De Volendammerdag van gisteren suist nog een beetje ná in mijn hoofd. Wat een drukte, wat een gezelligheid; wat hebben we genoten.  De feestelijke stemming deed mij af en toe denken aan de inmiddels vermaarde Volendammer kermis.

Eerst wandelden we met kleinzoon Nico, die bij ons gelogeerd had, en met het gezin van zoon Sander over de dijk, waar het werkelijk bruiste van de gezelligheid. Alle terassen puilden uit.  Overal traden in de openlucht , maar ook in de kroegen, artiesten – waaronder Carola -, dweilorkesten en zelfs de fanfare op. Later op de dag hebben we ons zelf in het feestgewoel gestort.

Sander en Tamara met kids Jan , Kees en Tim op weg naar de Volendamse dijk  

De fanfare waar alle Volendammers donateur van zijn, liet zich ook weer op zijn best zien. Opvallend veel vrouwen in het demoteam van gistermiddag. Een positieve ontwikkeling. Al moet ik zeggen dat ik  toch een beetje vreemd gevoel krijg bij het zien van de Volendamse vrouwen in die prachtige klederdracht met een ouwe trompet  of een grote saxofoon. Niet dat vrouwen daar niet op zouden kunnen spelen, integendeel. Kan het moeilijk uitleggen, kijk maar es naar onderstaande foto, misschien dat dan begrijpelijk is wat ik bedoel. Zullen er geen vrouwelijke uitvoeringen zijn van al die echte mannenapparaten?

Er waren dit jaar opvallend veel dorpsgenoten in de Volendamse klederdracht te bewonderen. Door vele van deze gelegenheids wijdbroeken werd mij kwalijk genomen niet in mijn “pak” te lopen. Ik heb meerder malen plechtig moeten beloven volgend jaar in Volendams costuum de dijk op te gaan. Zelf heb ik nooit echt de klederdracht gedragen, maar een aantal jaren terug heb ik wel een Volendamse outfit laten maken. Dat is niet zo makkelijk, want de stoffen en de bijbehorende sierraden zijn nog moeilijk,- of soms helemaal niet meer verkrijgbaar, bovendien zijn de dames die er nog verstand van hebben en het kunnen maken zeer dun gezaaid en dat wordt steeds nijpender. Een van die dames die als expert te boek staat en ook veel reparatiewerk voor het Volendams museum heeft gedaan is de vrouw van BZN mede oprichter Evert Woestenburg, die ik uiteraard gisteren tegenkwam in een hele autenthieke vroege uitvoering van het Volendammer Costuum.  – zie foto hieronder –  Links op die foto de bijna 2 jarige kleinzoon van mijn in 1996 op 42 jarige leeftijd overleden broer Jaap. Uit respect voor Jaap noemden Jeroen en Alie hun zoon naar Jeroens vader, mijn broer Jaap. Zo is er naast een nieuwe versie van Jan Tuijp, nu dus ook al een nieuwe Jaap Tuijp. – links op de foto

Mijn overleden broer Jaap’s kleinzoon Jaap Tuijp, daarnaast Evert en Liesbeth in een bijzonder Volendams costuum 

Gisteren vloog ik de hele dag. Vóór de lesvluchten van s’ middags begon het al vroeg met met vlieglessen aan winnaars van een Tros evenement. Je komt dan allerlei leuke en interessante mensen tegen; hardcore BZN fans Jolanda en Nel, die dan ook weer een lekker flesje wijn meebrengen, en het eerste gezelschap waar ik mee vloog; de melkveehouder, Alex van Bakel en zijn gezin, uit Vredepeel. Met 150 koeien was Alex, die naast mij in de PH-BZN zat , samen met zijn twee broers ooit begonnen. Nu hebben ze in de USA in meerdere staten grote veehouderijen met tienduizenden koeien, en produceren ze elk uur 50.000 liter melk. En dat continue! Interessant om te horen hoe dat allemaal door drie eenvoudige boerenzonen uit de Peel bewerkstelligd is.

Ze hebben daarbij een machinefabriek, maar wat nog mooier is ook een kaasfabriek, kijk en dát is dan weer leuk voor ondergetekende. Hele lekkere koeienfetakaas, mozzarellabolletjes en dobbelsteentjes bakkaas hadden ze als kado voor mij meegebracht. Wij zijn nogal kaasfreaks dus dat viel in goede aarde.

Zo zaten wij ’s avonds dus aan de kado gekregen Chileense wijn met Hollandse Mozarella, het kan beroerder allemaal.

Vandaag hebben we uitgebreid geskypt met onze zoon Vincent Brenda Sophie en Thijs, die op vakantie zijn in West Frankrijk. Wat een ongelofelijke uitvinding is dit toch. We vinden tegenwoordig bijna alles al normaal, ook dit natuurlijk, maar het is toch eigenlijk een wonder van deze tijd dat je met niets meer dan een eenvoudige laptop voor je, met elkaar kan praten terwijl je elkaar ook live en synchroon met het geluid ziet bewegen, ook al is dit aan de andere kant van de wereld. Het gekste van alles is nog dat dit helemaal gratis is. Het is bijna ondenkbaar. Voor ons opent dit mogelijkheden voor lange wereldreizen die we binnenkort gaan maken. Zo kunnen we regelmatig en op eenvoudige wijze toch intensief contact houden met onze kinderen en kleinkinderen. Over kleinkinderen gesproken. Tamara stuurde mij deze prachtige foto van Jan Kees en Tim op de fiets en skelter.

Tim wil niet onder doen voor zijn oudere fietsende broers Jan en Kees, hij maakt daarom wilde capriolen op zijn skelter

Dan wil  ik jullie nog even een mooie tegenlichtfoto laten zien, die ik maakte tijdens onze zeildag op de VD 172 van afgelopen week. Hij werd gemaakt tijdens het aanmeren van de kwak aan de steiger van de vuurtoren van Marken.