Een SBS journalist toonde terecht aan dat de werknemers van Schiphol niet voldoende op bommen drugs en/of smokkeldiamanten gecontroleerd worden. Hoop heisa met als gevolg: de directie van Schiphol heeft verscherping van de veiligheids maatregelen aangekondigd. Goede zaak. De furie waarmee de bewuste journalist gisteravond echter de Schiphol directeur aanpakte bij Pauw en Witteman vond ik wat overdreven. Heeft deze journalist de mensheid nu van de ondergang gered? Zijn we nu terrorismebestendig? Neen, helemaal niet, al willen we graag denken van wel. Hooguit is de antiterreurdrempel iets verhoogd, maar tegen zelfmoordcommando’s kunnen we ons niet wapenen. De veiligheid waarin we ons wanen is vaak een schijnveiligheid. We weten dat heus wel, maar we onderdrukken die nare gedachte gewoonweg. En dat betreft niet alleen maar zelfmoordcommando’s. Een paar alledaagse voorbeelden.

Op de meest vliegvelden, zeker in Europa moeten bij de passagierscontrole bv allerlei scherpe voorwerpen als zakmesjes en schaartjes worden ingeleverd, maar achter deze securitycheck in de taxfree area’s kunnen dit soort voorwerpen vaak weer gekocht worden, en mee het vliegtuig in worden genomen. Erger nog: tot mijn verbijstering maakte ik het de laatste twee jaar op Europese vluchten diverse malen mee dat er bij de lunch in het vliegtuig gewoon stalen messen en vorken worden geserveerd. Jawel in het vliegtuig, tijdens de vlucht!!

Iedere kwaadwillende kan op elk willekeurig klein vliegveld op de hele wereld zonder enig probleem een klein vliegtuigje huren, – met of zonder piloot,- en een landende of opstijgende jumbojet op een nabij gelegen vliegveld uit de lucht vliegen, of de piloot dwingen om dit te doen, met alle catastrofale gevolgen vandien. Trouwens, een cruiseschip met 3000 passsagiers aan boord kan met een meegesmokkelde bom ook tot zinken gebracht worden.  De veiligheidscontroles van de passagiers die na excursies weer aan boord komen, – ik spreek uit ervaring,- stellen helemaal niets voor. Ik heb daar vaak aan gedacht als ik weer eens met een tas vol souveniers en fotocamera’s het schip binnenkwam, en men alleen maar om een identiteitskaartje vroeg. En wat te denken van iemand die een paar ton TNT in zijn auto laadt, en midden in de IJtunnel het lontje aansteekt? (in het spitsuur).En zo kan iedereen nog vele andere mogelijkheden bedenken. We zijn er nog niet vrienden!

Het meeste werd mijn aandacht vandaag echter opgeeist door het krantenbericht dat een 9-jarig Chinees jongetje in de trein van Leiden naar Haarlem door zijn moeder en een met haar meereizende man in de trein was achtergelaten, met niets anders dan een plastic zakje met wat eten en drinken. Wat een ongelofelijk drama moet hier toch achter schuil gaan. Een moeder kan zoiets per definitie niet. Hier moeten buitengewone omstandigheden meespelen. Onvoorstelbaar. 

Gisteren heb ik nog wat benauwde momenten gehad. Ik was met kleinzoons Jan, Kees en Tim in de overdekte Bal- lorig speeltuin op het industrie terrein Beverkoog in Heerhugowaard. Jan en Kees wilden een ritje in een helicoptertje dat aan een rail gehangen over de speeltuin “heenvloog”. Ze hadden gezien dat er net als in een waterfiets getrapt moest worden om het spul in beweging te krijgen. Daarom moest ik mee. Het was een vertoning, het karretje was veel te klein voor mij. Ik kwam er met een plof in, en kon mijn benen niet meer bewegen. We werden gelukkig voortgeduwd door het karretje achter ons. Jan en Kees hadden mijn stress niet door, ik liet ze maar niets merken. Eenmaal weer aangekomen op het beginstation, na 10 minuten verkrampt in ademnood gezeten te hebben, kon ik met de grootste moeite en de hulp van een paar kinderen aan de kant uit mijn benarde situatie gered worden.  Jan en Kees bleven maar roepen: Bappie, nog een keer, nog een keer.  Jazeker, maar dan in een echt vliegtuig !

Toen ik de foto’s van gisteren archiveerde zag ik in de map van Jan en Kees de hiernaaststaande prent van ruim 3 jaar terug, toen ze 2 jaar oud waren. Het was in mijn eigen fotostudiootje bij ons op zolder, en vind het nog steeds een van de mooiste foto’s die ik van ze gemaakt heb, (en dat zijn er wat) . De ijsjes waren niet voor de versiering, maar om ze in het gareel te houden, en dat ging niet zo maar, geloof me.

Gisteravond zag ik na Pauw en Witteman in bed nog even gauw een stukje van een aflevering van de 35-delige VPRO TV serie “In Europa” gebaseerd op het succesboek van Geert Mak. Het – dikke- boek van Mak gaat over ontwikkelingen in het 20e-eeuwse Europa met name tijdens de 1 ste en 2de Wereldoorlog. Er is nogal wat ophef gemaakt over dit boek dat diverse prijzen in de wacht sleepte. Ik keek mijn ogen uit bij de beelden van Adolf Hitler die achter een groot raam staande in zijn woonhuis, “Der Berghof” op de Obersalzberg hoog over de Alpen uitkeek. Ik was daar namelijk niet lang geleden en weet dat zo’n uitzicht daar helemaal niet is, want Der Berghof ligt aan de voet van een berg. Op zich niet schokkend en niet iets om wakker van te liggen, maar…. 

Er werd in de TV serie nogal veel aandacht aan dit beroemde uitzicht besteed, dat Hitler zou hebben geïnspireerd tot etc… Het extreem grote raam in “Der Berghof” klopt inderdaad, maar het getoonde uitzicht over de Alpen dus absoluut niet. Bovendien; elke keer dat men in het begeleidende commentaar sprak over “Der Berghof” liet men beelden zien van het zogenaamde “Adelaarsnest” aan de top van de berg Kehlstein, die naast de Obersalzberg ligt. Ik heb wel een hoge pet op van de VPRO kwaliteit, maar deze slordigheid viel me dus bar tegen. Het is niet onaannemelijk dat er nog meer van dit soort storende fouten ingeslopen zijn. Een programma dat pretendeert geloofwaardig te zijn en waar bovendien eeuwigheidswaarde mee gemoeid is, verdient een serieuzere benadering. Vooral als men bedenkt dat er 400.000 euro aan Europese subsidie (gemeenschapsgeld) in is geïnversteerd.

Waar ik me ook behoorlijk aan begin te ergeren is de houding van advocaat Gerard Spong. Volgens de Telegraaf is hij op elk net, en in elk TV programma op furieuze wijze bezig Peter R de Vries als misdadiger neer te zetten, omdat deze volgens Spong wél geluidsopnames had mogen maken, in de auto bij Joran vd Sloot, maar het beeld van de camerá uit had moeten zetten. Geen spoortje van opluchting bij Spong, nu bekend is dat Joran altijd gelogen heeft, en wél bij de verdwijning van Natalee betrokken is . Door dit politiek correcte gezwets van mensen als Spong gaat ons land naar de klote. Weg met Spong! 

Vanmiddag ga ik met Tamara en de kleinkinderen Jan, Kees en Tim naar het nieuwe Keuken en Sanitair huis van Sander en compagnon Menno in Heerhugowaard op de J.J.P Oudweg. De kids hebben het nieuwe bedrijf van hun Pa nog niet gezien. Naast Sander’s nieuwe bedrijf is een ballenbak waar ze gelijk even in kunnen spelen.