Jaarlijks archief: 2007

Sterk die Plassterk

Vanmiddag waren we met Jan en Kees in de bioscoop in Purmerend. Eerst een half uur in de rij voor een kaartje. Net toen wij aan de beurt waren hoorden we dat de volgende kaartjes voor de namiddag voorstelling waren. Toen eerst maar even met die boys naar een tuincentrum naar de vissen kijken, totdat Jan en Kees er met hun beide armen in graaien. We moesten er toch even zijn voor winterplanten. We keken uiteindelijk naar de film “Het Paard van Sinterklaas”. Een hele leuke kinderfilm met veel ontroerende momenten. Precies op die momenten klommen de anders zo stoere Jan en Kees al chips etende uit hun stoel om bij ons op schoot te komen zitten. Wat zijn kleine kinderen toch oprecht en spontaan!  

Over oprecht gesproken. Die Minister Plassterk is me er eentje. Notabene iemand uit het linkse politieke kamp die de knuppel in het studentenhok durft te gooien. In plaats van een basisbeurs, die niet terug hoeft te worden betaald,- wil hij studenten in de toekomst een lening verschaffen. Uiteraard staan alle studenten en geestverwanten op hun achterste poten, ze willen het geld dat ze gekregen hebben later liever natuurlijk niet terugbetalen. Het is interessant om te zien dat de intellectueel Plassterk niet gehinderd door politieke ervaring steekhoudende verhalen afsteekt, die zelfs in zijn eigen politieke achterban kwaad bloed zetten. Hij praat met zijn verstand, en (nog) niet vanuit zijn politieke agenda. Politiek wordt beheerst door populisten stemmingmakers en onderbuikgevoelensopwekkers. Plassterk daarentegen is een wetenschapper, en niet zo maar de eerste de beste; iemand geacht wordt goed over zijn zaakjes na te denken. En daar gaf ie de laatste tijd vaak blijk van. Zoals afgelopen week dus met de basisbeurs. Plassterk stelt doordacht prioriteiten binnen de verdeling van zijn budget. Een normale zaak. Met de door deze ingreep vrijgekomen middelen wil hij lerarensalarissen verhogen om daarmee het dringende lerarentekort terug te dringen. Bovendien; vriend en vijand zijn het er over eens dat leraren te weinig verdienen.

Ik vind de gedachte van Plassterk nog niet zo gek. Door het verstrekken van een lening op dezelfde voorwaarden die golden voor het verkrijgen van een basisbeurs kan iedereen die dat wil studeren. Is studeren niet voorbehouden aan kinderen van rijke ouders etc.. Het is niet onbillijk om aan de studenten te vragen om wanneer deze later,- over het algemeen de beste betaalde banen hebbende,- het van de samenleving geleende geld weer terug te betalen. Zoals dat vroeger ook al ging, en in heel veel beroepen nu nog steeds. Bijvoorbeeld: iemand die verkeersvlieger wil worden, wordt niet gesubsidieerd, moet heel veel geld lenen voor zijn studie, en later als ie goed verdient alles weer terugbetalen. Pietje Puk die voor boterham een snackbar wil starten moet ook naar de bank om te lenen, en denk erom dat ie alles terug moet betalen. Ga zo maar door.

Dan Pechtold, bah! “Nu moeten de studenten de lerarensalarissen ophoesten” riep deze zijn kans ruikende populist  gespeeld onthutst.  Ja zo weet ik er ook nog wel eentje. “Als mijn casino bezoek financieel niet meer kan in combinatie met mijn huishoudkosten, en ik het casino vaarwel zeg, kan de nachtclubdirectie mij toch niet verwijten dat ik hen nu mijn gezin laat onderhouden?  

Pius X

Een nieuw Pius X

Wij wonen hier midden in het centrum van Volendam, op 50 mtr afstand van het Pius X gebouw, de residentie van het “Club en Buurthuiswerk”. Een gebouw met een historie. Vele Volendamse popgroepen, waaronder BZN, zagen hier hun eerste daglicht. Na jarenlang politiek gesteggel gaat de “oude trots” van het dorp tegen de grond en komt er op dezelfde plaats voor 5,2 miljoen euro een nieuw Pius X met een historische look, waardoor het Oud Volendamse karakter van het dorpscentrum bewaard zal blijven. Gelukkig maar, een modern gebouw, ook een van de opties, zou m.i een regelrechte ramp voor het karakteristiek aanzien van ons prachtige dorp zijn geweest.  In het zaaltje waar BZN 42 jaar geleden voor 2de keer in haar bestaan live optrad,- het bewuste zaaltje heette toen het meidengebouw,-  werd vorige week een informatieavond gehouden omtrent de nieuwbouw. Wethouders en architecten vertelden hun verhaal en zo’n 25 omwonenden waaronder ik, luisterden aandachtig. Vooral de bewoners van de W.J Tuinstraat, die bijna tegen het Pius X aanwonen, waren gespannen, immers, zij wonen in relatief oude huisjes die heel kwetsbaar zijn voor het bouwgeweld dat gaat losbarsten. “Je kan het allemaal mooi vertellen”,  zei een van deze oudere bewoners tegen de wethouder, “maar ik woon hier, en jij niet”. En dat was een waarheid als een koe!  

Het was interessant om te zien hoe behoedzaam de wethouders hun woorden kozen, hoe voorzichtig en langzaam de architecten hun plannen ontvouwden, en hoe vol vuur de Tuinstraatbewoners voor hun hachje vochten en voor alle zekerheid, – terecht of niet,- alvast 1000 wolven in het bos zagen. Tijdens deze vergadering kwam naar voren dat het goed zou zijn dat de omwonenden zich in een soort van buurtcomite zouden organiseren, er is dan een makkelijk bereikbaar aanspreekpunt en samen sta je per slot van rekening sterker. In de vergadering heb ik beloofd mee te helpen dit comite van de grond te krijgen, en heb daarom vandaag een eerste mailing gemaakt die,- na overleg met een Tuinstraatbewoner, – onder alle omwonenden verspreid gaat worden. Over een of twee weken hopen we dan met het buurtcomite Pius X op de proppen te komen. Ik heb me voorgenomen om me niet met de leiding van het comite te gaan bemoeien. 

Gisteren werd ik door de kunstbeheerster van Hotel Spaander gevraagd de nieuwe schilderij-aankopen in het hotel te voor ze te fotograferen. Dat zijn leuke specialistische bezigheden, waar ik natuurlijk geen nee tegen zeg. 

Als de regen vandaag ophoudt vertrek ik naar Lelystad. Er staat een vliegles op het programma vanmiddag, en bovendien moet ik een oude belofte aan mijn neefjes Nick en Mike van mijn jongste broer Lowie gestand doen. Ik zou met ze vliegen en even over de kop. Vooral aan dat laatste hebben ze mij steeds gehouden. Vandaag moet het er dan maar eens van komen. Onze schoondochter Sylvia heeft haar zwangerschap er nu zo’n beetje op zitten, maar we hebben nog steeds geen 6e kleinkind.