We hebben er met BZN jaren lang over gezongen. Het lied dat er over ging heeft menige zaal op zijn kop gezet. Je krijgt er dan een gevoel bij, en bepaalde verwachtingen als je er naar toe gaat. Vandaag waren we er dan eindelijk met onze vrienden, de familie Huisenga en Groot uit Volendam. The Connemara! En het was meer dan de moeite waard. Het ruimtelijke en landelijke gevoel dat mij altijd bekroop als Jan Keizer de eerste noten zong, klopte met hoe ik het vandaag beleefde.
We bezochten er o.a Kylemore Abbey, en dat is echt een fotografische highlight. Het is een buitengewoon fraai optrekje in een werkelijk adembenemd mooie omgeving midden in de Connenmara. Je wordt er gewoon stil van. Behalve toen ik plotseling hard bij mijn naam geroepen werd. Het waren Hollandse toeristen die mij vroegen hoe het nu ging na het afscheid van BZN. Zoals ze konden zien vermaak ik me opperbest. Dat vonden ze mooi om te horen, maar waar het hier toch vooral bij iedereen om ging was de Kylemore Abbey. Vooral bij de eerste aanblik ervan hoorde je iedereen van verbazing oh en ah roepen. Het werd van 1862 tot 1867 gebouwd als woning voor een rijke Engelse famiie en is nu als klooster in gebruik. Ik maakte er een paar prachtige kiekjes van waaronder de onderstaande twee.
Let eens op de spiegeling van het gebouw en de bomen in het water waardoor de foto een surrealistische indruk wekt
Idyllischer als op onderstaande foto kan het bijna niet, dit is toch wel de limit op dit gebied, je zou toch zo in dat bootje weg willen varen!
Hieronder mijn reisgenoten voor onze prive-bus gistermiddag ergens onderweg in De Burren; zoals duidelijk te zien is bestuderen ze het Ierse landschap.
