Wij hadden gisteren voor het eerst de hele morgen de oppas op ons kleinkind Nico, de zoon van onze Kees en Sylvia. Nico is een heel rustig mannetje, dat veel slaapt, en als ie wakker wordt steeds vriendelijk tegen je lacht. Sylvia had een complete gebruiksaanwijzing met voedings en behandelschema’s met Nico meegeleverd. Wat allemaal wel en niet moest en precies hoe alles uitgevoerd dient te worden. We moesten wel even glimlachen bij het zien van het document, met in ons achterhoofd de jarenlange ervaring die wij hebben op gebied van grootbrengen van 3 kids. Maar ja, zo’n jonge moeder is natuurlijk overbezorgd voor haar eerste baby, en dat moet je uiteraard respecteren. Het was in elk geval heel leuk om even lekker met het ventje te stoeien; en hij had er zo te zien zelf ook veel plezier in.

In de middag pasten we op Jan, Kees en Tim. Ze hadden het grote Dino spel meegebracht; via een DVD vragen beantwoorden over Dinosauriërs. Zelfs de nog heel jonge Tim wist een paar vragen te beantwoorden. De Dino interesse van deze boys dateert nog van ons bezoek aan het Dino bos in de dierentuin van Amersfoort. Sindsdien willen ze alles weten over Dino’s en aanverwante zaken. Hoewel het DS computerspelletje dat Jan en Kees nu beiden hebben, steeds meer hun aandacht begint op te eisen. Slimmerikken zijn het, die dit verslavende speelgoed hebben uitgevonden!

De rest van de middag waren we nog even op bezoek bij mijn broer Ben die 50 jaar werd, en heeft Mary mijn koffers gepakt, want afgelopen nacht ben ik met mijn drie zoons vertrokken naar de Oostenrijkse sneeuw. Ik zal voor mijn leven moeten skieën om mijn zoons, die echte ski-cracks zijn, bij te houden, maar hopelijk hebben ze een beetje clementie met dit “oude baasje”. Het lijkt erop dat de weergoden ons gunstig gestemd zijn, dan staat helemaal niets meer een paar hele mooie en gezellige dagen in de weg. Tijdens ons verblijf in Hochsölden zal ik proberen verslag te doen van dit voor mij als vader toch wel bijzondere tripje. 

Er is nogal wat commotie ontstaan n.a.v de beledigende wijze waarop het publiek is behandeld tijdens een TV opname voor het programma “Life and Cooking” van Carlo Boshardt en Irene Moors. Ik kan me dit heel goed voorstellen, wetend hoe het er in de TV studio’s aan toe gaat. Al eerder gaf ik in dit journaal aan de hele showbusiness als een groot narcisten circus ervaren te hebben. Alle spelers in dit nepwereldje zijn slechts met zichzelf bezig en gebruiken anderen als een spiegel waarin ze zichzelf bekijken: “Hoe reageert hij of zij op mij”, maar echt geïnteresseerd in een ander is helemaal niemand. Vaak zijn de egotrippers geestelijk zo gedeformeerd, en geïsoleerd geraakt in het slechts om hén draaiende “roze heelal”, dat ze er blindelings vanuit gaan dat anderen die schijnwereld ook erkennen.

Naast de meeste artiesten hebben vele gossip-journalisten, TV makers en TV en radio presentatoren hier ook een handje van. De laatste vier categorieën gaan er gewoon van uit dat Jan en Alleman bereid is zich zelfs te laten beledigen om maar in hun gunst, programma of blad te mogen. Dat anderen ook eergevoel en belangen hebben, weten ze niet eens meer. Vandaar dat de mensonterende behandeling van het “klapvee” bij Life and Cooking kon plaatsvinden en achteraf door Irene Moors wordt afgedaan met: “Ze hoeven niet te komen, en ze hoeven er bij ons ook niet voor te betalen”.

Vandaar ook dat gossipjournalisten,- om er zelf wijzer van te worden,-  zonder enige moeite een publiek persoon de afgrond in schrijven zonder zich te schamen of zelfs maar het gevoel te hebben een luizestreek te hebben uitgehaald. Ze gaan er gewoon van uit dat de publieke persoon dit wel pikt in ruil voor de publiciteit die het geeft. Met dit toppunt van beroepsdeformatie ben ik zelf en veel collega’s heel frekwent geconfronteerd geweest. De betreffende journalist heeft meestal ook niets tegen de persoon die hij afbreekt, net zo min als hij of zij iets met je op heeft door je de hemel in de prijzen. In beide gevallen is er geen sprake van enig affectie in negatieve of postieve zin bij de journalist. Hij/zij is slechts met zijn eigen ego en boterham bezig, en hij (mis)gebruikt er even een “makkelijk scorend” publiek persoon bij.

Als ik al wat mis na BZN is dat wel de gezelligheid onder elkaar en ook de warmte en het applaus van de BZN fans, maar de files en vooral de showbusiness mis ik als kiespijn.