later zei ze dat ze het voor mij gedaan had, voor haar hoefde het niet zo, maar ze had het wel leuk gevonden.
