Ik heb het in dit journaal al vaak betoogd: politici zijn, op een enkele uitzondering na, niet bezig voor de gemeenschap, maar ter meerdere eer en glorie van hun eigen (politieke) carriëre. Een onvermijdelijk nadeel van de door ons zo bejubelde staatsvorm, “de parlementaire democratie”. Dit werd gisteren wederom pijnlijk duidelijk bij de presentatie van de desastreuze uitkomsten van het onderzoek naar de gevolgen van de onderwijsvernieuwing die zo’n 20 jaar geleden in gang werd gezet. Onder druk van de aangeboren nivelleringsdrang van links moest het aanbod van onderwijs gelijk zijn voor iedereen! Ongeacht individuele aanleg of mogelijkheden van de leerling. Nu blijkt uit onderzoek dat het niveau en de kwaliteit van ons onderwijs daardoor ernstig zijn uitgehold. Vooral de mindere leerlingen zijn het kind van de rekening; zij hebben onnodig achterstanden opgelopen.
PVDA ministers uit opeenvolgende kabinetten, met name Wallage, Ritzen, en Netelbos vonden het berijden van hun politieke stokpaarden en sluiten van regeerakkoorden hieromtrent, kortom zichzelf, belangrijker dan het onderwijs. Terwijl onderwijzers/leraren op de werkvloer heftig tegenspartelden, dramden deze op onderwijsgebied volkomen incompetente politieke carrieremakers hun zinnen door. In het bedrijfsleven word je na zulke wanprestaties ontslagen. In de politiek word je ervoor beloond met een promotie. Bijvoorbeeld tot Commissaris van de Koningin of Burgemeester van een grote stad. En zo zijn er nog wel een paar van die regenteske kadobaantjes. Oud VVD minister Dijkstal kreeg ook zo’n presentje. Hij werd door zijn Haagse vrienden benoemd in de Commissie van Toezicht bij Sena, waarvan ik (nog) bestuurder ben. Uit correspondentie met het bestuur bleek hij helemaal geen bal verstand te hebben van het naburige recht, waar het bij Sena over gaat!
“We moeten op school weer: back to basics”, hoorde ik gisteren experts zeggen bij Pauw en Witteman. Gewoon weer leren rekenen, schrijven en lezen. Precies wat ik een paar dagen geleden zei, toen bleek dat de deelnemers van het TV programma De Mol niet konden hoofdrekenen.
Het is kommer en kwel met onze kleinkinderen. Nico had het afgelopen weekend griep, net als z’n vader en moeder. Vanmorgen waren Sophie en Thijs weer bij ons op bezoek. Sophie is herstellende van een griep en ziet er nog beroerd uit. Ze had de uitdrukking van een mager scharretje op haar gezicht. Thijs heeft net als Sophie eerder, last van zogenaamd kinderzeer op zijn hoofd. Toen ik gistermiddag het duo Jan en Kees van school ophaalde bleek Kees zomaar even een oor-ontsteking te hebben. Moeders op het plein probeerden mij gerust te stellen door te melden dat hun kinderen het ook allemaal hadden. Het lijkt wel of die kinderen vandaag de dag veel meer mankeren als wij vroeger. Maar ja, wij fietsten of liepen dan ook zelf naar school, en speelden in modder, zandhopen en bij sloten. Wij werden continue ondergedompeld in de gemeenste bacteriën en werden er aldoende immuun voor. De kids van tegenwoordig al dan niet lijdend aan RSI van de pc groeien compleet steriel op. Buiten spelen is er bijna niet meer bij. Bij onze scholen staan nu grote files met in Mercedes Benzen wachtende moeders om hun kroost op te halen. Misschien moeten die kids van nu ook wel “back to basic’s”. Weer de prut in. Terug naar die goeie ouwe tijd.
Voor vandaag had ik leuk vlieg en luchtfotowerk op het program staan, maar door de mist gaat dat niet door. Er zijn hier echter nog wat kleine klusjes op en rond het huis, die ik dan nu maar eens aan moet pakken. Ook proberen we vanmiddag de trip door Ierland voor mei/juni a.s rond te krijgen.
Over “goeie ouwe succes-tijd” gesproken”: Net vond ik onderstaande foto die gemaakt is in Januari 2005 in de Carnival Club, een van de grootste en luxueuze Casino’s van Zuid Afrika bij Johannesburg. We zaten nog weer eens gezellig en lekker te schranzen. Ook Jacques Hetsen was nog van de partij. Tussen Jacques en John in zit de organisator van de tournee 2005.
