Vanmorgen hadden we al vroeg bij ons thuis de oppas op onze kleinkinderen Sophie en Thijs. Uiteraard heb ik “Japie en Pietje” met ze gespeeld in de kinderkamer onder ons huis. Sophie speelt Japie en ik Pietje; we spelen daarbij met autootjes en poppetjes genaamd Job en kleine Keesie. Toen ik later op de ochtend vertrok naar Lelystad om vliegles te geven protesteerden Sophie en Thijs allebei heftig. Ze zien mij natuurlijk als een levend speelgoedbeest, en dan kan je er niet zo maar tussenuit knijpen.Japie kan niet zonder Pietje!

Het was in Lelystad vandaag ondanks het voorjaarszonnnetje vrij nevelig. Maar het was heel rustig, bijna windstil en dus geschikt om het landen met een leerling te trainen; in totaal maakten we 12 landingen. Het is frapant dat de meeste leerlingen in het begin het landen het moeilijkst vinden. Velen denken zelfs dat ze het niet zullen leren. Zoals de leerling van vandaag. Maar toch valt het kwartje op een gegeven moment, en dan  vindt iedereen het een fluitje van een cent, is mijn ervaring als instructeur. Dit vertel ik ook de desperate leerlingen, zodat ze de moed maar niet opgeven. Ook ik heb dat 20 jaar geleden als vliegleerling zo ervaren. 

Op het vliegveld ontmoette ik vanmiddag iemand die vorig jaar in New Zeeland was, en daar, – wat ik binnenkort ook van plan ben,- een vliegtuig huurde om er zelf mee rond te vliegen (en vooral vanuit te fotograferen). Hij verschafte mij veel belangrijke en nuttige informatie, en ik kreeg van hem een interessant boek over het weer in New Zeeland, dat ik al aan het bestuderen ben. Omdat New Zeeland op het zuidelijk halfrond ligt is het weer daar feitelijk “gespiegeld” aan ons weer op het noordelijk halfrond. Bijvoorbeeld: bij ons draait de wind in een hogedruk gebied rechtsom, en in New Zeeland linksom. Als ik over een paar maanden nog steeds actief ben met dit Journaal zal ik in woord en beeld verslag doen van onze belevenissen daar.

Vanmiddag wandelden we vanwege het prachtige voorjaarsweer weer op de Volendamse dijk en rond de haven. Ik had uiteraard mijn fotocamera mee en maakte bij het late lage zonlicht deze sfeervolle prenten van onze favoriete wandelstek. En,- ik zei het gisteren al,- dan te bedenken dat we hier op twee minuten loopafstand vanaf wonen. Het paradijs in Volendam.

Hieronder: Ons wandelparadijs, de Volendamse haven en “de Dijk” vanaf de buiten pier van het havengat. Op de begane grond in het grote gebouw in het midden, Restaurant v Diepen, ons favoriete terrasje, waar we ook gistermiddag hebben genoten in het voorjaarszonnetje. Hier blijft de zon schijnen totdat ie onder gaat. Een foto die ik vanmiddag laat gemaakt heb. 

De foto hieronder maakte ik vanmiddag vanaf het havengat richting “de Dijk”. Links naast de visfafslag met het platte dak “Restaurant vd Hogen” waar we ook vaak een hapje eten; het ligt bij ons om de hoek van de straat. Op de voorgrond rechts “gereedschap” van de visssers.