Vanmorgen waren we voor “zaken” eerst bij een notaris in Monnickendam. Terwijl we hier thuis nog steeds druk bezig zijn met het samenstellen en organiseren van een rondreis door Ierland in mei/juni a.s zitten we met smart te wachten op een zonnetje, om te kunnen gaan fietsen met Tim, één van de kleinkinderen. Voorlopig is het koud en grijs en lijkt de mist hier nog wel wat dikker te worden. Ik heb in deze omstandigheden altijd de neiging om in mijn uitgebreide fotoarchief wat warmte te zoeken.

Vanmorgen vond ik die warmte (hitte) in het “Egypte fotoalbum”. We maakten al eens eerder een Nijlcruise, en waren daar zo van onder de indruk dat we in 2006 onze kinderen hebben uitgenodigd dit ook eens samen met ons te beleven. Helaas vielen Vincent en Brenda af o.a omdat Brenda zwanger raakte. Met Sander, Tamara, Kees en Sylvia waren we een paar dagen in Caïro in een prachtig hotel naast de pyramides van Gizeh, en bezochten we er het Egyptisch oudheidkundig museum, waarin o.a alle voorwerpen uit de graftombe van Toetanchamon liggen uitgestald. Ook maakten we er een Nijlcruise van Aswan naar Luxor, een onvergetelijke en fascinerende belevenis. Op het bovendek van het cruiseschip zittend, trekt de ene na de andere buitengewone bezienswaardigheid aan je voorbij. Zoals bij Luxor De Vallei der Koningen en Koninginnen, waar we uiteraard een bezoekje aan brachten. 

Onderstaande foto is genomen in de Vallei der Koninginnen voor de indrukwekkende graftempel van de vrouwelijke Farao Hatsepsoet, die een belangrijke rol speelde in de Egyptische geschiedenis. VLNR: Jan , Sander, Mary, Sylvia, Tamara, Kees. 

Hieronder 2 van de foto’s die ik vanaf de Nijlcruiseboot maakte. Naast bloedstollende mooie plaatjes, kan je vanaf je luie stoel op het bootdek, het complete dagelijkse leven, dat zich afspeelt aan de oevers van de Nijl fotograferen.   

Alle Nederlandse media staan in de rook vanwege de bestuurscrisis bij Ajax. Wat een storm in een glas water zeg, wat een onbelangrijke flauwekul. Beseffen we met zijn allen nog wel dat het hier om niet meer gaat dan een voetbalclub? Om 22 volwassen mannen die als mafketels achter een bal aanhollen?  Daar wordt toch niemand wijzer van. Mischien wel armer, zoals de inwoners van Den Haag, als daar met gemeenschapsgeld wederom de miljoenenverliezen van de voetbal club ADO moeten worden gladgestreken. Als de hele gemeenschap weer eens moet opdraaien voor het uit de hand lopen van de hobby van een relatief klein aantal.   

Ik maak me drukker om onze minister Cramer van Millieu en Ruimte. Doodleuk beweerde zij gisteravond in het TV programma van Pauw en Witteman dat zij de windmolens die ons land in rap tempo overwoekeren wel mooi vindt. Ze werd niet eens serieus genomen door de twee presentatoren, die haar er m.i terecht een beetje mee in de maling namen. Ik heb nog geen enkele Nederlander positief over de aanblik van die windmolens gehoord. Uitgerekend onze minister moet de eerste zijn. Nota bene een coryfee van de politieke partij die de bestrijding van landschapsvervuiling al jarenlang hoog in het vaandel draagt. Die daartoe complete spoorlijnen voor miljarden extra onder de grond laat aanleggen. Zo’n rijdende´de trein zou niet in het landschap passen, en bovendien worden de koeien er bang van! Ja diezelfde partij richt nu ons landschap ten gronde met witte metalen ondingen. Het is dat ze niet vaak draaien, anders zouden koeien in de wei er nog echt de gekke koeienziekte van krijgen. 

Niemand die zich eens uitlaat over het lage rendement van deze landschapsvervuilers die volgens experts onder de tegenstanders meer kosten dan dat ze opleveren. Kijk maar eens op: www.nkpw.nl  Kijk dan vooral bij het kopje Publicaties wat onderlegde wetenschappers er van vinden. Maar ja, als het magische modewoord “millieu” er aan te pas komt kan tegenwoordig alles, en vervaagt alle kritiek, lijkt het wel. Vliegend over Nederland is pas goed te zien welke enorme schade deze onooglijke witte staken aan het Hollandse Polderland toebrengen. Het is schrijnend dat iedereen die met mij mee vliegt mij daar door zijn of haar niet mis te verstane verontwaardiging steeds weer aan herinnert.

Gelukkig is de schade niet blijvend. Als over een tijdje de politieke wind omdraait en met andere kreten electoraal gescoord kan worden, worden de witte gevaartes weer even snel omgetrokken als ze zijn verrezen. Ongeacht wat het kost. Het is toch maar gemeenschapsgeld dat verkwanseld wordt. We zagen dat al eerder in de 80-er jaren met de kerncentrales, die overigens met hun lage CO2 uitstoot door de meest progressieve millieuactivisten nu plotseling weer in genade zijn aangenomen.